گروه جهان/آخرین سخنرانی جو بایدن در هفتاد‌ونهمین مجمع عمومی‌سازمان ملل خطابه‌ای پرشور برای وداع این سیاستمدار امریکایی با دنیای سیاست بود. سخنانی که چیزی بیشتر از بیان آرزوهای او نبود و البته میراثی از ناکامی‌های بایدن را در دل خود داشت.
رئیس‌جمهور امریکا می‌توانست برای خود پایان بهتری در 60 سال حضور در جهان سیاست را رقم بزند، اما او در روزهایی که در اقامتگاهش در ویلمینگتون دوران بازنشستگی خود را سپری خواهد کرد، می‌تواند به این فکر کند چگونه نتوانست به یک نسل‌کشی بی‌شرمانه در غزه پایان داده که حتی سهم ویژه‌ای هم در این کشتار وحشتناک را به نام خود ثبت کرد.
جوزف آر بایدن همان‌طور که تمایل داشت به عنوان یک صهیونیست خوانده شود، به پایان خط رسید. سناتور سابق از ایالت دلاویر در واپسین سال‌های زندگی بدون عبرت گرفتن از تاریخ همچنان در نقش یک سیاستمدار خام و سرسپرده جلوی چشم جهانیان تلاش کرد صورت مسأله فجیع‌ترین کشتار جمعی در قرن بیست‌و‌یکم را پاک کند. او از رنج مردم غزه صحبت کرد اما ترجیح داد به بانی آن هیچ اشاره‌ای نکند.
چهل‌وششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده با اشاره به وضعیت خاورمیانه بی‌شرمانه بدون اینکه به متحد صهیونیست خود کوچک‌ترین اشاره‌ای بکند، گفت: «همه کشورها باید اطمینان حاصل کنند که هفتم اکتبر تکرار نمی‌شود. تروریست‌ها به یک کشور مستقل حمله کردند و ۱۲۰۰ نفر را کشتند.» او با اشاره به خانواده گروگان‌ها (اسرا) گفت: «۲۵۰ نفر بی‌گناه به گروگان گرفته شدند. خانواده‌های‌شان دوره جهنمی‌را پشت‌سر می‌گذارند، اما غیرنظامیان در غزه هم یک دوره جهنمی‌را پشت‌سر می‌گذارند.» او گفت: «وقت آن رسیده است تا طرف‌های درگیر به توافق برسند و غزه از قید حماس آزاد شود.» بایدن گفت: «از زمان هفتم اکتبر ما تلاش کردیم از جنگ گسترده در منطقه جلوگیری کنیم، اما حزب‌الله از آن زمان شروع به راکت‌پراکنی کرده است.»
رئیس‌جمهور فریبکار امریکا در آخرین پرده از نمایش عمر سیاسی‌اش در مقر سازمان ملل از تلاش برای بازگشت سازمان ملل به حفظ مأموریت اصلی خود در صلح و ثبات و پایان دادن به جنگ‌ها از جمله در غزه سخن سر داد. جو بایدن اما توضیح نداد چگونه دولتش از سال گذشته بیش از 6 قطعنامه شورای امنیت، آتش‌بس در غزه را به نفع باند جنایتکار صهیونیست وتو کرده است تا قوت‌قلبی برای تداوم نسل‌کشی اشغالگران و در حکم سوخت ماشین جنگی نتانیاهو در کشتار جنون‌آمیز زنان و کودکان فلسطینی شود.
این دموکرات کارکشته امریکایی به این وسیله تلاش کرد چند میلیون دلار کمک مالی لابی‌های اسرائیلی در ایالات متحده را تلافی کند. او در نهایت البته با ارائه راه‌حل دو کشوری در فلسطین تلاش کرد چرک روی پیراهن خود را پاک کند.
بایدن درباره ایران هم همان آرزوهای ناکام همیشگی خود و اسلاف خود در اتاق بیضی کاخ سفید را تکرار کرد؛ اینکه باید در برابر ایران و متحدان منطقه‌ای تهران ایستاد و به ایران اجازه دستیابی به سلاح هسته‌ای داده نشود و متحدان منطقه‌ای ایران قدرت بیشتری پیدا نکرده و مهار شوند.
رئیس‌جمهور امریکا سخنانش را با یادآوری خاطرات سیاسی خود در آغاز کارش شروع کرد. اوضاعی که جهان در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی با بحران‌های مختلفی مانند جنگ ویتنام و وضعیت بحرانی خاورمیانه روبه‌رو بود. او با اشاره به اینکه در طول دوران کاری‌اش شاهد پایان آپارتاید در آفریقای جنوبی و نسل‌کشی در یوگسلاوی سابق بوده است، گفت نباید امید خود را از دست بدهیم. او همچنین گفت: «روسیه نتوانست به هدف اصلی خود برسد و اوکراین را از بین ببرد و ناتو را تضعیف کند، اما ناتو قوی‌تر از سابق است.»
این همه دستاورد نطق خداحافظی بایدن بود. تلاش برای رؤیافروشی و ترسیم تصویر پیروزی، از ویتنام و آپارتاید آفریقای جنوبی گرفته تا اوکراین و غزه با نگرش جنگ سرد بود.
رئیس‌جمهور امریکا درست می‌گوید، اما تاریخ را برای ما برعکس می‌گوید: ویتنام و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی و امروز رژیم آپارتاید صهیونیستی سند بزرگ‌ترین شکست‌های سیاسی در تاریخ ایالات متحده هستند.
جهان دیروز شاهد آخرین سکانس بایدن در سازمان ملل متحد بود. سیاستمداری که هیچ‌گاه در سمت درست تاریخ نبود!