یادداشت
نگاه تحولی به سود المپین‌ها
داود عطایی
روزنامه‌نگار
اظهارات احمد دنیامالی در مراسم روز کشتی و نوع نگاه تحول‌گرای او به ورزش کشور بیش از همه فدراسیون‌های المپیکی را خوشحال کرد. اینکه وزیر جدید ورزش در نخستین سخنرانی در جمع ورزشی‌ها قول می‌دهد که در المپیک لس‌آنجلس با استفاده از همه ظرفیت‌های ورزش ایران در همه رشته‌ها و در تاریخ ادوار المپیک‌ها بدرخشیم بسیار امیدوارکننده است. البته همین‌جا باید متذکر شویم رسیدن به این هدف کاری سخت و طاقت‌فرساست. هم دولت باید نگاه ویژه‌ای به ورزش قهرمانی به خصوص بودجه مجزا برای المپیک‌ها و به طور خاص المپیک 2028 لس‌آنجلس داشته باشد، هم مجلس و نمایندگان باید با زاویه دید جدیدی به مسأله ورزش قهرمانی و حضور کاروان ایران در المپیک‌ها، بودجه قابل تأمل و قابل دفاعی تصویب کنند.
اشاره درست دیگر دنیامالی مدال‌آوری ایران تنها در دو رشته کشتی و تکواندو در پاریس بود که به نوعی برای آینده ورزش کشور تهدید به حساب می‌آید. با نگاه تحول‌گرا در ورزش در مرحله اول باید یک طرح بلندمدت برای حداقل سه المپیک بعدی تدوین شود. رشته‌های وزنه برداری، تیراندازی، ژیمناستیک، سنگ‌نوردی، شمشیربازی سابر و حتی رشته‌های پرتابی دوومیدانی که امکان بیشتری برای مدال‌آوری دارند باید از امکانات بیشتری و در حد المپیک‌ها بهره‌مند شوند. در نقطه مقابل فدراسیون‌های ناکام و رشته‌هایی که در بین المپین‌ها در قعر جدول بودند از لیست دریافت بودجه المپیک حذف شوند.
درباره کشتی و تکواندو نیز به عنوان گل سرسبد ورزش کشور و مایه مباهات کاروان ایران ابتدا باید شرایط دریافت همه سهمیه‌های ممکن برای المپیک 2028 لس‌آنجلس فراهم شود و سپس با تزریق بودجه به طور تصاعدی مرغوبیت 12 مدال کشتی و تکواندو افزایش یابد. مهم‌ترین دلیل اینکه می‌توانیم به افزایش مرغوبیت مدال‌های این دو رشته دل ببندیم جوان بودن هر سه تیم کشتی فرنگی، تکواندو و کشتی آزاد است. یعنی این المپین‌های غرورآفرین به راحتی برای دو المپیک بعدی هم توان مدال‌آوری دارند.
شاید استفاده از قهرمانان نام‌آشنای رشته‌های المپیکی در رأس فدراسیون‌های المپیکی همانند کشتی و تکواندو راهکار مناسب دیگری باشد تا مانند دبیر و ساعی تمام فراز و فرود‌های یک قهرمان المپیک را با پوست و گوشت خود احساس کنند. متأسفانه برخی فدراسیون‌ها مدیرانی دارند که درک درستی از ورزش قهرمانی و به خصوص حضور در رقابت‌های المپیک ندارند و همین مسأله کار قهرمان مدعی مدال در المپیک را سخت و دشوار می‌کند.
برای پیمودن مسیر المپیک یک دوره چهار ساله مانند برق و باد می‌گذرد و کسانی در المپیک بعدی موفق هستند که بلافاصله بعد از پاریس استارت آماده‌سازی قهرمانان و تیم‌های ملی را برای 2028 زده‌اند. بی‌تردید برای ما اولویت بعد از کشتی با نتایج درخشان 63 درصد کل مدال‌آوری کاروان ورزشی ایران در ادوار مختلف المپیک و تکواندو که آمار خیره کننده حضور چهار المپین و چهار مدال مرغوب را در 2024 به ثبت رساند، وزنه‌برداری است که هم امکان حضور شش ورزشکار در المپیک بعدی را برای ما فراهم می‌کند هم با توجه به شرایط قهرمانان مدال‌آور ما در وزنه‌برداری مردان در لس‌آنجلس می‌تواند در سبد مدال‌آوری ما قرار گیرد. بررسی شرایط استخدام یک مربی کارکشته و صاحب رزومه قوی المپیکی می‌تواند برای چهار سال آینده راهگشا باشد. اگر با استخدام یک مربی کارنامه‌دار خارجی بتوانیم از میدان وزنه‌برداری المپیک بعدی مدال‌های مرغوب صید کنیم، بکارگیری مربیان صاحب سبک و نامدار جزو اولویت‌های این رشته خواهد بود.
تذکر این مهم ضروری است فاصله‌ها آنقدر در المپیک‌ها کم شده که اگر قرار است برنامه ویژه و خاص برای سنگ‌نوردی، ژیمناستیک، سابر، تیراندازی، وزنه‌برداری و حتی کشتی و تکواندو اجرا شود فردا دیر است و از همین امروز باید کارها آغاز شود. چشم برهم بزنیم وارد مسابقات رنکینگ‌دار و گزینشی المپیک شده‌ایم و خیلی زود باید مهیای فرستادن تیم‌ها برای انتخابی المپیک لس‌آنجلس باشیم. منتظریم تا نتیجه اقدامات عملی دلسوزان و مدیران عالیرتبه ورزش را در رشته‌های المپیکی ببینیم.
