«گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران»؛ منصبی که در ظاهر برای پیگیری وضعیت حقوق بشر و آزادی‌های اجتماعی در ایران بوجود آمده، اما مشخصاً کار ویژه دیگری را دنبال می‌کند. یکی از اقدامات دولت‌های غربی برای تحت فشار قرار دادن و البته تحریم کشورهای مستقل، استفاده از گزارشگران ویژه شورای حقوق بشر است؛ گزارشگرانی که روی کاغذ وظیفه ادعایی نظارت بر وضعیت حقوق بشر کشورهای هدف را دنبال می‌کنند اما ماحصل فعالیت‌‎شان در راستای تحقق اهداف دولت‌های غربی بوده و در پس این دست فعالیت‌ها که تهیه گزارش درباره حقوق بشر کشور هدف جزئی از آن به حساب می‌آید، نقش قابل­ توجهی در اتهام‌زنی دولت‌ها نسبت به وضعیت حقوق بشر در یک کشور و در ادامه اجماع آنها برای اقدام مشترک علیه آن کشور ایفا می‌کند. در ارتباط با اهمیت فعالیت گزارشگران ویژه حقوق بشر باید به این نکته اشاره کرد که حاصل فعالیت آنها، صرفاً محدود به کارویژه محوله از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل نیست و مورد استفاده و استناد دیگر نهادها و سازمان­‌های بین‌المللی، از جمله مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دیوان بین‌المللی دادگستری و نهادهای مدافع حقوق بشر قرار می‌گیرد. از جمله این به اصطلاح مستندسازی‌ها، می‌توان به اتهام‌زنی امریکا و کشورهای اروپایی به ایران اشاره کرد. اتهاماتی که غالباً بر پایه گزارش‌های گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل به ایران نسبت داده شده و تحریم‌های متعددی را به همراه داشته است.

عملکرد ضد ایرانی رحمان
در دهه‌های اخیر، 7 نفر به‌عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران منصوب شده‌اند. جاوید رحمان یکی از این هفت گزارشگر ویژه بود که بالاخره پس از 6 سال، بر ارتباط خود با سازمان تروریستی منافقین و تأثیرپذیری‌اش از آنها صحه گذاشت.
رحمان از سال 2018 تا چند هفته قبل، در این سمت فعالیت می‌کرد. رحمان در مدت شش سالی که گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران بود، ۱۰ گزارش جامع زیر نظر شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران تهیه کرد. گزارش‌هایی که محوریت آنها بر پایه عناوینی چون اعدام‌های سیاسی، وضعیت وخیم حقوق اقلیت‌های دینی و قومی، شکنجه و رفتارهای غیرانسانی با زندانیان، مقابله با دگرباشان جنسی، خشونت علیه زنان، کشته شدن کودکان و تجاوز و خشونت جنسی استوار بود. گزارش‌های رحمان در شرایطی تهیه شده که او هیچ وقت برای ارزیابی موضوعات مورد اشاره‌اش، به ایران نیامده و مبنای اطلاعات و گزارش خود را بر اظهارات گروه‌های ضدایرانی خارج‌نشین قرار داده بود.
وقتی دم خروس بیرون می‌زند
آخرین گزارش جاوید رحمان از وضعیت حقوق بشر در ایران با گزارش‌های پیشین یک تفاوت اساسی داشت. او در گزارشی ۶۶ صفحه‌ای بر تطهیر جنایات سازمان تروریستی منافقین متمرکز شده و ادعاهای اعضای منافقین درباره ایران را تکرار کرده است. رحمان، محاکمه و مجازات آن دسته از منافقینی که مرتکب جنایت علیه مردم ایران شده بودند و براندازی حاکمیت اسلامی را پیگیری می‌کردند «نسل کشی دهه 60» خوانده و در اقدامی کم‌سابقه با اعلام توصیه‌هایی، خواستار تشکیل یک سازکارمستقل بین‌المللی برای رسیدگی به آنچه نقض حقوق بشر از سوی ایران خوانده، شده و از جامعه بین‌المللی درخواست کرده در این زمینه اقدام کنند. اما تنها چند هفته زمان نیاز بود تا مشخص شود که آخرین گزارش جاوید رحمان از کدام سرچشمه ناپاک آب می‌خورد.
در روزهای اخیر حساب کاربری سرکرده منافقین با انتشار تصویری از جاوید رحمان، از حضور او در جمع اعضای این گروهک خبر داد. پیش از هر موضوعی، باید به این نکته اشاره کرد که حضور گزارشگر سابق حقوق بشر در جمع یک گروهک تروریستی و در عین حال متهم کردن ایران به اقدامات ضدحقوق بشری، اعتبار و بی‌طرفی گزارش‌های او در ارتباط با وضعیت حقوق بشر در ایران را باطل می‌کند.

رسوا، بی‌اعتبار و فاقد مشروعیت
حضور جاوید رحمان در جمع اعضای منافقین، بی‌اعتباری‌های دومینو‌واری را رقم زده است. با باطل شدن ادعای بی‌طرفی گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، حالا پای اعتبار رسانه‌های فارسی زبان خارج‌نشین هم به میان کشیده شده است. رسانه‌هایی که با رشدی قارچ‌گونه، پوشش آنچه نقض حقوق بشر در ایران خوانده می‌شود را دنبال می‌کنند. با آشکار شدن وابستگی جاوید رحمان به سازمان تروریستی منافقین و به تبع، بی‌اعتباری ادعاهای رسانه‌های فارسی زبان و دولت‌های غربی که بر مبنای گزارش‌های رحمان و گزارشگرهای پیش از او علیه ایران مطرح می‌شد، باید به این نکته اشاره کرد که اتهامات ضد حقوق بشری امریکا و کشورهای اروپایی به ایران، نه به دست آمده از مسیری بی‌طرفانه که تکرار ادعاهای نخ‌نما شده گروهک‌های اپوزیسیون از جمله منافقین علیه جمهوری اسلامی ایران است.