این تاریخ‌سازی مرا راضی نمی‌کند
کیانی: از هیچ، همه‌چیز ساختم
فائزه زمانی
خبرنگار
آدم گاهی نبردهای بزرگی می‌کند برای فتح همه‌چیز از هیچ، برای ایستادن دوباره درست زمانی که دورت خالی است و کسی نیست که زخم‌هایت را مرهم کند. ناهید کیانی 3 سال پیش به گفته خودش همه‌چیزش را در شیاپ‌چانگ المپیک توکیو باخت اما چشمانش را روی رؤیاهایش نبست و طوری بلند شد که این بار مدال المپیک را از دست ندهد. بعد از گذراندن شب‌های سخت بالاخره در کوچه ناهید کیانی هم عروسی شد و او حالا درست وسط رؤیاهایش ایستاده است؛ اویی که این شادکامی را مدیون هیچ‌کسی جز خودش نیست.
بعد از این همه سختی حس و حالت این روزها چطور است، با پشت‌سر گذاشتن حواشی توکیو فکرش را می‌کردی که 3 سال بعد در چنین جایگاهی بایستی؟
بعد از این مدال حس‌وحال خوب و احساس رهایی دارم. حالا وقت آن رسیده که به ذهن و بدنم کمی استراحت بدهم. بعد از توکیو خیلی ناامید بودم و حال بدی داشتم، حتی فکر نمی‌کردم المپیک بعدی سهمیه بگیرم، چه برسد به اینکه به فینال برسم و مدال بگیرم، اما به لطف خدا دوباره ایستادم و این بار حاضر نبودم به هیچ قیمتی المپیک پاریس و مدالش را از دست بدهم.
در فینال هم با همان انگیزه بازی‌های قبل روی شیاپ‌چانگ رفتی یا رسیدن به دیدار نهایی تو را اشباع کرده بود؟
حریف کره‌ای من در فینال قدر و باهوش بود، من قبلاً او را شکست داده بودم اما در پاریس یک لحظه بازی از دستم دررفت و نتوانستم به راحتی از او امتیاز بگیرم و جبران کنم. به هیچ عنوان رسیدن به فینال مرا راضی نکرد و بی‌انگیزه پا به فینال نگذاشته بودم. طلای المپیک آرزوی همه ورزشکاران است و من هم لحظه‌ای پا پس نکشیدم اما به هرحال قسمت من مدال نقره بود.
بعد از باخت در المپیک توکیو هجمه علیه تو زیاد بود؛ چطور آن فضا را فراموش کردی و در المپیک پاریس دوباره جنگیدی و مدال را به مردم تقدیم کردی؟
من حتی بعد از هجمه‌های المپیک توکیو هم عاشق مردمم بودم، هیچ‌وقت به این فکر نکردم که به این مردم و کشورم پشت کنم و فقط کمی دلخور بودم. بعداً متوجه شدم که این موج توسط اشخاص خاصی برای آزار من ایجاد شده بود و مردم هم ناخودآگاه سوار این موج شده بودند. همین مردم و علاقه مندان ورزش با انگیزه دادن و تشویق هایشان باعث شدند تا دوباره بایستم و اتفاقات المپیک توکیو را فراموش کنم. یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیتم مردم بودند و دوست داشتم که خودم را به آنها ثابت کنم.
یکی از سخت‌ترین چالش‌های تو در مسیر المپیک، کنار گذاشتن فضای مجازی بود؛ با این موضوع چطور کنار آمدی و چقدر به تو کمک کرد؟
کنار گذاشتن فضای مجازی برای هرکسی سخت است چراکه اول از همه، جنبه سرگرمی دارد و بعد هم می‌توانی چیزهایی که دوست داری را با بقیه به اشتراک بگذاری. تنها راه ارتباطی من با مردم اینستاگرام بود و سخت بود آن را کنار بگذارم اما می‌دانستم که ته آن قرار است اتفاق خوبی بیفتد. فکر می‌کنم می‌ارزید این کار را انجام دهم، چون مانع بزرگی بود برای تعداد کمی که می‌خواستند سنگ‌اندازی کنند، یا با یک صحبت یا کامنت ذهن مرا به هم بریزند.
این تاریخ‌سازی ممکن است تو را راضی کند یا قوی‌تر از قبل برای موفقیت‌های بیشتر ادامه خواهی داد؟
شاید هزار اخلاق بد داشته باشم اما یک خصوصیت خوب دارم و آن هم این است که هیچ‌وقت راضی نمی‌شوم. اگر قرار بود این اتفاق بیفتد بعد از طلای قهرمانی جهان که در تاریخ تکواندو و رشته‌های المپیکی دختران بی‌سابقه بود، راضی می‌شدم. در زندگی‌ام هرچیزی که اتفاق می‌افتد فقط برای مدت کوتاهی جذابیت دارد و بعد از آن به دنبال یک چیز بهتر می‌گردم.
تو آرزوی خیلی از دخترانی که به هردلیلی نتوانستند به آن برسند را زندگی کردی؛ پیامت برای این دختران و تمامی زنان سرزمینت چیست؟
من از هیچ همه‌چیز ساختم. اصلاً به این نگاه نکنید که امکانات یا شرایط خوبی ندارید. مطمئن باشید که اگر با همه وجودتان بجنگید، برایتان اتفاق می‌افتد. فقط چشمتان را روی همه‌چیز ببندید و بجنگید و تا می‌توانید از حاشیه دوری کنید تا به اهدافتان برسید.
