زیست‌بوم/ ایران با ثبت جهانی هگمتانه رتبه نهم ثبت میراث جهانی یونسکو را از آن خود کرد. البته علی دارابی، معاون میراث‌فرهنگی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تأکید می‌کند ثبت جهانی هگمتانه تازه آغاز ماجراست؛ چون حمایت و حفاظت از اثر، کار یک وزارتخانه نیست و همراهی دستگاه‌های مختلف را می‌طلبد. از همین رو پیوست آن در حال نهایی‌شدن است تا مصوبه نهادهای بالادستی را داشته باشد و دستگاه‌ها بعد از ثبت به وظایف خود عمل کنند، از جمله ردیف اعتباری که سازمان برنامه‌وبودجه باید اختصاص دهد واستانداران و دیگر دستگاه‌ها نیز وظایف مشخصی داشته باشند که در آن پیوست، بیان شده است.
علی دارابی، معاون میراث‌فرهنگی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در نشست «هگمتانه» که به‌عنوان بیست وهشتمین میراث ایران، ششم مردادماه ۱۴۰۳ در یونسکو ثبت جهانی شد از اقدام برای تدوین پیوست حفاظت از آثار جهانی با تعیین وظایف تمام نهادها و وزارتخانه‌ها خبر داد و گفت: موضوع ثبت جهانی محدود به حمایت از آثار و جلوگیری از تخریب نیست. در رویکرد توسعه‌یافتگی، به مفهوم ثبت جهانی آثار از منظر دیپلماسی فرهنگی نگاه می‌شود و افزایش علاقه‌مندی کشورها به ثبت جهانی نیز از این منظر است و از همین رو، کشورهای توسعه‌یافته که بخوبی از عهده حفاظت از آثار بر می‌آیند در صدر صف ثبت جهانی آثار هستند.
 وی با اشاره به اینکه روح حاکم بر کنوانسیون میراث جهانی یونسکو، حمایت است، افزود: نقش اصلی تشکیل کنوانسیون میراث جهانی، حمایت از کشورهایی است که از آثار برجسته‌ای برخوردار هستند و کشورها بنا به دلایلی امکان و مسئولیت نگهداری و صیانت از آثار را ندارند؛ از این رو کنوانسیون قصد دارد از اثر و کشور صاحب اثر حمایت کند.
دارابی معتقد است اعتباربخشی فرهنگی، جهانی‌کردن ارزش‌های ایرانی، دیپلماسی فرهنگی، بهره‌گیری از ظرفیت‌های اقتصادی ثبت جهانی، حفاظت از اثر و ویژگی‌های جامعه محلی و توانمند کردن جوامع محلی و میزبان آثار مهم‌ترین پیامدهای ثبت جهانی آثار است.
معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره دستاوردهای ثبت جهانی آثار نیز اظهار داشت: در دهلی نو حدود ۱۹۶ کشور حضور داشتند و با این تعدادی که در اجلاس اخیر حضور داشتند یکی از معتبرترین مراکز تنظیم اسناد در جهان شکل گرفت. به این نکته اشاره کردم تا اعتبار کاری که توسط وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انجام شد بر همگان روشن شود. در این نشست ۲۶ اثر فرهنگی و تاریخی ثبت شد و ما در میان ۱۰ کشور نخست دنیا در حوزه میراث فرهنگی ملموس رتبه نهم را داریم و در رتبه میراث ناملموس با ۲۴ عنصر جزو ۵ کشور نخست هستیم و در دولت سیزدهم در دو رتبه صعود کردیم. امسال هم در کمیته میراث جهانی ناملموس که در پاییز برگزار می‌شود چند پرونده داریم که موقعیت ایران بهتر خواهد شد.
دارابی با تأکید بر حفاظت و نگهداری از دارایی‌ها برای آیندگان، ادامه داد: بعد از ثبت، وظیفه‌ای در روایتگری داریم و باید پیوست رسانه‌های پس از ثبت را داشته باشیم و دستگاه‌های مرتبط در این باره وظایفی دارند. این اعتبار باید روایتگری شود تا این ثروت و گنجینه و دارایی عظیم را خوب معرفی، حفاظت و برای آیندگان نگهداری کنیم. این کار یک دستگاه نیست و به عزم مردم نیاز دارد و نهضت بزرگی برای حفظ و ثبت آثار فرهنگی و تاریخی باید صورت گیرد.

عدالت عجیب یونسکو
احمد پاکتچی سفیر ایران در یونسکو نیز با انتقاد ازعدالت یونسکو گفت: ما برای اینکه بخواهیم پروژه هگمتانه را پیش ببریم با ۲۰ کشور صحبت کردیم تنها کشوری که نتوانستیم با آن ملاقات کنیم جامائیکا بود. همچنین، به یونسکو اعلام کردیم سهمیه یک اثر در سال برای کشوری مثل ایران با کشوری که هیچ اثری ندارد یا کمتر دارد؛ عدالت عجیبی است!
پاکتچی ادامه داد: این نوع ثبت‌ها پایان شیرینی دارند ولی پشت تبریک‌ها چالش و مبارزه‌ای وجود دارد. دشمنی در طرف مقابل نبود اما ایکوموس تلاش می‌کند که از موضع خودش کوتاه نیاید. از آن طرف با کمیته‌ای مواجه هستیم که ۲۱ کشور عضو دارد برخی از آنها ممکن است که روابط خوبی با ما داشته باشند  یا برعکس.