فضای مجازی
وضعیت اسف‌بار برخی هنرمندان مهاجرت کرده
برخی هنرمندانی که طی سال‌های اخیر مهاجرت کرده و حتی در مواردی با رسانه‌های معاند همراهی کرده بودند حالا دچار وضعیت اسف باری شده‌اند. در روزهای گذشته پرستو صالحی، بازیگر سابق با انتشار یک ویدیو از بازگشت خود به ایران در روزهای پیش رو خبر داد، البته بازگشت این بازیگر سابق سینما به تهران قابل پیش‌بینی بود و از مدت‌ها پیش زمزمه‌های بازگشت او در کنار تعداد دیگری از سلبریتی‌ها شنیده می‌شد. صالحی در ماجراهای سال۱۴۰۱ از مرز خارج شد و مدت‌ها در کشور ترکیه سرگردان بود، بی‌پولی و عدم‌توجه ضدانقلاب به این فعال سابق سینمایی باعث شده است او چمدان خود را جمع کند و به فکر بازگشت به ایران باشد. گویا وضعیت دیگر بازیگران مهاجر نظیر احسان کرمی، برزو ارجمند، حمید فرخ‌نژاد و مهناز افشار هم بهتر از صالحی نیست. آخرین تلاش این گروه برای زنده‌ماندن اجرای نمایشی در کشورهای امریکای شمالی است که به دلیل عدم استقبال ایرانیان مقیم امریکا و کانادا با شکست روبه‌رو شد. شنیده‌ها و البته گفته‌های خود ارژنگ امیرفضلی هم حاکی از این است که او این روزها در تورنتو به رانندگی تاکسی مشغول است. محمد عمرانی یکی دیگر از این دست بازیگران نیز وضعیت بهتری از دیگران نداشته و مشکلات مختلفی گریبانش را گرفته، آنچنان که در مجامع عمومی ایرانیان خارج از کشور او را دست می‌اندازند. اشکان خطیبی هم با وجود کری‌خوانی‌هایی که علیه جمهوری اسلامی داشته حالا پشیمان شده و اعتراف کرده که او و همه سلبریتی‌هایی که از ایران گریختند و علیه جمهوری اسلامی فعالیت کردند، اگر دچار اشتباه شده باشند، این یک اشتباه جمعی بوده است!
واکنش‌های دنباله‌دار به شهادت اسماعیل هنیه
شهادت اسماعیل هنیه همچنان یکی از مطالب پربازدید در شبکه‌های اجتماعی است. احسان باقری، عکاس و مدیرخانه عکاسان ایران به بهانه شهادت هنیه، مروری کوتاه بر گفته‌های بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ایران و برخی هشدارهای او داشته، از جمله اینکه: «اسرائیل غده سرطانی است.» و «امریکا شیطان بزرگ است.»؛ باقری نوشته: «پیرمرد راست می‌گفت. حکیم بزرگ و معمار انقلاب، فیلسوف و عارف کبیر دقیق و درست فرموده و تبیین کرده. کدام رهبر سیاسی جهان را می‌شناسید که بعد از گذر سال‌ها از زمان رحلتش، همچنان نامش و کارش در دنیا جاری باشد؟» او در ادامه فیلمی از یک گزارش شهری را منتشر کرده، مصاحبه با مردی فلسطینی که روبه‌روی دوربین ایستاده و درباره ترور شهید هنیه می‌گوید: «شخصاً به هیچ وجه از این ترور متعجب نشدم! به نظر شما، انسان‌های شریف و قهرمان اگر در عرصه‌های نبرد شهید نشوند باید کجا با مرگ روبه‌رو شوند؟ آیا فکر می‌کردید در منازل خود یا اینکه در اماکن متحد دوست یا نزدیک به رژیم اشغالگر یا امریکایی شهید شوند؟ آقای هنیه در یکی از صحنه‌ها و عرصه‌های نبرد شهید شد. در کشوری شهید شد که به مدت 30 سال تحت محاصره است و بهای حمایت از آرمان فلسطین، محور مقاومت و گروه‌های مقاومت فلسطینی را می‌پردازد. تعجب نمی‌کنم که در تهران شهید شده. پس کجا باید شهید می‌شد؟ اگر قهرمانان در تهران، یمن و لبنان شهید نشوند پس کجا باید شهید شوند؟ آیا باید در شهرک‌های‌امریکایی کشته شوند؟»
حاشیه‌های دردسرساز المپیک
میزبانی فرانسه از المپیک 2024 از همان ابتدا با حاشیه‌های متعددی روبه‌رو شده است؛ از انتقاد به برپایی مراسم افتتاحیه گرفته که اغلب منتقدان آن را اهانت به حضرت مسیح(ع) خوانده‌اند تا ماجرای ایمان خلیف، بوکسور الجزایری ترنسی که در بخش زنان به رقابت می‌پردازد و صدای همه، از جمله سلبریتی‌ها را هم درآورده است. از تازه‌ترین حواشی آن هم می‌توان به بوکسوری اشاره کرد که همان لحظات نخست مبارزه با خلیف، با چشمان گریان مبارزه را ترک کرد و فریاد زد که: «این ناعادلانه است». حامد خسروشاهی، روزنامه‌نگار و مترجم در همین رابطه نوشته: «بوکسور مردی به نام ایمان خلیف اهل الجزایر به المپیک آمده و زن‌های رقیب را زیر مشت و کتک می‌گیرد و یکی یکی و تندتند شکستشان می‌دهد. زورم از این می‌گیرد که پس از زدن این زن‌ها پیروزمندانه در رینگ راه می‌رود و مشتش را به نشانه پیروزی بالا می‌گیرد. او در آخرین مسابقه‌اش آنجلا کارینی را طوری کتک می‌زند که او را وا می‌دارد در همان لحظات اولیه از مسابقه انصراف بدهد. حالا خیلی دلم می‌خواهد از کارینی بپرسم نگرش او درباره فمینیسم چیست! همیشه گفته‌ام فمینیسم نه ستم به مردان که ستم به همه انسان‌هاست. البته زنان خیلی بیش از مردان، قربانی فمینیسم و فمینیست‌ها بوده‌اند. نمونه‌اش افتضاحی است که می‌بینید و اگر با آن برخورد نشود باید فاتحه ورزش زنان را خواند. آنجلا کارینی پس از مسابقه با گریه گفته است هرگز در زندگی‌ام این طور کتک نخورده بودم. واقعیت این است که بدن مرد قوی‌تر، چالاک‌تر و در برابر ضربه بسیار مقاوم‌تر از بدن زن است. یک مرد ضعیف به راحتی می‌تواند زنی را ناک اوت کند. به همین دلیل است که همه جوامع در برابر مردانی که زنان را کتک می‌زنند این چنین نگاه منفی دارند و این کار را یک نوع نامردی می‌دانند. البته اگر قرار باشد با این وضعیت برخورد شود اول باید یک اجماع صورت گیرد اما شوربختانه شبکه‌های اجتماعی هرگونه بحثی که کوچک‌ترین نکته منفی درباره مسائلی از این دست را سانسور می‌کنند و حساب‌هایی را که جرأت کنند در این باره پرسشگری کنند، می‌بندند.»