مهم‌ترین دستاورد مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی در دولت سیزدهم، افزایش رقم تولیدات مستند و انیمیشن بود. مرکز گسترش به عنوان مهم‌ترین متولی تولید و عرضه این آثار، اجازه نداد رکود حاکم بر فضای هنری به دلیل کرونا، روند تولیدات و حتی برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» را تحت‌تأثیر قرار بدهد. در سال بیش از 100 مستند و بیش از 20 انیمیشن در مرکز تولید شد. چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» که در اوج شیوع ویروس کرونا برگزار می‌شد، به صورت برخط (آنلاین) برگزار شد، یک اتفاق تازه در ایران و حتی در جهان، به این دلیل که در آن سال بسیاری از جشنواره‌های معتبر جهانی تعطیل شدند. اما اجرای آنلاین «سینماحقیقت» باعث شد دیگر جشنواره‌های داخلی هم این مسیر را تجربه کنند. در نبود سازکارهای اکران آثار مستند، پاتوق‌های فیلم مستند راه افتاد و «اکران حقیقت» جان گرفت که از سال 1400 هر هفته در مرکز گسترش و در تعدادی از شهرستان‌ها، آثار مستند از این طریق روی پرده رفتند. در این بازه زمانی، تولیدات انیمیشن کوتاه مرکز که هنری و با نگاه به تجربه فرم‌های تازه و خلاقانه ساخته می‌شوند در جشنواره‌های معتبر داخلی و خارجی جوایز بسیاری به دست آوردند. سال 1402 در هیروشیما، مرکز گسترش به دلیل حمایت از تولید انیمیشن‌های هنری، جایزه کارپ استار طلایی را به دست آورد. در این دوره، دو اتفاق مهم افتاد. مرکز با اتاق بازرگانی مستندهایی تولید کرد که بسیار باارزش بودند، آثاری با نگاه به وضعیت اقتصادی کشور که «خانواده خلج» مهم‌ترین آنهاست؛ مستندی که از زندگی یک کارآفرین و درگیری او با بانک ساخته شد و همین مستند باعث شد مشکل خانواده حل و در دادگاه پرونده مختومه شود. تمرکز بر اتفاقات غزه از هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» شروع شد و با دعوت از چهره‌های بین‌المللی، جو ضد صهیونیستی در جشنواره حاکم بود. مرکز گسترش با تأسیس صندوق حمایت مالی، زمینه‌ای فراهم کرد تا در تولید مستندهای بین‌المللی با موضوع غزه مشارکت کند.