خلأ پیشگیری نخستین در دوره کودکی
سمیه افشین فر
خبرنگار
حمیلا بخشی، روانشناس کودک با اشاره به اهمیت توجه به مقوله پیشگیری در سنین کودکی در تمام زمینه‌ها می‌گوید: باید از دو سالگی یک سری قوانین و باید و نبایدهایی را برای کودک‌مان تعریف کنیم و اگر به این موارد توجه نکنیم، قطعاً زمینه آسیب کودک‌مان را فراهم کرده‌ایم. زیرا زمانی می‌توانیم از کودک انتظار کاری داشته باشیم که به او در مورد آن کار اطلاعات و توضیح داده باشیم، بعد می‌توانیم خواسته‌مان را از او مطالبه کنیم. متأسفانه بسیاری از والدین معمولاً سال‌ها هیچ باید و نبایدی برای کودک تعریف نمی‌کنند اما بعد از او مطالباتی دارند. این روانشناس با اشاره به اینکه والدین اسیر افراط و تفریط هستند، می‌گوید: در بسیاری از جنبه‌‌های زندگی کودک می‌توانیم این افراط و تفریط را مشاهده کنیم مثلاً یا انواع و اقسام مکمل را به خورد کودک می‌دهند یا از زمانی که کودک غذای خانواده را می‌خورد، هیچ نظارتی بر تغذیه او ندارند. یا در تماشای تلویزیون و موبایل همه اختیار را به کودک واگذار می‌کنند انگار دل‌شان نمی‌آید برای او باید و نبایدی تعریف کنند. بخشی با اشاره به اینکه تا قبل از شش سالگی باید بتوانیم به مشکلات کودک پی ببریم و در جهت رفع آنها اقداماتی انجام دهیم، می‌گوید: سال‌هاست که کودکان بدو ورود به مدرسه مورد غربالگری و سنجش قرار می‌گیرند ولی همواره در جلسات مختلف گفته‌ام که باید قبل از این زمان مشکلات کودک معلوم شده باشد و وقتی قرار است کودک وارد مدرسه شود، برای والدین کارگاه یا چهارچوبی تعریف شود تا بتوانند اطلاعات مورد نیازشان را به دست بیاورند. این روانشناس با اشاره به اهمیت پیشگیری نخستین در سنین کودکی که هزار روز اول کودک را شامل می‌شود، تأکید می‌کند: باید از سن دو یا سه سالگی یا حتی قبل از این سنین و برای کسانی که اقدام به بارداری می‌کنند دوره‌‌هایی برای والدین تعریف شود تا قبل از تولد کودک، زوجین مجبور به گذراندن دوره‌‌های آموزشی باشند و بسیاری از امور مرتبط با دوران کودکی را یاد بگیرند. متأسفانه بسیاری از والدین در مورد مسائل جسمی و روانی کودکی اطلاعی ندارند و به محض اینکه از هر منبعی اطلاعاتی را دریافت می‌کنند، برمبنای آن عمل می‌کنند در حالی که این منابع ممکن است معتبر نباشد و تأثیر نه چندان مطلوبی در آینده کودک به جای بگذارد.