ندا سیجانی
خبرنگار

«در این سال‌ها دیده‌ام برخی هنرمندان به این موضوع اشاره می‌کنند که موسیقی مورد بی‌مهری قرار گرفته است اما می‌خواهم بگویم ما تنها خودمان را داریم و این چیز اندکی نیست. کافی است به این مسأله توجه کنیم که موسیقیدان ایرانی توانسته است سر خود را در جهان بالا بگیرد و بسیاری از آثارش در سطح جهانی مطرح شود»، این بخشی از صحبت‌های حسین علیزاده در هفتمین سال نوای موسیقی ایران است.  یک رویداد مهم موسیقایی که پس از سه‌ سال وقفه، با مدیریت هنری علی جعفری‌پویان و مدیریت اجرایی محمد مهدی گورنگی، همزمان با روز جهانی موسیقی در خانه هنر خرد با پاسداشت مقام هنری 9 موسیقیدان ایرانی با حضور استادان برجسته موسیقی و اهالی این هنر برگزار شد.

مدت‌ها بود چنین صحنه زیبایی ندیده بودم
استاد حسین علیزاده (آهنگساز برجسته موسیقی ایران) در این مراسم بیان داشت: «مدت‌ها بود چنین صحنه زیبایی با حضور هنرمندان بزرگ موسیقی ندیده بودم. «سال‌نوا» نشان داده که می‌توان مأیوس نبود و فعالیت‌هایی انجام داد که تاریخ‌ساز باشد.»
استاد موسیقی ایران ادامه داد: «این خصوصیت نسل جوان است که با وجود تمام محدودیت‌ها، پرطراوت‌تر از همیشه فعالیت کرده‌اند و این ماجرا برای خود من همواره مایه شگفتی بوده است. با صراحت می‌گویم که جوان ایرانی با هیچ کس دیگری در دنیا قابل مقایسه نیست و کسی به پای او نمی‌رسد. علی جعفری‌پویان و مهدی گورنگی نیز جزو همین نسل هستند که می‌شود به آنها افتخار کرد. من با شوق در جلسات این رویداد شرکت می‌‌کنم و همواره طراوت را در‌ آن حس می‌کنم.» آهنگساز و نوازنده پیشکسوت موسیقی ایران در ادامه گفت: « در این سال‌ها دیده‌ام که برخی هنرمندان به این موضوع اشاره می‌کنند که موسیقی مورد بی‌مهری قرار گرفته است، اما می‌خواهم بگویم ما تنها خودمان را داریم و این چیز اندکی نیست. کافی است به این مسأله توجه کنیم که موسیقیدان ایرانی توانسته است سر خود را در جهان بالا بگیرد و بسیاری از آثارش در سطح جهانی مطرح شود.

اتحاد هنرمندان در  سال‌ نوا
«سال‌نوا»ی هفتم، مزین به پیامی از «فرهاد فخرالدینی» بود. این استاد برجسته موسیقی که به‌دلیل حضورش در خارج از کشور، نتوانسته بود در این برنامه حضور یابد، درباره این رویداد نوشته بود: «همه می‌دانیم که موسیقی یکی از مهم‌ترین هنرهاست و از قدیم همواره به‌عنوان یک علم و هنر والا مورد توجه اندیشمندان و فلاسفه دنیا بوده است.» او در ادامه پیام خویش آورده‌: «متأسفانه‌ شأن و مقام والای موسیقی در شرایط امروزی پنهان مانده است.
بدیهی است برگزاری چنین همایش‌هایی موجب صمیمیت بیشتر بین هنرمندان شده و آنها را بیشتر با همدیگر متحد می‌کند. فراموش نکنیم که موسیقی هنری است که با همکاری، همفکری و شناخت اهالی موسیقی از همدیگر به نتیجه مطلوب می‌رسد.»
 
 نکوداشت هنرمندان برجسته ایران
در هفتمین آیین «سال‌نوا»، ضمن رونمایی از پوستر این رویداد، نکوداشت احمد پژمان (آهنگساز و موسیقیدان)، نوین افروز (نوازنده‌، مدرس پیانو و آهنگساز)، رافائل میناسکانیان (نوازنده‌ و مدرس پیانو)، مهران روحانی (آهنگساز و مدرس موسیقی)، محمدرضا درویشی (آهنگساز و پژوهشگر موسیقی)، حمید متبسم (آهنگساز و نوازنده)، آذین موحد (موسیقیدان، پژوهشگر، نوازنده و مدرس موسیقی) و افسانه و نازلی جهانگیری (خواننده و لالایی‌خوان قشقایی) برگزار شد.

یادآور ابهت موسیقی
علی جعفری پویان (مؤسس و دبیر سال‌نوا) نیز گفت: «در زمانه‌ای بسر می‌بریم که بیش از هر زمان دیگر از یکدیگر بی‌خبریم و همه‌مان در لاک خودمان فرو رفته‌ایم و از همین رو برگزاری چنین رویدادی از همیشه سخت‌تر به‌ نظر می‌رسد.
شاید «سال‌نوا» از آخرین رویدادهایی باشد که ابهت موسیقی در این سرزمین را به همه یادآور می‌شود.» جعفری‌پویان ادامه داد: «در این سال‌ها تلاش کردیم تا نقاط ضعف خود را شناسایی و تا حد ممکن مرتفع کنیم. تشکیل هیأت انتخاب متشکل از بزرگانی چون حسین علیزاده، ابراهیم لطفی، وارطان ساهاکیان، مینا افتاده، کیاوش صاحب نسق و علیرضا میرعلی‌نقی تلاشی در همین راستا بوده است.»

لزوم همدلی میان موسیقیدانان
محمدمهدی گورنگی (مدیر اجرایی سال‌نوای موسیقی ایران) هم، طی سخنانی به تشریح روند انتخاب موسیقیدانان در بخش‌های مختلف و جلسه‌های متعدد شورای تخصصی هفتمین سال‌نوا از آذرماه سال ۱۴۰۰ پرداخت و ضمن عنوان دلایل توقف فعالیت در سه سال گذشته، به اهداف کلی سال‌نوا اشاره کرد. در بخش یادبود این رویداد، از پوستر ویژه‌ و اختصاصی زنده‌یادان مصطفی کمال پورتراب، والودیا تارخانیان، محمد تقی مسعودیه، هرمز فرهت، فرامرز پایور، امیراشرف آریان‌پور و گلنوش خالقی، رونمایی و لوح یادبود سال‌نوا به خانواده‌های این هنرمندان ماندگار موسیقی ایران اهدا شد. همچنین  «یادنشان موسیقی ایران» نیز به خانواده ۱۵ هنرمند درگذشته موسیقی که در فاصله سال‌نوای ششم تا هفتم از میان ما رفته بودند، تعلق گرفت.