علی ادیب‌نیا

کارشناس رسانه و روابط بین‌الملل

 در کمال ناباوری در  روز یکشنبه، سی ام اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ در سانحه سقوط بالگرد، رئیس جمهور محبوب و مردمی ایران به همراه امیردیپلماسی،جناب آقای دکتر حسین امیر عبداللهیان به شهادت رسید. او درحالی آسمانی شد که پس از سی و سه ماه خدمت، ایرانیان به تدریج در حال چشیدن ثمره سیاست‌ها و اقدامات مثبت و سازنده  او و کابینه اش بودند، کمتر روزی در ۱۰۰۰ روز گذشته بود که خبری از تلاش بی وقفه رئیس جمهور در خارج از دفتر کارش منتشر نشود.
سی وسه ماه بدون تعطیلات ، واضح بود که آقا سید ابراهیم خستگی را خسته کرده و تلاشی توأم با اخلاص و صداقت برای خدمت به خلق خدا را ارائه می دهد. قابل کتمان نیست که درعرصه سیاسی نیز باور عده  زیادی بر آن بود که وجود او ذخیره قابل اعتماد و شایسته‌ای برای تداوم حکمرانی نظام مقدس ولایت فقیه خواهد بود.
اما تقدیر الهی بر آن قرار گرفت که رئیسی باید از میان ما برود تا معجزه آسا درخشندگی ذات پاک و قلب سلیمش در آب و هوایی شدیداً مه آلود بر همه جهانیان عیان شود. پانزده ساعت زمینیان قادر به دستیابی به پیکر او و همراهانش نبودند تا آسمان فرصت یابد با فراغ بال در تاریکی  شب بر پیکر مطهرشان که چون شمع فروزان داغ و سوخته شده بود سیل آسا بگرید و به تنهایی غسل‌شان دهد.
با پرواز ناتمام رئیسی عزیز به تبریز همه دوستان  و حتی دشمنان در بهت و سردرگمی فرو رفتند، می توان مدعی شد که شوک سنگینی به ملت ایران وارد شد و جامعه با تلاطمی از امواج سهمگین غیرمنتظره مواجه  گشت.
آنها خدمتگذاری صادق و اخلاق مدار را از دست دادند و رهبرانقلاب  نیز عروج دیگری از یاران مخلص و مغتنم خود را متحمل شد. به واقع پس از شهادت سردار سلیمانی انقلاب اسلامی مجدداً  دچار ضایعه
غم انگیز غیرقابل جبران دیگری شد. گمان می‌رفت جامعه دچار چالش عاطفی و اجتماعی شده و در کشور بحران سیاسی عیان شود که به فضل الهی بحرانی رخ نداد.
چرا که کمتر از سه ساعت بعد از حادثه و بروز شواهد و قرائن حاکی از جان باختن رئیس‌جمهور، خورشید فروزان و رهبر انقلاب خوش درخشید و در جمع خانواده پاسداران انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره)، مردم و مسئولین را به ادامه  فعالیت در مسیر پیشرفت  کشور فراخواندند جمعیت میلیونی با چشمانی گریان و حزن‌انگیز در مراسم تشییع و اقامه نماز بر پیکر جانباختگان در دانشگاه تهران و خیابان‌های اطراف حضور داشتند تا خانواده بازماندگان و رهبرانقلاب را تسلای خاطردهند.
ایشان چون کوهی استوار نشانی از تزلزل در خود عیان نساخت و حتی با دلجویی از همسران و فرزندان خانواده‌های مصیبت‌زده آنها را به صبر در برابر مشیت الهی توصیه حکیمانه فرمودند.
باوجود غیرمترقبه بودن حادثه و عدم پیش بینی قبلی برای میزبانی انبوهی از میهمانان خارجی  بیش از هفتاد هیأت دیپلماتیک برای حضور در مراسم گرامیداشت و ادای احترام به پیکر رئیس جمهور فقید وارد تهران شدند و با احترام و در امنیت کامل ایران را ترک کردند. تعدادی از رؤسای جمهور و دیگر مقامات عالیرتبه نیز که برای عرض تسلیت با ایشان  ملاقات کردند، رهبر انقلاب را پرصلابت تر از گذشته مشاهده  کردند.
دوربین‌های مهم بین المللی، نمایی از اقیانوس بیکران حضور جمعیت وفادار به نظام و ابراز تشکر و قدرشناسی نسبت به خدمتگزار واقعی خود را ثبت و ضبط کردند تا بلکه تصویر غیرقابل باوری از دلدادگی و پایبندی مردم  به آرمان‌های بزرگ انقلاب امام خمینی(ره) را در تعدادی از شهرها از جمله در تبریز علوی ، قم معصومی ،مشهد رضوی، بجنورد حیدری و تهران مهدوی به جهانیان مخابره کنند و غم توأم با ثبات وآرامش هشتاد میلیون ایرانی را به نظاره بنشینند.
آری درکمتر از سه روز بعد از جان باختن رئیس جمهور فقید با تأکید و رهنمود رهبر فرزانه انقلاب ساز کار برگزاری چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری طراحی و اعلام شد و مقرر گردید حسب اصل ۱۳۱ قانون اساسی در موعد مقرر ان‌شاءالله نهمین رئیس جمهور ملت در هشتم تیرماه ۱۴۰۳ توسط مردم انتخاب شود. در رویداد دیگری در کمتر از یک هفته پس ازآن حادثه تلخ، مجلس مهم خبرگان رهبری تشکیل و رئیس آن تعیین شد. مراسم اختتامیه مجلس یازدهم انجام شد و گشایش دوره دوازدهم  در موعد مقرر و بدون  وقفه با انتخاب هیأت رئیسه جدید و عدم هیچ‌گونه حاشیه‌ای به وقوع پیوست.
رئیس جمهور شهید  به ظاهر از میان مردم رفت لکن مسیر و مرام او  مبتنی بر حق جویی و عدالت طلبی و تلاش برای پیشرفت و اعتلای ملت بزرگ و فهیم ایران با هدایت داهیانه و درایت حکیمانه رهبرمعظم انقلاب حتی لحظه ای متوقف نشد و همگان  درعمل دیدند که چگونه غم فراق رئیسی به فرصتی حماسه ساز و نمادی از همبستگی و همگرایی مضاعف بین ملت سرافراز وبا بصیرت مبدل  شد که البته حضور آتی و باشکوه مردمی و همیشه شگفتی‌ساز در پای صندوق‌های رأی در انتخابات هشتم تیر ماه این حماسه را کامل تر خواهد کرد.