« متأسفانه تئاتر در ایران نتوانسته است جایگاه فرهنگ‌ساز خود را پیدا کند و شما با یک حضور در سالن‌های نمایش، شاهد خواهید بود که تماشاگران با چه انگیزه و هدفی به تماشای آثار می‌نشینند.
در این شرایط، بازیگری هم در این زیرمجموعه اعتبار خوبی نخواهد داشت و بیشتر افراد، بازیگر را ابزار سرگرمی‌سازی می‌دانند و فیلم و تئاتر را ابزار و موقعیت این سرگرم‌کنندگی می‌شمارند. من در بازیگری، سعی کردم که عالم بی‌عمل نباشم و به آنچه اعتقاد دارم، عمل کنم ولی متأسفانه در بعضی موارد اشتباه کردم. بسیاری از عوامل مثل بخش اقتصادی، باعث دور شدن بازیگر از آرمان‌ها و باورهایش می‌شود و من هم گاهی به‌دلیل همین مسأله نقش‌هایی را پذیرفته‌ام که پشیمان هستم؛ اما در بسیاری از انتخاب‌هایم سعی کرده‌ام ارزش جایگاه بازیگری را بویژه در تئاتر حفظ کنم. من همیشه آرزو دارم ای کاش می‌شد بازیگران رفاه و امنیتی داشتند که مجبور نبودند به خاطر پول هر نقشی را بپذیرند.»
قسمتی از گفت‌و‌گوی ایران تئاتر با نادر فلاح بازیگر
