زیست بوم/ کاوش‌های باستان‌شناسان به همراه دانشجویان دانشگاه زابل در تپه «پیرزال سیستان» به کشف اشیا ۴۳۰۰ ساله و بقایای معماری به قدمت حدودی ۴۵۰۰ سال انجامید.

مهمترین یافته فرهنگی
تپه ثبت ملی پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان است.  مهم‌ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است.
حسین سرحدی، سرپرست دومین فصل کاوش آموزشی تپه پیرزال سیستان، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی به دوره IV شهر سوخته نسبت می‌دهد و درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دوره چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) می‌گوید: معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایه اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیه جنوبی یک حیاط مرکزی است. به گفته او کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچه در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان‌دهنده توسعه ساخت و ساز در دوره آخر عصر مفرغ سیستان است.
سفال 4300 ساله
همچنین در این فصل، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیای گلی شامل پیکرک‌ها و... نیز کشف شد. باستان‌شناسان همچنین اشیایی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند. این کالاهای مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آنها، مبادله اشیای سنگی همچون پیکرک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است. سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی می‌گوید: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.