وقتی برای اجرا در شهر لیون فرانسه از سعدی افشار دعوت شده بود من آنجا حضور داشتم، نمایش در سالنی به بزرگی تالار وحدت روی صحنه رفت، درحالی که هیچ کس زبان فارسی نمی‌دانست و گویش خاص سیاه‌بازی را هم نمی‌شناخت اما سعدی افشار با حرکات بدن واکت‌هایی که داشت توانست تماشاگران را تا پایان نمایش در سالن نگه دارد. من آنجا متوجه شدم که تئاتر واقعاً زبان مشترک بشریت و جهان است و تعاریفی که بزرگان از جمله بوراک از سعدی افشار کرده‌اند، درست است. اگر ما امروز تئاتری داریم پیشینه‌اش در هنرمندانی چون سعدی افشار است که متأسفانه آن طور که باید شناخته شده نیستند. افرادی که نه مدرسه رفتند و نه دانشگاه و هنرشان را سینه به سینه آموزش می‌دیدند، مثلاً سعدی افشار از ذبیح‌الله ماهر و مهدی مصری آموخته بود. گفت و گوی ایرنا با محمدرضا خاکی مدرس تئاتر در حاشیه نمایش «شاماران» که به سعدی افشار تقدیم شده است
