فائزه زمانی
خبر‌نگار

سال 1402 برای بوکس ایران طعمی گس داشت. اتفاقی که کسی فکرش را هم نمی‌کرد با فرار حسین ثوری رئیس سابق فدراسیون یقه بوکس ایران را چسبید.
ثوری رفت و رقیب بازنده‌اش صندلی ریاست فدراسیون را تحویل گرفت؛ حسینی کار سختی داشت و خودش هم به خوبی واقف بود که چه ویرانه‌ای را تحویل گرفته است.
حسینی کارش را با یک قول شروع کرد؛ قول برای جذب مربی خارجی، وعده‌ای که باتوجه به جیب خالی فدراسیون کمی بعید به نظر می‌رسید. همین اتفاق هم افتاد و حسینی نتوانست روی قولش بایستد، نهرودی به جای مربی خیالی خارجی به روی کار آمد. مربی‌ای که در آن برهه باید می‌آمد تا به خاطر احترامی که جامعه بوکس برایش قائل بودند، قائله را در این خانواده بخواباند و آرامش را به بوکس ایران برگرداند. نهرودی آمد ولی نتایج طبق انتظارها رقم نخورد، شکست مطلق بوکسورها در رینگ بازی‌های آسیایی هانگژو هم گواه این موضوع است.
شاید هانگژو تلنگر خوبی بود تا حسینی بالاخره وعده فراموش شده‌اش را به خاطر بیاورد. وقتش بود که بوکس بعد از این همه سختی بالاخره با آمدن یک مربی خارجی برای یک دم هم که شده نفس راحت بکشد. همه از آمدن فونتانا ملقب به فرگوسن بوکس حرف می‌زدند، کسی که به عنوان ناجی احتمالی بوکس ایران از او یاد می‌کردند، بالاخره پایش به ایران باز شد تا چشم این رشته بعد از مدت‌ها به جمال یک مربی کوبایی روشن شود.
او آمد ولی کمی دیر، چرا که ملی‌پوشان کمتر از یک ماه، فرصت بهره‌برداری از دانش وسیع این مربی را داشتند. زمان به سرعت درحال حرکت بود و رینگ مسابقات جهانی ایتالیا که حکم انتخابی المپیک را داشت، انتظار بوکسورها را می‌کشید؛ اتفاقی که قابل پیش‌بینی بود افتاد و ملی‌پوشان نتوانستند رؤیای المپیکی شدن را لمس کنند.
هرچند سال 402 برای بوکس ایران تلخ تمام شد اما این جاده هنوز تا رسیدن به المپیک پاریس ادامه دارد و فرصت باقی است. تایلند همان میعادگاه بوکسورها برای دیدن آسمان زیبای پاریس است، جایی که رینگ مسابقات جهانی بانکوک آخرین فرصت برای رزرو بلیت المپیک خواهد بود.
حالا این فرصت 3، 4 ماهه شاید بتواند زمان بیشتری برای فونتانا و شاگردانش بخرد، بلکه با تغییر رویه بتوانند خودشان را به سهمیه المپیک پاریس برسانند.
بوکس ایران تقریباً بعد از المپیک 1996 در همه ادوار المپیک حضور داشته است، هرچند به نظر می‌رسد با روزهای اوجش فرسنگ‌ها فاصله دارد اما اهالی این رشته دل نگران قطع این زنجیره هستند تا مبادا بوکس از المپیک پاریس جا بماند. حالا همه چشم امیدشان به دریای دانش فونتانا است تا در این مدت کوتاه باقیمانده، بوکسورها را به بهترین شکل ممکن برای رینگ انتخابی المپیک آماده کند، تا شاید پایان تلخ این رشته در سال 1402 جایش را با سهمیه شیرین المپیک عوض کند.