ریحانه عارف‌نژاد- مروج کتابخوانی/  وقتی کتاب«قصه‌های ادواردو» به دستم رسید، بی‌معطلی شروعش کردم. پیش از این، نویسنده کتاب، آقای محسن نعماء را نمی‌شناختم. خیلی تصادفی بعضی از کتاب‌هایش را دیده بودم، اما فرصت نشده بود که هیچ‌کدام را بخوانم. قصه‌های ادواردو، از انتظارم خیلی بهتر بود. خواندنش در نشستی تقریباً یک‌ ساعته، به پایان رسید. بیان شیرین، زبان ساده و عدم استفاده از جمله‌های سنگین، کتاب را خوش‌خوان و مطالعه‌اش را برای مخاطبان کم‌ سن و سال راحت و لذت‌بخش کرده است. نثر قصه‌ها آنقدر خوب است که برخی مشکل‌های ویراستاری را می‌شود به آن بخشید. اسامی اشخاص، جمله‌های مهم و نکات قابل مکث، با رنگ بنفش از متن متمایز شده‌اند. این کار ایده خلاقانه‌ای برای جلب توجه مخاطب است و نکات رنگی را به‌ یادماندنی‌تر می‌کند.
«قصه‌های ادواردو» شخصیت‌پردازی خوبی دارد. مخاطب به سادگی با آنیلی جوان و دنیای پرتلاطمش ارتباط می‌گیرد و با افراد مؤثر در زندگی و سرنوشت او آشنا می‌شود. با اینکه داستان تا حدی در طرح جزئیات ماجرا کم‌کار است، اما همچنان باورپذیر و دوست‌داشتنی است. هیجانی که بی‌شاخ و برگ اضافه، برخاسته از سرگذشت پر تب‌وتاب یک قهرمان واقعی است، در لابه‌لای قصه به خوبی جریان پیدا کرده است. از طرفی، مسیری که یک ابر ثروتمند مسیحی را به شیعه‌ای استکبارستیز تبدیل می‌کند، به خودی خود برای نوجوان ایرانی جذابیت دارد اما متصل بودن داستان ادواردو به ایران و ملاقات او با شخصیت‌های آشنای ایرانی، کشش کار را به اوج می‌رساند.
همان‌طور که از اسم اثر پیداست، کتاب با مجموعه‌ای از «قصه‌ها» روایت می‌شود. 35 فصل کوتاه که نهایتاً یکی دو صفحه‌اند و هرکدام ماجرایی از زندگی ادواردو را روایت می‌کنند. تصویرگری دلنشین به کمک متن آمده تا جذابیت بصری کتاب را چند برابر کند و از طرفی خواننده با یک متن طولانی یکپارچه درگیر نشود. فونت درشت کتاب هم باعث خوش‌خوان‌تر شدن متن شده است. همین ویژگی‌هاست که باعث می‌شود مخاطبان کم‌حوصله‌تر هم پای قصه‌ها بنشینند و در 35 هم‌نشینی کوتاه، با ادواردو آنیلی دست دوستی بدهند.
می‌توانیم این کتاب را با خیال راحت به بچه‌های 10 سال به بالا پیشنهاد بدهیم، بی‌آنکه نگران باشیم کتاب یک زندگینامه حوصله‌سربر از آب دربیاید یا شهادت اندوه‌بار ادواردو برای خواننده کم‌ سن‌ و سال زیادی سنگین باشد. نویسنده به بهترین نحو کتاب را در روشنایی تمام می‌کند و بعد از حکایت کردن سختی‌های زندگی قهرمان، یادمان می‌آورد که ادواردو - شما بخوانید آقای مهدی آنیلی - تا همیشه زنده است و هرگز نمی‌میرد! برای همین است که به جای ناراحتی برای از دست دادن ادواردوی عزیز قصه، می‌توانیم احساس کنیم تازه به دستش آورده‌ایم و از صمیم قلب برایش خوشحال باشیم.
قهرمان کیست؟ قصه‌های ادواردو برای هدیه دادن گزینه خیلی خوبی است و می‌تواند برای خواندن گروهی بچه‌ها در مدرسه هم انتخاب جمع و جور و هیجان‌انگیزی باشد. باید همیشه از قهرمان‌های واقعی برای بچه‌ها حرف زد. از افرادی که هرچند اولش به نظر نیاید، اما قدرت‌شان خیلی بیشتر از مرد عنکبوتی و آهنی و مسی و این‌طور افسانه‌های من‌درآوردی است؛ چون آنها قدرت تکان دادن آدم‌ها و در نتیجه زیر و رو کردن جهان را دارند. واقعاً اگر ادواردو که این‌طور برابر همه وسوسه‌ها، همه رنج‌ها و سنگ‌اندازی‌ها مقاومت کرد تا پای عقیده‌اش بماند قهرمان نبود، پس قهرمان کیست؟