محمد روح‌الامین
دبیر بخش  طراحی گرافیک جشنواره تجسمی فجر

در ادوار مختلف با حضور استادان و هنرمندان سعی کرده به عنوان معتبرترین دوسالانه (بی‌ینال) تجسمی خودش را معرفی کند اما نگرش‌ها و سوگیری‌های هنری و سیاسی درهر دوره یک مزه و لحنی به جشنواره داده است، در جشنواره شانزدهم تجسمی فجر آقای عبدالحسینی به عنوان دبیر جشنواره توانستند اعتماد همه جمع‌های تجسمی را که در کشور فعالیت می‌کنند جلب کنند به طوری که هنرمندان با سبک‌ها و روش‌هایی که خودشان باور و دوست داشتند به این جشنواره آمدند، مخصوصاً در بخش گرافیک که اجماع هنرمندان در این بخش برجسته بود.
هرچند روش‌ها و شیوه‌ها متفاوت و گاه متضاد است اما کسانی که آمدند سهم و جایگاه خودشان را درک کردند تا در مقام داوری اجتماعی بین مردم جایگاهشان حفظ شود و هر کلامی که گفته شود درمعرض دیدگاه مخاطبان اصلی هنر باشد و درستی و نادرستی را آنها تشخیص دهند.
به دوره‌های قبل جشنواره هنرهای تجسمی خیلی اشراف ندارم اما معتقدم سطوح هنرمندان گرافیک برای شرکت در یک بی‌ینال معتبر و مهم کشوری نیاز به بازنگری دارد و سطح هنرمندان باید متمایز شود، اگر بخش حرفه‌ای داریم باید در کنارش یک بخش دانشجویی و آماتوری هم باشد و آنها در یک ظرف قضاوت نشوند.
قطعاً سطح بخش دانشجویی در قیاس با بخش حرفه‌ای مقایسه و داوری نمی‌شود تا دانشجوها و تازه کارها متوجه شوند که سمت و سوی کارهایشان چقدردرست است، بخش حرفه‌ای هم مقام و جایگاه مرتبط و در شأن خودش را دارد.
موضوع بعد اینکه هنر گرافیک را هنرمرتبط با مردم ببینیم چون معرفت گرافیک ارتباط و بیان تصویری در ارتباط با هر جامعه‌ای که در آن قرار دارد است. لحن آثارگرافیکی که امسال به جشنواره رسید موفق بود مخصوصاً آثاربرگزیده‌ای که به بخش پایانی راه یافتند و وارد نمایشگاه شدند. آثار رسالت رسانه‌ای مشخص داشتند و فقط جنبه تزئینی و دکوراتیو نداشتند به این جهت من این دوره را صاحب این امتیاز می‌دانم حالا دیگران آن را امتیاز محسوب می‌کنند یا نه امری جداست.
ظروف و باکس‌های قضاوت در هر جشنواره باید متناسب با بضاعت آدم‌ها باشد مثلاً اگرظرف کاری یک جوان 20 ساله را با یک هنرمند تجربه دار قضاوت کنیم غلط است، همه کسانی که حرفی برای گفتن دارند باید به جشنواره بیایند اما کارهایشان باید براساس توانایی و خلاقیت و استعدادشان سنجیده و قضاوت شود. متأسفانه  قضاوت نامناسب باعث تشکیک در جشنواره شده و افرادی که کارهای خوب داشتند با ابزار و روش‌هایی از گردونه دیده شدن خارج شدند.
بیش از هزار و 200 اثر به دبیرخانه جشنواره رسید و در پالایش اول 800 اثر از گردونه خارج شد.
آثاربراساس ذائقه، سلیقه و تجربه بصری داوران انتخاب شدند و من به عنوان دبیر با آثاری که به نمایشگاه پایانی راه یافته بود مخالف بودم. ولی من دبیر هستم و سیاست‌ها را تعیین می‌کنم و داور نبودم. الان آثاری که در نمایشگاه است از مجموعه آثار حرفه‌ای انتخاب شده  است.