فضای‌مجازی
روایتی از سال‌های دفاع مقدس
کیانوش گلزار راغب، پژوهشگر و نویسنده ادبیات پایداری استوری اخیر خود را به بازنشر مطلبی درباره کتاب «برده سور» اختصاص داده، کتابی که دربردارنده خاطرات یدالله خداداد مطلق است. این نوشته کیانوش گلزار راغب، روایتی داستانی از جنگ هشت‌ساله ایران و عراق است که بر اساس خاطرات واقعی یدالله خداداد‌مطلق نگاشته شده.
در این کتاب، داستان ماجراهای روستایی در شمال غرب سردشت و زندان معروف آن پیش روی علاقه‌مندان قرار گرفته است. به تازگی چاپ تازه‌ای از این کتاب به همت انتشارات سوره مهر روانه کتابفروشی‌ها شده است. نسخه صوتی «برده سور» نیز چندی است که از سوی گروه فرهنگی سماوا تولید شده است.
بازنشر مطلبی خواندنی در صفحه مودب
علی‌محمد مودب، شاعر و ناشر که اغلب در صفحه شخصی‌اش در شبکه‌های اجتماعی به بازنشر احادیثی از ائمه اطهار و همچنین انتشار بیت‌هایی از شعرهای معاصر کشورمان می‌پردازد این مرتبه مطلبی را از صفحه گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، با عنوان «چشم و چراغ» با دنبال‌کنندگان صفحه‌اش به اشتراک گذاشته است. در پست اخیر این گروه به ارائه چند واژه مرتبط با زمستان که میان افغانستان و تاجیکستان مشترک است پرداخته شده که برای مخاطبان ایرانی هم به سبب اشتراکات زبانی جالب توجه است. از جمله این واژه‌ها که به تحقیق سمانه ملک‌خانی گردآوری شده می‌توان به واژه «برف جنگی» اشاره کرد که در ایران، ما آن را برف بازی می‌خوانیم.
مروری بر سریالی خاطره‌انگیز
مازیار معاونی، منتقد سینما و مترجم تئاتر در پست تازه خود چند سطری درباره یکی از سریال‌های به یاد ماندنی تلویزیون نوشته؛ در بخشی از یادداشت او آمده است: «ظرف چند شب گذشته به پیشنهاد همسرم، دو قسمت از سریال خاطره‌انگیز «آرایشگاه زیبا» را دیدیم و خاطرات و اتمسفر اوایل دهه 70 برایمان زنده شد، زندگی آنالوگ، تلفن‌های ثابت، وفور پیکان در خیابان‌ها و البته نزدیکی آدم‌ها به هم که این روزها بشدت کمیاب شده. به جز اینها، پس از مدت‌ها شنیدن مجدد لهجه تهرانی(تهرونی) غلیظ مرتضی احمدی فقید که از او با عنوان «صدای تهران» هم یاد می‌شود، لذتبخش و نوستالژیک بود.»
تلنگر پزشک منتقد فیلم به اهالی هنر
مصطفی جلالی‌فخر، پزشک، نویسنده و منتقد فیلم در نوشته‌ای با عنوان «لطفاً سیگار نکشید»، از اهالی هنر و چهره‌های شاخص ورزشی خواسته که مراقب اثرگذاری رفتارهای خود بر اجتماع باشند.
در بخشی از یادداشت او آمده است: «به دلایل متعددی، مشاهیر هنری و ورزشی صاحب تأثیرات گوناگون فردی-اجتماعی‌اند، بویژه برای جوانان و نوجوانان که نگاه هیجانی و خیال‌پردازی به خود و آینده دارند. یکی از تأثیرات منفی سینما بر سلامت، نقشی است که در تشویق‌سازی به استعمال سیگار داشته است، از آثار کلاسیک تا همین امروز. فیگور سیگار، نخستین جاذبه است و وقتی لای انگشتان افراد مشهور دیده شود، تأثیری دوچندان دارد و مخاطبان هیچ‌گاه نمی‌توانند فرجام‌های تلخ بعدی را پیشاپیش ببینند. سرطان‌های متنوعی که اصلی‌ترین عامل‌شان سیگار است تا برونشیت و آمفیزم و فیبروز ریه و وابستگی دائم به اکسیژن و کم‌هوایی و گاه حالتی شبیه فرو رفتن در باتلاق. به نظرم اگر یک فرد سیگاری، نیم‌روزی را به عیادت از بیماران سرطان ریه بگذراند، انگیزه‌ای قوی برای ترک در او ایجاد می‌شود.
در این عکس(تصویری که در صفحه این پزشک و منتقد منتشر شده)، نوید محمدزاده و حمید نعمت‌الله که هر دو در کارنامه هنری خود آثار موفقی دارند، مشهور و اثرگذارند، به نحوی که گویا به انجامش مفتخرند، برای هم سیگار روشن می‌کنند. شما که صاحب چنین جایگاهی هستید، پسندیده‌تر است که به جزئیات رفتار خود دقیق‌تر باشید. و بعید است در آن لحظه به این احتمال تلخ فکر کرده باشند که اگر این‌کارشان باعث تشویق «حتی یک جوان» به امتحان سیگار و بعد استمرار و بیماری و رنج و چه بسا مرگ شود، آن دو نفر هم در شکل‌گیری مسیر رنج انسان مسئول‌اند.
شنیده‌ام متأسفانه در سریال‌های سال‌های اخیر، مصرف سیگار به وفور است و دیروز کسی برایم پیام داد که به دلیل یکی از همین مجموعه‌ها، کنجکاو شده و سیگار کشیده است. آیا وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت، به چنین ضدفرهنگ‌سازی ناشایستی که می‌تواند عوارض ویرانگری داشته باشد، حساس نیست؟! و کاش هنرمندان و ورزشکاران و هر کسی اثرگذار است، دلش به حال قربانیان سیگار بسوزد و مراقب نقش تشویقی خود باشد.»
