دانیال فرخ
طراح و گرافیکست

از دوران کودکی، به خاطر فضای حاکم بر خانواده‌ام وارد فعالیت‌های هنری شدم. در دهه شصت هرموقعی که پدرم جبهه نبود شب‌ها که به منزل می‌آمد پلاکارد و تصاویر شهدا را روی بوم می‌کشید. گاهی تا صبح می‌نشستم و کارهای او را می‌دیدم.
بعدتر خودم هم قدم به این عرصه گذاشتم تا اینکه در اواخر دهه هفتاد به شکل جدی به فعالیت در حوزه گرافیک پرداختم اما به فضاهای دیگر هم وارد شده و در آنها هم تجربه‌های مختلفی کسب کردم.
به عقیده من هنر ابزار قدرتمندی در عرصه رسانه است که پیام را به عالی‌ترین شکل ممکن انتقال می‌دهد. ابزار مسأله است، اما انتقال پیام و موضوع توسط هنرمند مسأله مهم‌تری است. مسأله اصلی من هنر مقاومت نبود. مسأله اصلی چیزی بود که با آن زندگی کردم. ممکن است حتی پوستر فیلم‌هایی را طراحی کنم که شاید با چیزهایی که با آن زندگی می‌کنم مرتبط باشد. در این بین موضوعاتی بوده‌اند که باب میل من بوده و آنها را طراحی کرده‌ام.
با این حال معتقدم که مسأله مقاومت در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد و مسأله امروز و آینده ما است. مسأله‌ای است که با آن زندگی می‌کنیم و باید بابت آن جان بدهیم. خون‌های بسیاری داده شده است و شاید جان ناقابل ما در این میان چیزی نباشد. شاید ما که در عرصه هنر فعالیت می‌کنیم به اندازه مبارزان فلسطینی و مجاهدینی که در حوزه‌های دیگر کار می‌کنند در مشقت نباشیم. در دفتر خودمان پشت سیستم نشسته‌ایم و کار می‌کنیم. شاید عرقی هم ریخته نشود، ولی برایم مسأله است. شاید اگر یک‌بار دیگر به دنیا بیایم، این راه را انتخاب نکنم و راه جهاد جدی‌تری را در پیش بگیرم.
با چنین نگاهی کاری به نام «شرف همپاست با درد فلسطین» را برای دیوار نگاره میدان ولیعصر طراحی کرده‌ام. ابتدای ماجرای طوفان الاقصی بود. بعد از شروع کشتار رژیم اشغالگر، سکوت بعضی از سلبریتی‌ها و کسانی که می‌توانستند تأثیرگذار باشند، من را بر آن داشت تا کاری کنم و بگویم باید در این شرایط چه در فضای داخلی و چه بین‌الملل حرف زد.
مسأله فلسطین فقط مربوط به فلسطینی‌ها نیست، مربوط به بشریت است. نه فقط در موضوع فلسطین، بلکه چیزی که در جهان حالا در حال اتفاق افتادن است، این است که وقتی به صورت کلی نگاه می‌کنیم استکبار روبه‌روی مظلومانی قرار گرفته است که امکانات و قدرت مالی ندارند، ولی مقاومت می‌کنند و دنیا بعد از مدت‌ها می‌بیند ملتی با دست خالی جلوی استکبار ایستاده است و به موفقیت نزدیک است.
پیش‌تر پوستری می‌زدیم که یک فلسطینی با سنگ یا تیروکمان یک اسرائیلی را می‌زند، تنها نشانه‌ای که می‌شد استفاده کرد همین بود. قبل‌تر اسلحه را نمی‌توانستیم نشان بدهیم، چون اسلحه‌ای وجود نداشت، موشک و راکتی وجود نداشت. اما اگر الان بخواهیم پوستر بزنیم از موشک و اسلحه استفاده می‌کنیم. این یعنی مقاومت قدرتمندتر و دشمن ضعیف‌تر شده اســت.