سید مسعود علوی‌تبار
شاعر
می‌دانیم که هدف از آفرینش آثار ادبیات پایداری، ایجاد حرکت و انگیزه در جامعه و بالا بردن روحیه مبارزه و مقاومت است اما در مواردی همانند شهادت حاج قاسم سلیمانی و شهید فخری‌زاده، وقوع طوفان‌الاقصی، شهادت سیدرضی موسوی و مواردی از این قبیل، شاهد هستیم که نوشتن و سرودن دیگر تنها در جهت انگیزه دادن و ایجاد حرکت نیست بلکه آثار خلق شده خود زاییده و انعکاس‌دهنده حرکت و انگیزه‌ای هستند که خون بالنده شهید و درخشش‌های عزتمندانه حماسه‌های دینی و اعتقادی خالق آنان هستند.
شاعر و نویسنده متعهد به صورت خودجوش و ناخودآگاه بلافاصله بعد از وقوع این حوادث، شور و انگیزه و حرکتی را که این حوادث ایجاد کرده در آثار خود، نه به عنوان خالق محض انگیزه و حرکت که به عنوان رسول و حامل به مخاطبان بازتاب می‌دهند.
در بدو شهادت سردار سیدرضی موسوی شاهد آفرینش اشعار بسیار زیادی در این زمینه بودیم که از آن میان می‌توان به قصیده ۵۶ بیتی علیرضا قزوه با عنوان «سیدرضی موسوی نامدار»، غزل میلاد عرفان‌پور با نام «آینه گفت» و غزل «چله‌نشین عشق» اثر نغمه مستشارنظامی اشاره کرد.
| بخشی از صحبت‌‍‌های این شاعر و پژوهشگر ادبی در گفت‌وگو با ایبنا
