گرفتن سهمیه نسبت به المپیک توکیو راحت‌تر شده است
آقامیرزایی: شرایطم از زمان پدرو خیلی بهتر است
فائزه زمانی
خبرنگار
بعد از ناکامی در بازی‌های آسیایی، این روزها سخت پارو می‌زند تا با حضور در انتخابی و رزرو بلیت المپیک، ناکامی‌اش در هانگژو را با آب‌های پاریس بشوید.
علی آقامیرزایی ستاره تیم ملی آب‌های آرام که از منتقدان سرسخت پدرو سنا سرمربی برزیلی تیم ملی بود، حالا با رفتن او، معتقد است شرایطش نسبت به قبل خیلی بهتر است.
درحالی که 3 ماه به مسابقات انتخابی المپیک بیشتر نمانده است و تیم ملی با نداشتن سرمربی هنوز بلاتکلیف است، به گفته آقامیرزایی هیچ مربی‌ای 3 ماه نمی‌تواند معجزه کند.
او حالا از آمادگی این روزهایش برای گرفتن مجوز المپیک پاریس، می‌گوید: «من بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو فقط 3، 4 روز استراحت کردم و از آنجایی که می‌دانستم از نقطه‌ای که می‌خواهم عقبم، بلافاصله تمریناتم را شروع کردم و تا همین چندروز پیش که اولین مرحله رکوردگیری تیم ملی برای مسابقات انتخابی المپیک برگزار شد به‌صورت منظم پارو می‌زدم.
خدا را شکر از تایمم در رکوردگیری راضی بودم و رکوردم نسبت به سال قبل همین موقع 8 ثانیه هم ارتقا پیدا کرده است و قطعاً این رکورد در فصل گرما و نزدیک به مسابقه بهتر هم خواهد شد.»
آقامیرزایی معتقد است با اشتباه پدرو به‌راحتی نقره بازی‌های آسیایی را از دست داده است: «ما با 3 ماه تمرین زیرنظر پدرو سنا پا به مسابقات قهرمانی آسیا تایلند گذاشتیم و اگر نتایج خوبی در این مسابقات گرفتیم، فقط به‌واسطه پشتوانه استقامتی خوبی بود که داشتیم، از یک‌طرف تیم‌های قدرتمندی مثل ژاپن و کره هم در این مسابقات حضور نداشتند، هرچند که اگر حضور داشتند هم آمادگی من جوری بود که بتوانم به‌راحتی با آنها رقابت کنم. همانجا من هشدار دادم که نباید در باد این نتایج خوابید، دقیقاً بعد از همین مسابقات بود که افت ما شروع شد و روز‌به‌روز هم بیشتر شد. هرچقدر پافشاری کردم و به فدراسیون هشدار دادم، به من گوش نکردند و گفتند این مربی علمش به روز است و این تو هستی که هنوز با علم قدیم پیش می‌روی.
قبل از بازی‌های آسیایی من اصلاً تمرینی برای حضور در تک‌نفره 1000 متر نداشتم و حتی از من تستی هم گرفته نشد. قایقرانی که می‌خواهد در یک ماده پارو بزند، باید بارها تست بدهد، اما من فقط 3، 4 بار آن هم با اصرار خودم تست دادم.
قبل از هانگژو به من می‌گفتند تو نقره بازی‌ها را می‌گیری اما خودم می‌دانستم شرایط جوری نیست که بتوانم این مدال را بگیرم. همین هم شد و به‌خاطر نداشتن تمرینات استقامتی درست، 150 متر آخر مسابقه کم آوردم و قزاق و ازبک با 6،5 ثانیه اختلاف جای من را گرفتند؛ همین اتفاقات دست به دست هم داد تا نمی‌گویم طلا اما نقره را از دست بدهم. خدا را شکر حالا شرایطم نسبت به زمان حضور پدرو خیلی بهتر است و با آسان بودن شرایط گرفتن سهمیه نسبت به المپیک توکیو، به گرفتن آن امیدوارم.»