مهدی صابری، پرتابگر وزنه این روزها برای المپیک آماده می‌شود؛ هر چند هدفش پرتاب در فینال المپیک است اما اعتراف می‌کند خبری از مدال نیست. او که نفر بیست‌ویکم رنکینگ جهانی است برای تحقق آرزویش می‌خواهد در قهرمانی داخل سالن کشوری، آسیا و جهان با بهترین پرتاب‌ها، برای رنکینگ امتیاز جمع کند. او البته مشکلاتی هم دارد که امیدوار است با طرح آنها خیلی زود حل شود و شاید مهم‌ترین آن بی‌توجهی مسئولان هیأت خراسان‌رضوی است.
‌شما قرار است در قهرمانی آسیا شرکت کنی، پیک بدنی‌ات را چطور تنظیم می‌کنی؟
من با پیک بدنی 70-80 درصدی برای قهرمانی کشور رکورد خوبی پرتاب می‌کنم. البته همه تمرکزم روی پرتاب خوب است تا قهرمانی. بعد هم با 90 تا 100 درصد آمادگی در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت می‌کنم و اگر سهمیه جهانی بگیرم، بعد از استراحت کوتاه‌مدت در قهرمانی جهان رقابت جدی با رقبایم دارم. ورودی قهرمانی جهان 21 متر و 50 سانتیمتر است، اما اگر قهرمان آسیا شوم دیگر لازم به ورودی نیست و من به عنوان نماینده آسیا به قهرمانی جهان می‌روم. هم‌اکنون در تمرین با وزنه 8 کیلو و 200 گرم پرتاب خوبی می‌اندازم که در مسابقه با وزنه 7 کیلویی و 260 گرمی فکر می‌کنم رکورد شخصی‌ام را حداقل 20-30 سانتیمتر بزنم.
‌انگار خیلی از هیأت دوومیدانی خراسان‌رضوی دلخوری؟
من مشهدی نیستم، اما از اصفهان به عشق امام رضا(ع) و مربی‌ام به مشهد آمده‌ام و از وقتی اینجا ساکن شده‌ام برای این استان مسابقه داده‌ام و امتیاز قهرمانی‌ام هم برای مشهد ثبت شده است، پس بدین‌ ترتیب ورزشکار مشهدی هستم. من ایرانی‌ام و برای این خاک هستم و دوست دارم پرچم کشورم را بالا ببرم، اما چرا بعضی از مسئولان دوست ندارند ما را برای اتفاقات قشنگ حمایت کنند؟ آنهایی که بی‌توجه هستند، در ورزشگاه حضور دارند اما سمت ورزشکار نمی‌آیند. ما حدود یک ماه و نیم دیگر مسابقه داریم اما متولی دوومیدانی استان اصلاً برایش مهم نیست ورزشکارش حالش چطور است و آیا کم و کسری دارد؟ در صورتی که طبق فرمایشات رهبری ایران قوی، ورزش قوی اما یکسری از مسئولان انگار دوست ندارند ایران قوی داشته باشیم و پرچممان بالا برود. حتی گفته‌اند تا زمانی که او باشد، اجازه نمی‌دهیم مسابقه دهد، در حالی که هدف من بالا بردن پرچم ایران است. رئیس هیأت خراسان‌رضوی، رئیس تربیت بدنی آستان قدس و درگیر کارهای آستان هم هست، شاید وقت نمی‌کند به دوومیدانی که ورزش مادر و رشته اول المپیک است رسیدگی کند. من بابت بی‌توجهی‌ها دلگیر بودم. اینکه چرا حتی یک تماس نمی‌گیرند تا بپرسند حالم خوب است، مشکلی ندارم؟ نه رئیس هیأت و نه حتی دبیر هیأت سراغی از من نمی‌گیرند. در حالی که دلخوش به این توجهات هستم و می‌خواهم ایران را قوی نشان دهم. ما زجر می‌کشیم، روزی 6 ساعت تمرینات سنگین را تحمل می‌کنیم تا روی سکو برویم. نمی‌دانم شاید هم توقع‌ من زیاد بوده است و این حرف‌ها به ضررم تمام شود، اما می‌گویم تا با رفع مشکلات، اتفاق خوبی برای ورزش مادر ایران بیفتد.
‌در رنکینگ جهانی چه رتبه‌ای داری؟
هم‌اکنون نفر بیست‌ویکم رنکینگ پرتاب وزنه دنیا هستم. به خاطر قهرمانی آسیا 130 امتیاز گرفتم و با پنجمی بازی‌های آسیایی هم 90 امتیاز که به نظر خودم امتیاز خوبی گرفتم و رکوردم هم خوب بود. محمد طلوع، پرتابگری که دوم شد سهمیه نگرفت، چراکه در قهرمانی آسیا سه بار خطا کرد.
‌پس با این حساب از حالا باید اسم مهدی صابری را در لیست المپیکی‌ها نوشت؟
ما تا 10 تیرماه سال آینده فرصت داریم سهمیه بگیریم. بهمن‌ماه مسابقه قهرمانی داخل سالن آسیا را دارم که نفر اول آن 140 امتیاز می‌گیرد، نفر دوم 110 و نفر سوم 90 امتیاز. بابت همین مسأله این رقابت‌ها اهمیت زیادی دارد. حتی اگر در داخل سالن قهرمانی کشور هم خوب پرتاب کنم 70 امتیاز می‌گیرم، چراکه قهرمانی کشور نیز جزو رقابت‌های امتیاز بالاست؛ می‌ماند قهرمانی آسیای فضای باز سال آینده با 100 امتیازش که نمی‌دانم کجا برگزار می‌شود. در واقع برای قطعیت سهمیه از رنکینگ جهانی، رقابت‌هایی که بالای 60 امتیاز دارد خیلی مهم هستند. بنابراین فدراسیون باید پیگیر اعزام ما به رقابت‌هایی با امتیاز بالا باشد و ما هم فقط روی تمرین تمرکز کنیم. من معمولاً بعد از تمرین پرتاب وزنه 8-9 کیلویی دستم ورم می‌کند و هر روز ماساژ می‌گیرم تا مصدومیتی پیش نیاید. ورزشکار می‌تواند این مسائل را  تحمل کند، فدراسیون هم باید کارهای پشتیبانی را انجام دهد. البته تا حالا حمایت فدراسیون بد نبوده است اما به نظرم برای موفقیت در المپیک این حمایت‌ها باید بیشتر شود.
‌ظاهراً فدراسیون برای 6 نفر شانس سهمیه المپیک، حقوق خوبی در نظر گرفته، درست است؟
تا زمانی که افشین داوری سرپرست بود اتفاقات خوبی افتاد، اما بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو، با بی‌توجهی‌ها انگار فراموش شدیم. به گفته داوری، قرار بود بعد از بازی‌ها شرایط و امکانات را به بچه‌ها برگردانند که هیچ اتفاقی نیفتاد تا اینکه رفت. ما فرصت زیادی تا المپیک نداریم و این به ضرر ورزشکار است. البته من با آقای مبینی سرپرست جدید فدراسیون صحبت کرده‌ام و ایشان قول داده‌اند شرایط را مهیا کنند؛ هر چند جلسه کمیته فنی هم برگزار شده که نتیجه مثبتی داشته و برای ما 6 نفر شانس سهمیه، حقوق تعیین کرده‌اند و حتی هزینه کفش و مکمل‌ها را هم ‌پرداخته‌اند.
‌به مدال المپیک هم فکر می‌کنی؟
نه. چرا دروغ بگویم، به خاطر اینکه برای مدال المپیک باید 22 متر و 50 سانتیمتر پرتاب کنی. رکورد من روی 21 متر است، اما می‌توانی با پرتاب 20 متر 70-80 سانتیمتر به فینال المپیک صعود کنی. رسیدن به جمع 8 نفر اول المپیک هم نتیجه خوبی است. ان‌شاءالله که فینالیست شوم، اما می‌توانید برای بازی‌های آسیایی ناگویای ژاپن روی مدالم حساب کنید، هرچند برای آن‌هم 2سال و 9،8 ماه فرصت است و اگر از حالا نجنبیم دیر می‌شود.