صفحات
شماره هشت هزار و سیصد و پنجاه و چهار - ۲۳ آذر ۱۴۰۲
روزنامه ایران - شماره هشت هزار و سیصد و پنجاه و چهار - ۲۳ آذر ۱۴۰۲ - صفحه ۱۶

فضای‌مجازی

مقایسه رزمندگان مقاومت غزه با سربازان اشغالگر اسرائیل
الله‌کرم مشتاقی، رایزن ایران در لبنان ضمن بازنشر ویدیویی از جهاد اسلامی در توئیترش نوشت: «این فیلم متعلق به شنبه ۱۸ آذر است و توسط جهاد اسلامی منتشر شده؛ ۱.شلیک‌ها از میان باغ‌ها و بیشه‌زارها انجام می‌شود یعنی مقاومت عملیات‌های خود را خارج از مناطق مسکونی انجام می‌دهد. 2.رژیم صهیونیستی پس از ۵۰ روز از آغاز تهاجم زمینی علیه غزه حتی کنترل مناطق غیرشهری را در دست ندارد. ۳. در بخش‌هایی از فیلم، صدای پهپاد شناسایی دشمن به گوش می‌رسد ولی رزمنده مقاومت شجاعانه به عملیاتش ادامه می‌دهد. ۴. نوع پوشش اعضای مقاومت را مقایسه کنید با جنایتکاران بزدل صهیونیست که سرتاپا در لباس‌های ضدگلوله هستند اما باز هم روزانه ده‌ها نفر از آنها به هلاکت می‌رسند.»

منافقین و یکی از بزرگ‌ترین جنایات تاریخ چنددهه‌
اخیر ایران
امین فرج، تاریخ‌پژوه در اینستاگرامش نوشت: «به مناسبت شروع دادگاه رسیدگی به جنایات منافقین، میهمان برنامه صبحانه ایرانی شبکه دو بودم. یکی از تلخ‌ترین و عجیب‌ترین جنایات منافقین، ماجرای شکنجه سه پاسدار کمیته در سال ۶١ است. منافقین بعد از ضربه بهمن ۶٠ و کشته‌شدن موسی خیابانی و ضربه ١٢ اردیبهشت ۶١ و کشته‌شدن محمد ضابطی، به این نتیجه می‌رسند که ضربه‌هایی که خورده‌اند بیش از آن که «نظامی» باشد، «اطلاعاتی» بوده است. به همین خاطر می‌روند سراغ اینکه باید چند نیروی نظام را بدزدند و شکنجه کنند تا به اطلاعات برسند. این دستور برای نیروهایی که یک سال است دارند کشت و کشتار می‌کنند هم قدری عجیب است و توجیه سازمان برای آنها این است که ما با شکنجه مخالفیم، ولی در این شرایط حساس به طور موقت شکنجه می‌کنیم و اگر روزی نظام سقوط کرد و ما سر کار آمدیم شکنجه ممنوع است. نتیجه این دستور، می‌شود یکی از بزرگ‌ترین جنایات تاریخ چنددهه‌ اخیر ایران که در زمان کوتاه یک ربع درباره‌اش کمی حرف زده‌ام. از سوزاندن بدن با اتو تا قطع عضو و ریختن آب جوش روی بدن و درآوردن چشم و نهایتاً دفن افراد در حالی که هنوز جان داشتند.»

یک فیلم فمینیستی خنده‌دار
زهرا اردکانی، منتقد فیلم و فعال حوزه زنان در اینستاگرامش نوشت: «جوجه تیغی، اولین فیلم مستانه مهاجر دقیقاً درباره همین جمله است که «سرانجام یک روز یک زن، رئیس‌جمهور ایران می‌شود». در سالن سینما می‌خندید و کمدی می‌بینید که زرد نیست در عین حال حرف‌های جدی‌اش را هم تمام و کمال می‌زند و به قول خودش فانتزی و رؤیایش را در ذهن ما می‌سازد. رؤیای رئیس‌جمهور زن در ایران. دیدنش رو پیشنهاد می‌کنم».

امید، جبران‌کننده نقص عضو
سید مهدی صادقی، مدرس و فعال اجتماعی در حوزه معلولیت در اینستاگرامش در کنار ویدیویی از اسکیت‌سواری یک مرد معلول نوشت: «قطعاً معلولیت محدودیت است، اما محدودیتی که به کمک تلاش و ممارست فرد، مناسب‌سازی فضا توسط مسئولان و ساخت و توسعه گجت‌های توانبخشی توسط دانشمندان و شرکت‌های دانش‌بنیان و ارتقای سطح آگاهی و دانش جامعه توسط رسانه‌ها می‌تواند ترمیم شده و گاهی حتی منشأ انگیزه‌های پیشران در خلق موقعیت‌های ویژه و خارق‌العاده شود، این پست نشانی از تلاش یک انسان برای جبران نقصی‌ است که اگر امید نبود به تنهایی می‌توانست انسانی را از پا درآورده و خانه‌نشین کند.»

خبرنگاری شریف و حرفه‌ای
حامد هادیان، خبرنگار آزاد ضمن بازنشر توئیتی درباره بازداشت یکی از خبرنگاران رادیویی افغانستان نوشت: «سلطان‌علی جوادی را یک بار در ته دنیا یعنی دایکندی افغانستان دیدم. جایی که تنها رسانه موجود رادیو بود. هر روز برای مردم مناطق کوهستانی، موسیقی پخش می‌کرد و اخبار محلی می‌گفت. خبرنگاری شریف و حرفه‌ای...»

فیلمی برای نمایش ظرفیت‌های مثبت ولی پنهان استان سیستان و بلوچستان
سعید الهی، تهیه‌کننده سینما در توئیترش نوشت: «فیلم سینمایی میرو با هدف ارائه ظرفیت‌های مثبت ولی پنهان و مغفولِ استان سیستان و بلوچستان در حال تولید است؛ روایتی از نگاه یک فیلمساز بلوچ با همراهی هنرمندان بلوچ و در منطقه‌ای که انواع التهابات، قوم شریف بلوچ را محاصره کرده است! در میرو زندگی و امید می‌بینید، نه ترور و قاچاق!»

جستجو
آرشیو تاریخی