در سال‌های سلطنت و دیکتاتوری محمدرضا پهلوی، دستگاه ساواک بیش از آنکه در خدمت امنیت جامعه و کشور باشد، به نمادی برای سرکوب مخالفان سیاسی شاه و تثبیت استبداد و خفقان سلطنت پهلوی تبدیل شده بود؛ سازمانی که در سال‌های دهه 1350، با تبدیل شدن به یک پلیس مخفی، طرح مقابله و سرکوب معترضان به حکومت پهلوی را دنبال می‌کرد. چنانکه ساواک و شهربانی با تشکیل کمیته مشترک ضدخرابکاری که مسئولیت آن با ساواک بود، سرکوب، شکنجه و البته پروژه حذف فیزیکی مخالفان پهلوی را به اوج رساندند. خاطرات زندانی‌ها و افرادی که در این کمیته توسط ساواک شکنجه شدند، گواه آن است که شکنجه‌گران ساواک با انواع اقدامات ضدانسانی، زندانیان را شکنجه می‌کردند. اساساً وقتی نام ساواک و شکنجه‌های افراد توسط این سازمان مخوف به میان می‌آید، پیش و بیش از هر شخصی، نام پرویز ثابتی، رئیس امنیت داخلی ساواک که مسئول اصلی کمیته مشترک ضد‌خرابکاری هم بود به اذهان متبادر می‌شود. بنابر روایت افرادی که توسط شکنجه‌گران ساواک مورد شکنجه قرار گرفته بودند، پرویز ثابتی عامل اصلی به کارگیری خشونت حداکثری علیه مبارزان ضددیکتاتوری محمدرضا پهلوی بود.
شکنجه و ثابتی؛ نام‌های گره‌خورده به هم
اساساً نام پرویز ثابتی با شکنجه و خشونت گره خورده و به‌راحتی نمی‌توان این دو را از یکدیگر تفکیک کرد. با این حال گروه‌های سلطنت‌طلب ضدایرانی به دنبال آن هستند تا با مطرح کردن نام شکنجه‌گری که بیش از 40 سال به پستو خزیده بود، پروژه تطهیر دیکتاتوری بدنام پهلوی را پیش ببرند. در روزهای اخیر شبکه ضدایرانی و البته سلطنت‌طلب منوتو که وابستگی آشکاری به فرقه انحرافی بهائیت دارد، با پخش مستندی 5 قسمتی از پرویز ثابتی، نام مسئول کمیته مشترک ضدخرابکاری در دهه 50 را دوباره
سر زبان‌ها انداخت. پرویز ثابتی مقابل دوربین فرمایشی منوتو نشست تا با ارائه روایت‌های ناقص و تحریف‌شده یا توجیهات غیرمستند، سال‌های دیکتاتوری محمدرضا پهلوی و سلطنت‌طلبان را وارونه جلوه دهد و روی سیاهه جنایات این رژیم، ماله کشی کند. سخن گفتن از وقایع و اتفاقات گزینش‌شده و در مواردی دیگر سرپوش گذاشتن بر اغلب موضوعاتی که بیانگر جنایات رژیم پهلوی است، جان کلام صحبت‌های ثابتی در 5 قسمت مستند-مصاحبه او با منوتو است.

چرا ثابتی؟ چرا بعد از 40 سال؟
 اما چرا ثابتی 45 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حالا تصمیم گرفته برای اولین بار مقابل دوربین نشسته و به روایت تاریخ بپردازد؟ بهمن ماه سال قبل و در شرایطی که اغتشاشات «زن، زندگی، آزادی» در مقابل مردم ایران به پایان راه خود رسیده بود، پرویز ثابتی پس از سال‌ها زندگی در انزوا و بی‌خبری، در تجمع سلطنت‌طلبان حامی پهلوی در لس‌آنجلس حاضر شد. کارنامه حضور چند ساله پرویز ثابتی در ساواک به‌قدری سیاه و پر از جنایت بود که او پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سال‌ها به زندگی مخفیانه و دور از دسترس رو آورد، اما شرایط جریان آشوب که دچار بحران شده بود و به دنبال روزنه‌ای برای از سرگیری اغتشاشات می‌گشت، باعث شد تا ثابتی پس از 4 دهه در انظار عمومی ظاهر شده و عهده‌دار وظیفه پدرخواندگی سلطنت‌طلبانی باشد که از دیکتاتورزاده پهلوی قطع امید کرده بودند.

سانسور کمیته مشترک!
فارغ از مسائل مطرح شده در این مستند، اما آنچه بیش از همه درباره آن سخن به میان آمد، عدم صحبت در ارتباط با کمیته مشترک ضدخرابکاری بود؛ بدیهی است اسناد جنایاتی که در این کمیته علیه مبارزان انقلابی انجام شد، پررنگ‌تر از آن است که نادیده گرفته شود. همان‌طور که در ابتدا آمد، نام پرویز ثابتی با شکنجه و خفقان گره خورده و نه شبکه منوتو می‌تواند بر آن سرپوش بگذارد و نه ثابتی می‌تواند از صحبت درباره آن فرار کند. اقدامات پرویز ثابتی و افراد تحت امرش در کمیته مشترک ضدخرابکاری اولین و مهم‌ترین موضوعی بود که باید در مستند اخیر شبکه منوتو به آن پرداخته می‌شد و همین کافی بود تا حتی مخاطبین منوتو از این سانسور آگاهانه ابراز نارضایتی کنند، اما از آنجا که پروژه مختص تطهیر پهلوی است، تاریخ باید ذبح می‎‌شد.