اگر پس از اصابت موشک زنده بمانید چه احساسی خواهید داشت؟
ویسم نصر، عکاس حاضر در غزه متنی از محمد الشریف، از ساکنان غزه را در کنار عکسی منتشر کرده و نوشت: «بگذارید برای شما توضیح دهم وضعیت چطور است. وقتی صدای سقوط موشک می‌آید، تمام بدن شما را به زمین می‌کشد، طوری که احساس می‌کنید آهن‌ربایی شما را به پایین می‌کشد و انفجار، بدن شما را مانند برق‌گرفتگی شدید تکان می‌دهد. البته این در صورتی است که شما آن را شنیده‌اید پس احتمالاً هنوز زنده هستید. بلافاصله قلب شما با سرعت وحشتناکی شروع به تپیدن می‌کند و احساس درد می‌کنید و در اثر شوک پاهایتان به شدت می‌لرزد، علاوه بر زانو درد و گرفتگی معده، این احساس‌ها از نیم ساعت تا یک ساعت با شما می‌ماند و بعد از آن شما با چیزهای بی‌اهمیتی مانند بستن در یا عبور سریع یک ماشین از جا می‌پرید.»

اهالی غزه به اندازه یهودیان منزجر از نازی‌ها حق نفرت از اسرائیل را دارند
شهاب اسفندیاری، استاد دانشگاه ضمن انتشار ویدیویی از یک گفت‌وگو در یک رسانه غربی نوشت: «عجب جواب دندان‌شکنی داد پروفسور! پیرس مورگان می‌پرسد پدر و مادرت (از بازماندگان هولوکاست) به عملیات حماس چه واکنشی نشان می‌دادند؟ می‌گوید آنها حق داشتند از آلمان‌ها که زندگی‌شان را نابود کردند متنفر باشند. اهالی غزه هم حق دارند از کسانی که زندگی‌شان را نابود کردند متنفر باشند.»

روزنامه‌نگاری، او را به سمت بحث‌های نظری سوق داد
محمدصادق شهبازی فعال رسانه‌ای در اینستاگرامش درباره مرحوم محمدامیر خوش‌صحبتان نوشت: «خیلی‌ها یادشان نیست محمدامیر برگزیده جشنواره خوارزمی بود آن هم در دوره دانش‌آموزی؛ مسیر تعمقی که بعدها در روزنامه‌نگاری هم او را به سمت بحث‌های نظری و اندیشه‌ای و فرهنگی سوق داد نه کارهای روزمره‌تر خبری. فرهنگی بودن هم او را بدون سروصدا به اتاق فکر بعضی کارهای جریان‌ساز دهه نود مشخصاً بعضی ترانه‌های پرسروصدای انقلابی کشاند بی‌آنکه کسی او را بشناسد یا از درگیر بودن او در آنها باخبر باشد. آخرین باری که با هم صحبت کردیم چند هفته پیش و درباره خواننده آن کارها و برگشتن دوباره‌اش بود که اجل مهلت نداد.»

روایتی از رواداری در نگاه رهبری
مسعود پیرهادی، روزنامه‌نگار در اینستاگرامش ضمن انتشار عکسی از یکی از بانوان زن ورزشکار در دیدار با رهبری نوشت: «همراه کردن آدما اسباب مشخصی داره که ما گاهی ازشون غافل می‌شیم یا حتی دقیقاً نقطه مقابلش می‌ایستیم؛ ما کاری می‌کنیم که نه‌تنها باعث تمایل افراد به مطلوب ما نمی‌شه بلکه باعث تنفر و انزجار اون‌ها از خواسته‌هامون می‌شه؛ در مقابل این کج‌سلیقگی‌ها، کسی هست که بیشترین هجمه‌ها و تخریب‌های دشمن متوجه اوست اما این توان رو داره که سال‌های سال، دورترین تفکرات به خودش، سکاندار این مملکت باشن و اتفاقاً ازشون حمایت هم بکنه؛ دختر بدحجاب رو هم با مهربانی خطاب کنه و برای دلجویی از او خودش رو دارای نقص باطنی قلمداد کنه تا نقص ظاهری آن دختر به چشم نیاد؛ از شب قدر این افراد به نیکی یاد کنه و پرچمداری و قهرمانی و همین حجاب ورزشکاری رو مدح کنه. ما دوریم از این رهبر و نگاهش و افقش؛ خیلی دور.»

به جای خداحافظی «یاعلی» می‌گفت
محمد محمدی، منتقد و فعال حوزه تئاتر در توئیترش درباره یکی از بازیگران درگذشته نوشت: «احمد آقالو 10 سال با سرطان استخوان زندگی کرد و سه سال پایانی به اصرار همسرش بیماری‌اش را اعلام کرد والا راضی نبود کسی متوجه ابتلایش بشود، هیچ‌وقت خداحافظی نمی‌کرد و به‌جاش یاعلی می‌گفت و می‌رفت. پشت هیچ کس هرگز حرف نمی‌زد و در تعریف و تمجید آدم‌ها اغراق هم می‌کرد.»

با مهربانی، اوباش را شیفته خود می‌کرد
حسین ابراهیمی، طلبه و فعال فرهنگی در توئیترش نوشت: «استاد علی صفایی عارفی بود که درِ خونه‌اش روی همه جور آدمی باز بود، پاسخ فحاشی رو با مهربانی می‌داد و اوباش رو شیفته خودش می‌کرد، اما زمان حیاتش منفور یک عده ظاهرنگر بود. این یعنی عزت دست خداست، به ملامت‌ها توجه نکن و فقط نگاهت به خودت باشه.»