کریس هجز ، روزنامه نگار برنده جایزه پولیتزر
ترجمه روزبه فیض

در استودیوی الجزیره عربی در دوحه هستم و در حال تماشای پخش زنده از غزه. گزارشگر الجزیره در شمال غزه به خاطر شدت بمباران اسرائیلی‌ها مجبور به ترک آنجا و رفتن به جنوب غزه شده بود. او دوربینش را با خود نبرد و آن را در حال ضبط کردن بر فراز بیمارستان الشفا نگاه داشت. شب است. تانک‌های اسرائیلی مستقیماً به سمت بیمارستان شلیک می‌کنند. سوسوهای سرخ‌رنگ افقی و ممتد. حمله عمدی به بیمارستان. جنایت جنگی از روی تعمد. قتل‌عام عامدانه بی‌دفاع‌ترین غیرنظامیان، شامل نوزادان و بیماران بدحال. و بعد پخش زنده دوربین متوقف می‌شود.
ما مقابل مانیتورها نشسته‌ایم. سکوت کرده‌ایم. معنی آنچه رخ داده را می‌دانیم. برق نیست، آب نیست، اینترنت نیست، مایحتاج پزشکی نیست، همه نوزادان داخل انکوباتورها خواهند مرد. همه بیماران دیالیزی خواهند مرد. همه بیماران بخش مراقبت‌های ویژه خواهند مرد. همه نیازمندان به تنفس اکسیژن پزشکی خواهند مرد. همه نیازمندان جراحی اضطراری خواهند مرد. و چه بر سر‌ ۵۰ هزار نفری که به خاطر بمباران بی‌وقفه اسرائیلی‌ها از خانه‌هاشان بیرون رانده شده‌اند و به حیاط بیمارستان پناه آورده‌اند، خواهد آمد؟ پاسخ این سؤال را نیز می‌دانیم. بسیاری از آنها نیز خواهند مرد.
هیچ واژه‌ای برای بیان آنچه شاهدش هستیم وجود ندارد. این یکی از قله‌های وحشت طی پنج هفته ترسناک اخیر است. بی‌تفاوتی اروپا به اندازه کافی بد هست. همدستی فعالانه ایالات متحده امریکا غیرقابل ‌درک است. هیچ‌ چیز نمی‌تواند این را توجیه کند. هیچ‌ چیز. و نام جو بایدن به عنوان همدست در نسل‌کشی در تاریخ ثبت خواهد شد. امیدوارم ارواح هزاران کودکی که در قتل‌شان مشارکت کرده است تا پایان عمر او را عذاب دهند.
اسرائیل و امریکا در حال ارسال پیام مأیوس‌کننده‌ای به بقیه جهان هستند. قوانین بین‌المللی و انسان‌دوستانه شامل کنوانسیون ژنو کاغذپاره‌های بی‌معنایی بیش نیستند. آنها در عراق موضوعیت نداشتند. آنها در غزه موضوعیت ندارند. ما با بمب و موشک محله‌ها و شهرهای شما را با خاک یکسان می‌کنیم. ما بی‌ هیچ دلیلی زنان، کودکان، سالخوردگان و بیماران شما را می‌کشیم. ما با هدف مهندسیِ گرسنگی و شیوع بیماری‌های مسری شما را محاصره می‌کنیم. شما، این گونه‌های کم‌ارزش‌تر زمین، بی‌اهمیت هستید. در نگاه ما، شما جانورانی موذی هستید که باید ریشه‌کن شوند. ما همه چیز داریم. اگر سعی کنید و کوچک‌ترین چیزی را از ما بگیرید، ما شما را خواهیم کشت و ما هرگز به هیچ‌کس حساب پس نخواهیم داد.
ما به خاطر ارزش‌هایمان مورد نفرت قرار نمی‌گیریم. ما مورد نفرت هستیم زیرا به هیچ ارزشی پایبند نیستیم. ما مورد نفرت هستیم زیرا قوانین تنها برای دیگران هستند، نه برای ما. ما مورد نفرت هستیم زیرا متکبرانه حق کشتار بی‌تبعیض را برای خود قائل شده‌ایم. ما مورد نفرت هستیم زیرا بی‌رحم و سنگدل هستیم. ما مورد نفرت هستیم زیرا منافق هستیم: از حفاظت از غیرنظامیان، حاکمیت قانون و انسان‌دوستی حرف می‌زنیم و در همان حال در  غزه روزانه جان صدها نفر، از ۱۶۰ کودک را می‌گیریم.
اسرائیل زمانی که متهم به بمباران بیمارستان مسیحیان عرب الاهلی در غزه شد (که صدها کشته برجای گذاشت) با خشم و به دور از اخلاق واکنش نشان داد. اسرائیل مدعی شد که این بمباران از طریق یک موشک اشتباه شلیک شده توسط جهاد اسلامی فلسطین انجام شده است. هیچ چیزی در زرادخانه حماس یا جهاد اسلامی وجود ندارد که بتواند قدرت انفجاری عظیم موشکی را که به بیمارستان اصابت کرد، تکرار کند. برای مایی که اتفاقات غزه را پوشش داده‌ایم، این مواضع اسرائیل همیشه تکراری بوده و ما را خشمگین می‌کند. آنها همیشه حماس و فلسطینی‌ها را به اتهام جنایات جنگی سرزنش می‌کنند و اکنون در تلاشند استدلال کنند بیمارستان‌ها مراکز فرماندهی حماس و در نتیجه اهداف قانونی برای حمله هستند! اما هرگز مدرکی برای ادعاهای خود ارائه نمی‌کنند. ارتش و دولت اسرائیل همین طور که نفس می‌کشند، دروغ می‌گویند.
سازمان پزشکان بدون مرز که کارکنانش در الشفاء حضور داشته‌اند، بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که بیماران، پزشکان و پرستاران «در بیمارستان‌های زیر آتش گرفتار شده‌اند.» این سازمان از «دولت اسرائیل خواست تا این حمله بی امان به سیستم بهداشتی غزه را متوقف کند.» در این بیانیه آمده است: «مجتمع بیمارستانی الشفا، بزرگ‌ترین مرکز بهداشتی که کارکنان پزشکان بدون مرز در آن مشغول به کار هستند، چندین بار از جمله از ناحیه بخش‌های زایمان و سرپایی مورد حمله قرار گرفته است که منجر به کشته و مجروح شدن افراد متعدد شده است.»
اقدامات خصمانه اسرائیل و واشنگتن نفسگیر است. هیچ تفاوتی در نیت آنها وجود ندارد. واشنگتن فقط می‌خواهد این کار به سرعت انجام شود. کریدورهای بشردوستانه؟ مکث در گلوله باران؟ این گفته ها و وسایل نقلیه‌ای که آورده‌اند، تنها برای تسهیل کاهش جمعیت در شمال غزه هستند؛ در حالی که فقط تعداد انگشت‌شماری از کامیون‌های کمک‌رسانی از مرز رفح با مصر عبور کرده‌اند. ترفند همیشگی آنها مشخص است: بکش، بکش، بکش؛ هر چه سریع‌تر بهتر. تمام صحبت‌های مقامات بایدن این است که وقتی اسرائیل نابودی غزه را به پایان رساند، چه اتفاقی می‌افتد. آنها می‌دانند که کشتار اسرائیل پایان نخواهد یافت تا زمانی که مردم غزه‌ در فضای باز و بدون سرپناه در بخش جنوبی نوار زندگی کنند و به دلیل کمبود غذا، آب و مراقبت‌های پزشکی بمیرند.
پیش از حمله زمینی اسرائیل، غزه یکی از متراکم‌ترین نقاط جهان بود. تصور کنید چه پیش خواهد آمد اگر جمعیت ۱/۱ میلیون نفری غزه به جمعیت یک میلیون نفری جنوب اضافه شود. به این فکر کنید که اگر بیماری‌های مسری مانند وبا همه‌گیر شوند چه خواهد شد. به مصائب گرسنگی فکر کنید. فشارها برای یافتن یک چاره افزایش خواهد یافت و اسرائیل امیدوار است که آن چاره راندن فلسطینی‌ها به صحرای سینا در مصر باشد. وقتی فلسطینی‌ها به آنجا رانده شوند، هرگز باز نخواهند گشت. پاک‌سازی قومی اسرائیل در غزه کامل خواهد شد و بعد پاک‌سازی قومی کرانه باختری آغاز خواهد شد. این رؤیای جنون‌آمیز اسرائیل است. برای رسیدن به آن، باید غزه را به محلی غیرقابل سکونت تبدیل کند.
از خودتان بپرسید اگر شما یک فلسطینی ساکن غزه بودید و به یک سلاح دست می‌یافتید چه کار می‌کردید؟ اگر اسرائیل خانواده‌تان را کشته باشد، واکنش شما چه خواهد بود؟ چرا باید به قوانین بین‌المللی یا انسان‌دوستانه‌ای که فقط برای مظلومان موضوعیت دارند و نه ظالمان، اهمیتی بدهید؟ اگر ترور تنها زبان اسرائیل برای ارتباط با شماست، تنها زبانی که ظاهراً آن را می‌فهمد، آیا شما نیز پاسخ او را با ترور نخواهید داد؟ عیش‌ و ‌نوش مرگ‌زای اسرائیل حماس را از بین نمی‌برد. حماس یک ایده است؛ ایده‌ای که با خون شهیدان نیرو می‌گیرد و اسرائیل توشه فراوانی در اختیار حماس قرار می‌دهد.
منبع: Scheer Post