عملکرد ضعیف تیم ملی بسکتبال ایران در جام جهانی ۲۰۲۳ با کسب جایگاه سی و یکم و پس از آن هم عدم کسب مدال در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو (کسب جایگاه پنجم)، باعث شده انتقادات بسیار زیادی از کادرفنی تیم ملی و فدراسیون صورت بگیرد.
سؤالی که این روزها نقل هر محفلی است هاکان دمیرخوب است یا بد؟! این سؤال جواب ندارد «چون اصلاً» بسکتبال ما الان در وضعیتی نیست که با یک نفر درست یا خراب شود. چه رئیس فدراسیون، چه سرمربی تیم ملی و چه......ما به لطف عدم سفر استرالیا به ایران، به جام جهانی رفتیم. یعنی ما در پله ششم تا هشتم آسیا بودیم که تیم‌مان را به هاکان سپردیم. ما با حاتمی به عراق باختیم و با هاشمی و ارمغانی به قزاقستان نتیجه را واگذار کردیم.
شهرداری گرگان قهرمان لیگ‌مان با دوجین بازیکن در باشگاه‌های آسیا به‌جایی نرسید. تیم‌های جوانان و نوجوانان ما هم که یکی پس از دیگری عدم راهیابی به جمع چهارتیم برتر آسیا را تجربه کردند و جام جهانی دیگر برای‌شان شده یک رؤیا!
بعد می‌آییم می‌نشینیم و می‌گوییم اگر هاکان آن تکنیکال را نمی‌گرفت یا درآسیا فلان تایم را می‌گرفت یا این تعویض را نمی‌کرد ما نتیجه می‌گرفتیم.!«اصلاً» برچه حسابی ما باید نتیجه بگیریم. چه چیز ما درست است که الان از این سرمربی ترکیه‌ای انتظار داریم.
آقای علی توفیق که آمده بود کارشناسی بازی تیم ملی در تلویزیون یک جوری صحبت می‌کرد که انگار بسکتبال این روزهای ژاپن را در اختیار این مربی ترک قرار داده‌ایم! خود این توفیق دو دوره مربی تیم‌های پایه ملی بود یک بازیکن معرفی کرده است! یا بقیه مربیان یک بازیکن را در طول یک لیگ ارتقا داده‌اند که ما بگوییم حضورش در تیم آنها باعث پیشرفت‌شان شد؟!
طرف مربی خارجی است خوب پس راحت‌ترین کار این است که هر سخنی خواستیم در برنامه کارشناسی به او می‌گوییم. بهتر است این روزها در بسکتبال همه حواس‌شان جمع باشد نهایتاً در این 10 سال دو ، سه تا بازیکن درست حسابی به لیگ اضافه شده است بعد‌ طلب دارید نتیجه از تیم ملی بزرگسالان بگیرید!