دستاورد عملیات طوفان‌الاقصی
محمدحسین تسخیری
کارشناسی ارشد فلسفه علم
یکم: اعمال خشونت حداکثری، تنها کنش مورد توافق میان دو حزب رژیم اسرائیل است، اما با دو هدف کاملاً متفاوت. راست افراطی، می‌خواهد با خشونت حداکثری روزبه‌روز به هدف نابودی کامل فلسطینیان نزدیک شود و چپ محافظه‌کار می‌خواهد با خشونت حداکثری، هم به فلسطینیان و هم به اسرائیلیان افراطی، ثابت کند که دشمنی دیگر موجه نیست. بنابراین خشونت حداکثری نهایتاً به تثبیت موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی می‌انجامد.
دوم: ایران همواره انتظارش برای نابودی رژیم اشغالگر را در تصویر فروپاشی درونی، متعین می‌کرده است. یعنی تداوم زمان، علیه رژیم صهیونیستی است و از این جهت دشمنان او، می‌توانند بیشتر از او صبور باشند. دشمنان اسرائیل می‌توانند کماکان ۲۵ سال صبر کنند ولی او درست از آن جهت که نمی‌تواند تنش‌های درونی خودش و فشارهای بیرونی دشمنانش را تحمل کند، مدام دست به کنش‌های بی‌محابا می‌زند و همین چه‌بسا آن ۲۵سال را کوتاه کند. (ان‌شاءالله!)
سوم: واقعیت این است که رژیم صهیونیستی از یک چیز تغذیه می‌کند و آن بیش از آنکه خشونت باشد، امکان ثمربخشی خشونت است. امکان ثمربخشی خشونت، وابستگی است و رژیم صهیونیستی بیش از هر چیزی، از وابستگی کشورهای منطقه تغذیه می‌کند. از اینکه ترس‌های کشورهای منطقه در اقتصاد و امنیت و... همگی در لحظه استقلال، توسط قدرت‌های فرامنطقه‌ای، تبدیل به واقعیتی هولناک می‌شود و هزینه آن را گزاف می‌کند.
چهارم: در چنین صحنه‌ای، ایران بیش از همه چیز به ازبین‌بردن امکان ثمربخشی رفتار رژیم صهیونیستی امید دارد. بنابراین دستاورد عملیات طوفان‌الاقصی، درست در همان آغازش محقق شد؛ تصمیم مستقل حماس برای طراحی و اجرای یک عملیات نظامی علیه رژیم غاصب، تصمیمی که با تأکیدات چندباره و صادقانه رهبر معظم انقلاب، بیانگر این بود که چطور شاهد یک اتفاق تازه هستیم؛ اتفاقی که نقطه اوج سیاست ایران در قبال تمامی گروه‌های مقاومت است. نقطه‌ای که بتواند آن‌ها را به چنان شخصیتی نائل کند که بتوانند تصمیمات را مستقلاً اتخاذ کنند یعنی مسئولیت کل تصمیم را به دوش بکشند.
پنجم: هر جبهه جدیدی که گشوده می‌شود، هر هسته جدیدی از مقاومت که در کشوری جدید، سربرمی‌آورد، نهایتاً در این لحظه، یعنی لحظه‌ای که تبدیل به یک تشکیلات سازمان‌یافته و مسئولیت‌پذیر می‌شود، می‌تواند نویدبخش تولد یک ملت باشد و آن را نمایندگی کند.
ششم: ایران این استقلال‌خواهی را علی‌رغم تمام دشواری‌ها و ریسک‌هایش به عنوان راه نجات تمام کشورهای منطقه در پیش گرفته است. به امید روزی که اردن، این آخرین سنگر خاندان بریتانیایی الهاشمی در تاریخ منطقه، شاهد سربرآوردن سازمان‌های ملی مقاومت از درون خود باشد.