ساکنان جنوب غزه در اقدامی خودجوش برای آوارگان دیگر نقاط غذا درست می‌کنند
اتحاد زیبا
روویدا عامر، خبرنگار الجزیره
مترجم: زهره صفاری
اتحاد زیبا
کنار پیاده‌رو خانه جمال ابوعاصی در شهر بنی سهیلا در شرق خان یونس و در جنوب غزه، جوان 31 ساله و پسرعموهایش بر سر دیگ‌های بزرگ غذا سخت مشغول پخت و پز هستند.
ابوعاصی پیش‌تر براساس سفارش مشتریانش غذاهای خانگی می‌پخت اما بعد از حمله هوایی سال 2014 رژیم صهیونیستی به نوارغزه، آشپزخانه‌اش زیر باران موشک‌های صهیونیست‌ها ویران و او مجبور به تغییر مسیر زندگی‌اش شد.
حالا خانواده او همچنان پای دیگ غذا آشپزی می‌کنند اما این بار تنها با هدف کمک به آوارگانی که در حملات رژیم غاصب صهیونیستی به غزه، خانه و کاشانه شان را از دست داده‌اند. آنها مأموریتی را آغاز کرده‌اند که پیش از این هرگز تجربه نشده بود.
براساس آمار سازمان ملل، از 7 اکتبر تاکنون حدود یک میلیون فلسطینی در نوار غزه، خانه و کاشانه خود را از دست داده‌اند. برآوردها جمعیت این منطقه محاصره شده را 2.3 میلیون نفر نشان می‌دهد که بسیاری از آنها در پی هشدارهای اخیر رژیم صهیونیستی در کوچی اجباری به جنوب رفته و شمال منطقه را ترک کرده‌اند.
خانواده ابوعاصی روزانه 2 هزار پرس غذا آماده می‌کند تا آوارگانی را سیر کند که در هراس از بمباران‌های وحشیانه رژیم صهیونیستی به خان یونس پناه آورده و جمعیت شهر جنوبی غزه را از 220 هزار نفر در سال 2021 به بیش از نیم میلیون نفر رسانده‌اند.
ابوعاصی با اشاره به قطع کامل تأمین کننده‌های سوخت در غزه توسط رژیم صهیونیستی گفت: «ما دیگر گازی برای آشپزی نداریم بنابراین من هر روز صبح دنبال چوب برای هیزم می‌روم.»
آنطور که این مرد جوان می‌گوید گاهی پیدا کردن چوب بسیار دشوار و خطرناک است چراکه محل زندگی او تا مرز سرزمین‌های اشغالی چندان فاصله‌ای ندارد. این در حالی است که روز یکشنبه حماس اعلام کرد با عملیاتی مانع از پیشروی صهیونیست‌ها به خان یونس شده و در این بین یک نظامی صهیونیست نیز کشته شده است.
این سهم ماست
ابوعاصی و پسرعموهایش برای انجام بهتر کارها، وظایف را تقسیم کرده‌اند. یک نفر وظیفه خردکردن پیازها را دارد، دیگری مواد لازم را اضافه می‌کند و محتویات داخل دیگ‌ها را هم می‌زند و یک نفر نیز بسته‌بندی غذا را به عهده گرفته است.
عمده غذاهای تهیه شده این خانواده حاوی برنج، عدس، گندم و غلاتی مانند جو سبز است. پیش‌تر گوشت هم پای ثابت همه غذاها بود اما حالا بسختی بتوان قصابی را پیدا کرد که مغازه‌اش در بمباران صهیونیست‌ها ویران نشده باشد. اگر هم مغازه‌ای سالم مانده، در طول این دو هفته دیگر گوشتی برایش نمانده است.
بسیاری از فلسطینیانی که به جنوب غزه کوچ کرده‌اند در مدارس وابسته به آنروا؛ آژانس پناهجویان فلسطینی سازمان ملل که امنیت این مناطق را بیش از بخش‌های دیگر تأیید کرده است، اسکان داده شده‌اند. با این حال با توجه به ظرفیت این مدارس، بسیاری دیگر از خانوارهای فلسطینی در شرایط سختی زندگی می‌کنند چراکه آنها در زمان ترک خانه هایشان در شمال فقط مقادیری لباس با خود برداشته‌اند و برخی همان‌ها را هم ندارند.
ابوعاصی معتقد است: «این مدارس دیگر بسختی بتوانند آواره‌ای را پذیرش کنند. ضمن اینکه این مدارس گورستان انسان‌های زنده‌ای شده است که از پایه‌ای‌ترین نیازهای زندگی محرومند. در این شرایط ما تلاش می‌کنیم به سهم خود به آنها کمک کنیم تا بتوانیم اندکی از درد این مردم بکاهیم.»
همبستگی اجتماعی بی‌نظیر
ابوعاصی سومین نسل آوارگانی است که پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان در جریان وقایع نکبت سال 1948 از یافا مجبور به کوچ اجباری شدند. بیش از 750 هزار فلسطینی مجبور به ترک خانه و کاشانه شان شدند و حدود 500 شهر و روستا توسط اشغالگران تخریب شد. در این درگیری‌ها هزاران نفر در پروسه نسل کشی ارتش رژیم صهیونیستی جان خود را از دست دادند. ابوعاصی می‌گوید: «پدربزرگم می‌گفت آوارگی خیلی سخت است و این تلخی هرگز فراموش نمی‌شود و از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد. درد پنهان در قلب‌های ما سبب می‌شود تا هرگز نتوانیم اسرائیل را به خاطر ظلم‌هایی که انجام داده و همچنان انجام می‌دهد، ببخشیم.»
وی خاطرنشان کرد: «در برهه فعلی جنگ، کودکان بزرگترین قربانیان هستند. آنها هرگز نمی‌توانند بدون غذا، آب یا برق زنده بمانند.»
آنچه مسلم است، وحشت و هراس بمب‌های صهیونیست‌ها و محاصره هنوز نتوانسته شکافی میان ساکنان غزه به وجود آورد و برخی مردم نیز با پیوستن به خانواده ابوعاصی در تلاش هستند، حجم این کمک‌ها به آوارگان را بالا ببرند. ابوعاصی تأکید کرد: «این همبستگی در شهر خان یونس بسیار زیبا است. ما نمی‌توانیم گرسنگی مردمانمان را تاب بیاوریم و این همکاری خودجوش به ما اطمینان می‌دهد که اصول و باورهای اساسی‌مان همچنان زنده است.»
هیچ کس نباید گرسنه بماند
با افزایش تعداد آوارگان در جنوب غزه، ابوعاصی در خانه‌اش در خان یونس دیگ‌ها را افزایش داده و با تشکیل دو گروه کار را گسترده‌تر کرده است. کار ابوعاصی و تیمش از ساعت 7 صبح شروع می‌شود و تا 2 بعد از ظهر ادامه دارد. ابوعاصی می‌گوید: «ما نمی‌توانیم محل کارمان را ترک کنیم و به آوارگان اعلام کرده‌ایم، برای تحویل گرفتن غذا از ساعت 2 تا 5 مراجعه کنند. در این بین بعضی از شهروندان هم به صورت داوطلبانه با خودروهایشان محموله‌های غذا را به محل اسکان آوارگان می‌برند تا با این حرکت زیبا و تحسین برانگیز آن دسته از آوارگانی که وسیله‌ای برای تردد نداشته یا توان این کار را ندارند نیز گرسنه نمانند.»
بعضی خانواده‌های آواره فلسطینی به‌خاطر همین یک وعده غذایی بسیار خوشحال هستند. «کرامه مسلم»، 40 ساله مادر 5 فرزند است و مادرشوهر 80 ساله‌اش نیز همراه آنها است. آنها با شروع جنگ مجبور به فرار از خانه شان در شهر بیت حانون در شمال غزه شده‌اند و از آنجا که هیچ قوم و خویشی در خان یونس ندارند، خودش هر روز برای گرفتن غذای خانواده‌اش به خانه ابوعاصی می‌آید. او می‌گوید: «وقتی دنبال غذا بودم مردان جوانی را پیدا کردم که آشپزی می‌کردند. آنها به من دو پرس غذا دادند که برای سیر کردن شکم فرزندانم کافی بود و بعد به من گفتند، می‌توانم هر روز برای گرفتن غذا پیش آنها بروم. شاید تنها در این لحظه بود که معنای امنیت را در میان مردم بشدت احساس کردم.»