ما از ظرفیت بالای این بچه‌ها نتوانستیم استفاده کنیم

براری: نگرانم اوضاع وزنه‌برداری بدتر شود

رضا عباسپور- ناکامی‌ تیم‌های ملی‌ وزنه‌برداری بانوان و مردان ایران در 2 رویداد مهم برگزار شده یعنی رقابت‌های جهانی 2023 ریاض(گزینشی المپیک پاریس) و بازی‌های آسیایی هانگژو علاقه‌مندان به این رشته پرافتخار المپیکی را از آینده و مسیر پیش رو برای حضور در المپیک فرانسه نگران کرده است. محمدرضا براری که تا رقابت‌های جهانی کلمبیا 2022 کنار ملی‌پوشان بود با نگرانی از وضعیت نامطلوب کیفی و انگیزشی در اردوی تیم ملی وزنه‌برداری، نیم‌نگاهی هم به آینده و مسیر وزنه‌برداری برای المپیک پاریس دارد.
محمدرضا براری، مربی که تا همین سال قبل کنار بچه‌ها در اردو بود، ارزیابی‌اش از عملکرد کادر فنی و وزنه‌برداران در ریاض و هانگژو چیست؟
 اگر بخواهم یک‌سری مسائل پشت پرده را بازگو کنم قطعاً سنگ روی سنگ بند نمی‌شود، اما چون گوشت و پوست و استخوان من از وزنه‌برداری است، نمی‌خواهم بیشتر از این ضربه بخوریم و آسیب ببینیم. اصلاً قصد مصاحبه نداشتم، اما چون می‌بینم که شرایط وزنه‌برداری وخیم است و در مسیر المپیک حرکت می‌کنیم، چاره‌ای ندارم جز اینکه یک سری حقایق و واقعیت‌ها را بیان کنم. شاید بتوانیم با تغییر برخی تفکرات فنی در 9 ماه مانده تا المپیک پاریس طوری حرکت کنیم که بتوانیم از حیثیت و اعتبار وزنه‌برداری در پاریس دفاع کنیم. حقیقتاً عملکرد فنی وزنه‌برداران ملی‌پوش در هر دوبخش مردان و زنان اینقدر نامطلوب و ناامیدکننده بود که خــــــــودش گواه ضعــــــف و ناتوانی کادرفنی در چینش نفرات و استفاده از ظرفیت وزنه‌برداران در اوزانی بود که وزنه‌بردار داشتیم.
یعنی معتقدید کادرفنی از ظرفیت و توانمندی واقعی بچه‌ها استفاده نکرد؟
من مدتـــــــــــــی کنار بچه‌ها به عنوان مربی تیم ملی بودم و با شرایط روحی و توانمندی رکوردی آنها آشنا هستم، معتقدم ما نتوانستیم از ظرفیت بالای این بچه‌ها روی تخته مسابقه بهره ببریم و به نحو مطلوب از پتانسیل‌شان برای مدال‌های خوش‌رنگ استفاده نکردیم. از حسین سلطانی گرفته تا مصطفی جوادی، امیرحقوقی، رضا دهدار، مهدی کرمی، آیت شریفی و علی داوودی که همه جزو مدال‌داران المپیک، جهانی و آسیایی هستند و دوره‌های گذشته به واسطه اینکه خوب از توانمندی‌های آنها در میادین مسابقه استفاده شد، مدال‌های خوش‌رنگ گرفتند و جزو افتخارآفرینان وزنه‌برداری ایران به شمار می‌روند، اما ما در جهانی ریاض و بازی‌های آسیایی هانگژو با بدن‌هایی خسته و بی‌رمق، وزنه‌بردارانی بدون انگیزه و توان رکوردی مواجه شدیم که هیچ انگیزه و توانی برای کسب مدال و رقابت با حریفان مدعی آسیایی و جهانی نداشتند! این از نظر فنی، یعنی ما نه در تمرینات خوب بودیم، نه ریکاوری درستی داشتیم و نه از نظر ذهنی و انگیزشی توانستیم بچه‌ها را برای دست به وزنه شدن در میادین مهم بین‌المللی مهیا کنیم. بنابراین از نظر من ما در این بخش نمره منفی گرفتیم و نتوانستیم ازاعتبار و شأن وزنه‌برداری ایران در آسیا و جهان دفاع کنیم.
حالا که پاشنه آشیل وزنه‌برداری مشخص است، چه راهکاری را برای برون‌رفت از این اوضاع تلخ و خطرناک درمسیر المپیک صلاح می‌بینید؟
ما جز تغییر اساسی و جدی در بخش فنی هیچ چاره دیگری نداریم. وزنه‌برداری ایران در همین شرایط که دوستان معتقدند پشتوانه نداریم و از قاره آسیا و جهان عقب افتادیم، برعکس هم پشتوانه به دردبخور دارد، هم اینکه توان رقابت با برترین‌های وزنه‌برداری آسیا و جهان را داریم. تنها کمبود و نقطه ضعف ما نگاه فنی غلطی است که برتیم‌های ملی خصوصاً بزرگسالان حاکم شده است. بنابراین اگر دنبال این هستیم در رویدادهای آتی از اعتبار وزنه‌برداری دفاع کنیم باید تغییر را از بالای هرم وزنه‌برداری آغاز کنیم آن هم تغییری سریع و بی‌وقفه. درغیر این صورت اگر مثل قبل دنبال پاک کردن صورت مسأله باشیم، وضعیت وزنه‌برداری ایران وخیم‌تر از قبل می‌شود.
صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و سیصد و چهار
 - شماره هشت هزار و سیصد و چهار - ۲۵ مهر ۱۴۰۲