فائزه زمانی
خبرنگار

رضا علیپور ملی‌پوش سنگ‌نوردی بعد از افتی نسبی، روی صخره بازی‌های آسیایی هانگژو آتش‌بازی کرد.
او که در جاکارتا هم طلایی شده بود، بعد از 5 سال این‌بار در هانگژو طلا گرفت تا نشان دهد مجدداً برای فتح صخره‌های آسیا و دنیا آماده است.
او حالا دلیل افت نسبی‌اش در این سال‌ها را بی‌امکاناتی می‌داند: «خدا را شکر توانستم مدال طلای جاکارتا را تکرار کنم.
بعد از سال 2018، 2019 مدالی نگرفتم. سال 2021 درگیر کرونا شدیم و سال 2022 هم اتفاق خاصی برایم نیفتاد؛ همه هم به‌خاطر این بود که امکانات لازم برای مدال جهانی وجود نداشت وگرنه من هیچ‌وقت در تمرینات کم نمی‌گذارم. رکوردهای من در تمرینات همیشه در حد جهانی است اما چون امکانات لازم را نداریم، شرایط مسابقه برایمان غریب است و در نتیجه مسابقه هم غریب و دور از انتظار می‌شود.
ما فقط یک ماه آخر با گیره و سنسور تمرین کردیم که همین موضوع هم خیلی به ما کمک کرد که بتوانیم حق‌مان را بگیریم.
من از نظر بدنی از تمامی رقبا بهتر بودم و حتی می‌توانم بگویم باقی سنگ‌نوردان حتی نصف من هم آمادگی نداشتند.»
علیپور که همیشه تنها تمرین می‌کند، معتقد است: «این مدال با کم‌ترین امکانات به دست آمد. من مربی ندارم و تنها تمرین می‌کنم. در بازی‌های آسیایی برای اولین‌بار مربی داشتم. هرچند این به این معنا نیست که کُچ شده باشم نه، مربی در این مسابقات فقط رقبایم آنالیز کرد که این موضوع به من خیلی کمک کرد و نتیجه مثبتی هم داشت.»او حالا باتوجه به المپیکی شدن سنگ‌نوردی، این‌بار سودای آتش‌بازی روی صخره‌های المپیک را دارد: «این رشته در لیست بازی‌های المپیک قرار گرفته است اما در ایران به این مسأله بی‌توجه هستند. نتیجه‌اش هم عقب ماندن از میادین و رکوردهای جهانی می‌شود.
تا چند سال پیش ما رکورددار این رشته در جهان بودیم، من عرق‌ها ریخته‌ام و با دلسوزی این رکوردها را زدم اما بی‌توجهی برخی مسئولان و بی‌امکاناتی باعث شد کار از دستمان در برود و نتوانیم رکورد جهان را حفظ کنیم.
مدال المپیک در کلکسیون من کم است، همه تلاشم را می‌کنم و اگر سالن‌مان تکمیل بشود و اعزام‌های حرفه‌ای با مربی، ماساژور و شرایط ایده‌آل داشته باشیم، تمام قولم را می‌دهم که به مدال المپیک هم حمله کنم.
فقط بابت مسئولیتی که این قضیه دارد قول مدال المپیک نمی‌دهم اما همه تلاشم را می‌کنم.»