مهری رنجبر
خبر‌نگار

تمام شد؛ 16 روز هیجان، تلاش و رقابت. 16 روز اشک‌ها و لبخندها. پایان رقابت ۷۶۰۰ ورزشکار از ۴۴ کشور آسیایی در هانگژو اما کاروان ایران با هفتمی پرونده بازی‌های آسیایی هانگژو را بست. با سقوط یک‌پله‌ای نسبت به دوره قبل. در حالی که چین با 201 طلا، 111 نقره و 73 برنز و مجموع 373 مدال مثل همیشه قدرتش را به رخ آسیا کشید؛ درست 15 و نیم برابر طلاهای کاروان ایران. ژاپن هم با 52 طلا، 67 نقره، 69 برنز و مجموع 188 مدال، دوم جدول شد که تعداد مدال‌های طلایش تنها دو مدال از مجموع 54 مدال ایران کمتر بود.
هرچند کمیته ملی المپیک اوایل سودای کاروان بزرگ 500 نفره را برای بازی‌های آسیایی داشت، اما در نهایت کاروان کیفی راهی هانگژو شد؛ کاروانی ۲۸۹ نفره، شامل ۲۱۱ ورزشکار مرد و ۷۸ ورزشکار زن از ۳۵ رشته ورزشی که نتیجه تلاش آنها ۱۳ طلا، ۲۱ نقره، ۲۰ برنز و مجموع ۵۴ مدال و هفتمی جدول رده‌بندی بود؛ همان نتیجه‌ای که مسئولان ورزش روی آن حساب کرده بودند.
در حالی که ایران دوره قبل در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا با کاروان ۳۷۸ نفره در ۴۲ رشته ورزشی حضور داشت و با ۶۲ مدال شامل ۲۰ طلا، ۲۰ نقره، ۲۲ برنز و ششمی کارش را تمام کرده بود.
اگرچه کمیته ملی المپیک قبل از بازی‌ها تکرار ششمی دوره قبل را اولویت گذاشته بود، اما همان موقع برای تکرار ششمی حرف از بودجه‌ای بالغ بر هزار تا ۱۵۰۰ میلیارد تومان را پیش کشید. سیدمناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک هم گفته بود: «ایران در حالی از رتبه چهارم بازی‌های آسیایی گوانگ‌ژو به ششمی جاکارتا رسیده که نمودارهای فعلی ورزش ایران حکایت از رتبه هفتم یا هشتم بازی‌های هانگژو را می‌دهد.»

رضایت نسبی از هفتمی
اما این بار در هانگژو از تکرار 20 مدال طلای جاکارتا خبری نبود و کاروان 7 مدال طلا کمتر از جاکارتا گرفت. با اینکه مدال نقره کاروان یک مدال بیشتر از دوره قبل بود اما برنز هم دو مدال از 2018 کم داشت. با این حال سیدمناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک راضی است که کاروان در جدول رده‌بندی پایین‌تر از هفتمی نیامده: «خدا را شاکرم؛ ورزشکاران همه تلاششان را کردند، آن انرژی که باید را در میدان گذاشتند تا پرچم جمهوری اسلامی را به اهتزاز درآورند. البته جایگاه کاروان را در جایگاهی نگه‌داشتند که رضایت نسبی داشته باشیم. فضا فضای بین‌المللی است، این طور نیست که فکر کنیم بقیه ایستادند تا ما جایگاه بهتری بگیریم. خیلی از کشورها می‌خواستند جایگاه ایران را بگیرند و بعضی تحلیل‌ها این بود که ایران هشتم، نهم یا دهم می‌شود. البته در 6-5 رشته‌ای که انتظار مدال طلا داشتیم، طلا نگرفتند و نقره و برنز شد، در حالی که جدول رده‌بندی با مدال طلاست که اگر به آن می‌رسیدند، جایگاه کاروان بهتر می‌شد.»

17 مدال سهم زنان، بدون طلا
با اینکه سهم زنان ایران از مدال‌ها 17 بود اما هیچ سهمی از طلا نداشتند. البته زنان با شروع رسمی بازی‌ها چراغ مدال‌های کاروان ایران را با مدال نقره روئینگ دونفره سنگین‌وزن روشن کردند. البته کبدی که می‌خواست در هانگژو طلای جاکارتا را تکرار کند، ناکام ماند و به مدال برنز رضایت داد. اما نتیجه زنان برای مسئولان ورزش ایران وکمیته، به گفته دبیرکل اتفاق خوبی بوده: «مدال ما با زنان شروع شد و با مدال سارا بهمنیار تمام. این نشان می‌دهد زنان ما مدال‌های خوبی گرفتند و اتفاق خوبی افتاد.»

توقع بیشتر از 5-4 رشته را داشتیم
اما تیم‌های کاراته، وزنه‌برداری و تکواندو که دوره قبل هر کدام دو مدال طلا داشتند، در هانگژو به‌جز کاراته که یک مدال طلا گرفت، دو رشته دیگر در حسرت طلا ماندند؛ تیم‌هایی که برای رده‌بندی مدالی روی طلای آنها حساب شده بود. کبدی مردان هم طلا را در روزی عجیب و رأی داوران به هند تقدیم کرد و با نقره برگشت. دوومیدانی با اینکه دوره قبل دو مدال طلا در پرتاب دیسک و 3 هزار با مانع داشت اما این بار مدال طلا و نقره پرتاب دیسک به ایران رسید و بقیه مواد ناکام ماندند. ناکامی بعضی رشته‌ها البته مسئولان ورزش را حسابی شاکی کرد، طوری که مناف هاشمی می‌گوید: «من از 6-5 رشته توقع بیشتری داشتم، هرچند نمی‌خواهم اسم بیاورم ولی وقتی رئیس فدراسیون و کمیته و وزارت ورزش تحلیل کنند، توقع ما از رشته‌هایی که 18-17 نفر را آوردند و مدال نگرفتند، یا رشته‌ای که 5 سال پشتیبانی کردیم ولی یک مدال هم نگرفت، یا مدال طلا نگرفتند، معلوم است کشور رقیب با 6 طلا بالای ما قرار می‌گیرد.»

ناداوری 3 مدال طلا را از ما گرفت
البته او درصدی از طلاهای از دست رفته کاروان را هم به پای ناداوری می‌نویسد: «حداقل سه مدال طلای ما در کبدی، تکواندو و ووشو با ناداوری نقره شد. بعضی مواقع شرایط دست ما نیست. امیدواریم مردم راضی باشند.»

آبرو‌داری بعضی رشته‌ها
البته بعضی رشته‌ها هم حسابی با مدال‌هایشان آبروداری کردند؛ همان‌هایی که شاید مسئولان ورزش اصلاً روی مدالشان حساب هم نمی‌کردند؛ شطرنج، اسکیت، دوچرخه‌سواری کوهستان زنان، ژیمناستیک و تنیس روی میز. این مسأله را حتی دبیرکل کمیته ملی المپیک هم اعتراف می‌کند: «5 رشته فارغ از نتیجه 54 مدال بازی‌ها، خودشان را نشان دادند طوری که دولتمردان و مجلسی‌ها پیام دادند اگر سرمایه‌گذاری شود، می‌توانیم مدال‌های بیشتری بگیریم.
کسی فکر نمی‌کرد ژیمناستیک مدال بگیرد، شطرنج در حد برنز بود و با طلا تاریخ‌سازی کرد، آن هم از هندی که رقیب سرسخت ما بود. اگر روی آنها سرمایه‌گذاری کنیم، مدال‌های خوشرنگی می‌گیریم.
تنیس روی میز ما دو مدال برنز انفرادی و تیمی گرفت. مدال تیمی ایران 150 میلیون چینی را بابت شکست ژاپن خوشحال کرد. در سرزمینی که مهد تنیس روی میز است، ما جایگاه‌مان را پیدا کردیم.
دوچرخه‌سواری کوهستان و اسکیت هم تاریخ‌سازی کردند. تا روز آخر حتی بعضی‌ها می‌گفتند چرا می‌خواهید این دو رشته را ببرید اما آنها تاریخ‌سازی کردند. دختر ما رکورد جهان را زد و چهارم شد، اما یک نقره هم اسکیت‌باز دیگری گرفت. این 5رشته، رشته‌های کم‌خرجی هستند که باید روی آنها سرمایه‌گذاری کنیم تا مدال بگیریم. چین‌تایپه 7-6 مدالش را از اسکیت گرفت و ششم جدول رده‌بندی شد. درست است کاراته، تکواندو، کشتی و وزنه‌برداری باید کار کنند، اما باید به سمت رشته‌های جدید برویم. در ژیمناستیک سرمایه‌گذاری کنیم، امکانات و سالن بدهیم و در اسکیت چند مدال بگیریم نه یک مدال.»
بازی‌های آسیایی هانگژو هم با همه تلخی و شیرینی‌هایش تمام شد، اما حالاکم کم نوبت به المپیک 2024 پاریس می رسد. حالا مسئولان ورزش باید برای کمتر از 10 ماه مانده به المپیک فکری کنند تا این فرصت از دست نرود. هر چند حالا هم خیلی دیر است اما همه ورزشکاران چه مدال‌آوران و چه آنهایی که در بازی‌های آسیایی ناکام ماندند و حسرت به دل مدال، معتقد بودند نباید فرصت برای سهمیه المپیک و مدالش از دست برود. کار باید از همین فردا استارت بخورد تا یک‌سال دیگر در پاریس دوباره کاسه چه کنم، چه کنم و ای‌کاش به دست نگیریم.

برش

نوبت آسیب‌شناسی است
سیدمناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک البته نتیجه کاروان در بازی‌های آسیایی را کارنامه فدراسیون‌ها می‌داند: «نتایج کارنامه فدراسیون‌هاست. اعتقاد دارم همه 34 رشته را باید در یک ماه آینده بررسی کنیم. 13 ماه قبل زمان کمی نبود و عملکردشان را اینجا دیدیم. کمیته حامی فدراسیون‌ها بوده و تلاش کرد کم نگذارد. تیم جدید کمیته هرچه خواست از سازمان برنامه و بودجه، کم نگذاشتند و به ورزش کمک کردند. دولت هم از ورزش به عنوان جایگاه سلامتی، شادابی و مدال‌آوری حمایت کرد. از حالا باید آسیب‌شناسی کرده و برای 5 سال آینده برنامه‌ریزی کنیم. زیرساخت‌ها را درست کنیم و با مدیریت جامع شرایط را برای دوره بعد فراهم کنیم.»