آتیلا پسیانی پس از تحمل یک دوره بیماری از دنیا رفت. این بازیگر باسابقه سینمای ایران طی چند هفته اخیر برای سفر شخصی به فرانسه سفر کرده بود که به دلیل عوارض بیماری سرطان مجبور شده بود در بیمارستانی در آنجا بستری شود و همان‌جا درگذشت.
آتیلا پسیانی متولد اردیبهشت‌‌ماه سال ۱۳۳۶ و فرزند جمیله شیخی، هنرپیشه معروف ایرانی بود که اخیراً به سرطان مبتلا شده بود. پسیانی چهره‌ای پرآوازه‌ در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون شناخته می‌شد که در حدود نیم قرن فعالیت هنری خود آثار ماندگاری را در عرصه بازیگری و نیز کارگردانی به جای گذاشته است.
«کشتی آنجلیکا»، «دو فیلم با یک بلیت»، «مسافران»، «خاکستر سبز»، «هیوا»، «گاوخونی»، «آب و آتش»، «شام آخر»، «فرزند صبح»، «پاداش سکوت»، «آتش‌بس»، «مجردها»، «کما»، «یک عاشقانه ساده»، «پل چوبی»، «زندگی خصوصی»، «نازنین»، «نیمه‌شب اتفاق افتاد»، «نگار»، «کارگر ساده نیازمندیم»، «جاده قدیم»، «سرخ‌پوست»، و «سیاه‌باز» تنها تعداد اندکی از فیلم‌های سینمایی او هستند که در همکاری با بسیاری از فیلمسازان مطرح سینمای ایران از جمله بهرام بیضایی، ابراهیم حاتمی‌کیا، رسول ملاقلی‌پور، محمد بزرگ‌نیا، فریدون جیرانی، کمال تبریزی و مانی حقیقی ساخته شده است.
در تلویزیون سریال «برف بی‌صدا می‌بارد» پوریا آذربایجانی از جمله آخرین تجربه‌های بازیگری آتیلا پسیانی بود. در کنار آنها به مجموعه‌های ماندگار دیگری همچون «محله برو بیا»، «محله بهداشت»، «اولین شب آرامش»، «زیر تیغ»، «مدینه»، «رستگاران»، «پرده‌نشین»، «زیر پای مادر» و «مرضیه» می‌توان اشاره کرد.
در اردیبهشت‌ماه سال‌جاری مراسم هجدهمین «شب کارگردان» خانه تئاتر به نکوداشت آتیلا پسیانی، بازیگر و کارگردان باسابقه و مطرح تئاتر ایران اختصاص داشت.
آتیلا پسیانی در این مراسم که آخرین عرصه حضور وی در مجامع عمومی بود در سخنانی کوتاه با اشاره به تلاش‌هایش برای تئاتر گفت: به‌رغم نکاتی که دوستان درباره من گفتند، عمیقاً به فکر فرو رفتم. اتفاقاتی که طی ۵ دهه تئاتر رخ داد تلخ و شیرین و شور و خیلی عجیب و غریب بود. دلمان می‌خواست جوانان زیادی را پرورش دهیم. وقتی گروه تئاتر «بازی» شروع به فعالیت کرد هیچ گروهی کار تجربی نمی‌کرد. خیلی فحش و ناسزا شنیدیم و الان خیلی خوشحالم که تعداد زیادی گروه‌های تئاتر تجربی در حال فعالیت هستند.
او که مادرش جمیله شیخی هم بازیگر سرشناسی بود درباره شروع کار خود در برنامه دورهمی گفت: شروع قضیه تصادفی بود. آن زمان با مادرم مرحومه جمیله شیخی به تماشای نمایش رکن‌الدین خسروی می‌رفتیم. پسر 10 ساله‌ای در آن نمایش بازی می‌کرد. یک روز بیمار بود و بر سر تمرین نیامده بود. آقای خسروی از من خواست که نقش آن پسر را بازی کنم. اینطور شد که بازیگر شدم. وی در پاسخ به اینکه اگر به 50 سال پیش هم بازمی‌گشتید، همین مسیر را انتخاب می‌کردید، اظهار داشت: مرحوم مادرم خیلی دوست داشت من حقوق سیاسی بخوانم. اما من به دلیل حضور مادر و همکارانش، همواره در محیط هنر بوده‌ام به همین دلیل قطعاً حرفه دیگری را انتخاب نمی‌کردم.