سرمایه‌گذاری دولت صهیونیستی روی بی‌ثبات‌سازی ایران را باید براساس راهبرد «جنگ میان جنگ ها» بازخوانی و تحلیل کرد که با هدف دور کردن فشار ایران از مرزهای اشغالی و تعویق «جنگ بزرگ آینده» پیاده می‌شود. رژیم صهیونیستی سعی می‌کند این راهبرد را از سه طریق راه‌اندازی آشوب در مناطق مرکزی، غائله تجزیه طلبانه مرزی و خرابکاری خارجی به صورت همزمان پیاده کند. از نظر صهیونیست‌ها اغتشاشات سال گذشته محمل مناسبی برای تحقق این راهبرد فراهم کرد و از همین جهت بود که شیوه‌های مخفیانه را کنار گذاشته و صراحتاً از تجزیه طلبان حمایت کردند.
حمایت از گروهک‌های تجزیه‌طلب در مرزهای کشور، غیر از خدشه به یکپارچگی سرزمینی ایران، کارکردهای امنیتی هم برای دولت رژیم صهیونیستی داشته است و نماد آن را در استخدام و آموزش پیچیده و چند مرحله‌ای اعضای گروهک کومله برای انجام عملیات خرابکارانه در یکی از مراکز صنعتی بزرگ کشور می‌شد دید که با شناسایی و انهدام این باند توسط سربازان گمنام امام زمان(عج)، نه تنها تمام سرمایه‌گذاری سرویس اسرائیلی به باد رفت؛ بلکه این شکست منجر به راه افتادن سونامی برکناری در موساد، از جمله در رأس میز ایران شد.
اما اوج به کارگیری نیروهای تجزیه‌طلب توسط موساد و برخی سرویس‌های اروپایی، به آشوب پاییزی 1401 باز می‌گردد که بخشی از نوار غربی و همچنین بخش‌هایی از نوار شرقی مرزهای کشور در معرض قاچاق سلاح گرم و تحرکات تجزیه طلبانه قرار داشت و گروهک‌های مسلح در چهار منطقه خوزستان، کردستان، آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان فعال شدند. البته پیش از اغتشاشات نیز صهیونیست‌ها به صراحت از گروهک‌های ضدایرانی حمایت کرده بودند؛ به عنوان نمونه ایدی کوهن تحلیلگر وابسته به نهاد امنیتی رژیم صهیونیستی در مناظره با نجاح محمدعلی، تحلیلگر عراقی رسماً پرچم گروهک تروریستی «الاحوازیه» را در مقابل دوربین شبکه راشا تودی عربی گرفت و گفت «این پرچم احواز است؛ اینها قهرمان هستند». شایان ذکر است بسیاری از اعضای خاندان کوهن عضو دستگاه جاسوسی رژیم بوده و هستند.
سرویس‌های اطلاعاتی ضدایرانی علاوه بر نفوذ عملیاتی در مناطق پیرامونی ایران و استخدام گروهک‌های متردد به داخل کشور، برای تطهیر و توجیه تجزیه طلبی و تبلیغ آن از ابزار رسانه‌های فارسی زبان و اکانت‌های قومی و جعلی استفاده می‌کنند. در چند سال گذشته رسانه‌هایی مانند شبکه تروریستی ایران اینترنشنال، بی‌بی‌سی فارسی، وب سایت چپگرای رادیو زمانه، کانال‌ها و صفحات محلی کردی، بلوچی، پان ترک و پان عرب و برخی چهره‌های ضدایرانی مانند علی جوانمردی و عبدالغفار نقشبندی و عبدالله مهتدی این پروژه را جلو می‌برند. استفاده از کلیدواژه‌هایی مانند «فدرالیسم» به جای تجزیه و خودمختاری ازجمله شیوه‌هایی است که این رسانه‌ها و قطب‌های ادراک ساز برای مشروعیت بخشی به تجزیه طلبی به کار می‌گیرند.