یکی از همراهان رئیس جمهور در سفر به نیویورک

قسمت چهارم: فوکویامای خون‌مان کشیده بود بالا در منهتن امریکا آنجا که می‌گوید باید ببینیم که کدام مردم برای ما مهم هستند. کتاب سیاست هویتش را می‌گویم. 2018 چاپ شده است. یک سؤال اساسی مطرح می‌کند که برای لیبرال دموکراسی کدام مردم اهمیت دارند؟
آنجا که می‌گوید هیچ وقت آزادی نمی‌تواند کنار برابری بنشیند زیرا ذات لیبرال دموکراسی بر آزادی برخی از مردم قدرتمند استوار است که با برابری برای همه مردم در تضاد است.
حرف‌های عجیبی گفته ولی ما در نیویورک واقعیت کلامش را دیدیم.
بعد از فراخوان‌های فراوان وقتی رسیدیم سه نفر آمده بودند برای اعتراض به حضور تیم جمهوری اسلامی. فقط سه نفر بر خیابان 44 ایستاده بودند و سه بنر داشتند. گفتند چون باران آمده و خیس می‌شوند، نمی‌آیند. فردا حتماً می‌آیند. البته نفر چهارمی هم بود که عکاسی می‌کرد برای اینترنشنال و پلیس گرفتش ولی زود آزادش کرد. او ایرانی نبود و فارسی بلد نبود. همان که خبرنگار ما روز بعد از او پرسید چند می‌گیری و خبرنگار اینترنشنال زود پرید وسط. چون او فارسی بلد نبود. فردا شد. سه‌شنبه زمان سخنرانی رئیس جمهور و هوا هم آفتابی بود. کمتر از 30 نفر دیدیم آن هم با اتوبوس از شهرهای مختلف امریکا و کارگران خارجی. اما روز چهارشنبه فراخوان دادند و همه رسیده بودند در یک فضای متراکم کنار خیابان باز هم حدود 50 نفر با کارگران خارجی و مزدوران. اما سه‌شنبه شب دیدار ریاست جمهوری با ایرانیان مقیم امریکا بود. وقتی به محل ملاقات می‌رفتیم، گروه‌های مختلف از ملیت‌های معترض یا طرفدار در کنار خیابان نزدیک سازمان ملل تجمع کرده بودند. چینی، آفریقایی، سودانی و... ولی منافقین شب نمی‌ماندند چون سرد بود. جلسه آغاز شده بود. در را که باز کردیم، یک جمعیت حدود 300 نفره از راه‌های دور آمده بودند، تک تک با هواپیما از ایالت‌های مختلف امریکا.
آمده بودند تشکر سخنرانی در سازمان ملل، حمایت و درخواست از رئیس جمهور برای بازگویی پیشرفت‌های ایران. جوان، خانم، آقا، دانشجو، دکتر، سرمایه‌دار ایرانی خوشحال از آمدن رئیس جمهور آمده بودند.
یکی‌شان می‌گفت: آخی بوی ایران میاد. خانم‌های محجبه حتی با چادر ایرانی آمده بودند. آن خانم متخصص سرطان که از پارسال او را معاندین بابت شرکت در این جلسه و صحبتی راجع به پیشرفت‌های ایران اذیت کرده بودند و از کلینیک او را اخراج کرده بودند، باز هم شجاع و مفتخر آمده بود. جوانی خوش چهره و دانشجو قبل از صحبت کوتاه شروع کرد به شعرخوانی برای امام رضا(ع) و بعد از صحبتش صلوات امام رضا(ع) را برای جمع خواند. خانمی که با سختی روسری‌اش را نگه داشته بود، بلند شد و گفت آقای رئیس جمهور برای جوانان ما در اینجا بگویید ما چه ارزش‌ها و چه تمدنی داریم از افتخارات‌مان بگویید. باور نکردنی بود.
اینجا در منهتن هتل ملینیوم خیابان 44 نیویورک امریکا حس همخونی، برادری، لذت درد دل و دلتنگی وطن جمع شده بود دور رئیس جمهور ایران. آقای رئیس جمهور گفتند: بعد از جلسه سخنرانی سازمان ملل، با سی‌ان‌ان مصاحبه داشتیم و با رئیس جمهور تاجیکستان دیدار کردم. حال در جمع شما هستیم. شما مرا شاد کردید و احساس خستگی نمی‌کنم. چقدر جلسه خوب بود. مردمی که امپریالیسم رسانه‌ای غرب از ایران دوست دارد ببیند، با واقعیت ساکنین ایرانی امریکا نیز قابل مقایسه نیست چه برسد به خود ایران.مردم ایرانی ساکن در امریکا، ایران را دوست دارند و برای حمایت از جمهوری اسلامی ابراز آمادگی می‌کنند. جمعیت‌شان بسیار بسیار بیشتر از منافقین و معاندین است. ولی امپریالیسم رسانه، امکان دیده شدن‌شان را نمی‌دهد. بوق و آژیر ندارند اما قلوب‌شان ایرانی است و همین برای ایران اسلامی سرمایه است...
ادامه دارد