حامد جیرودی
خبرنگار

تیم ملی امید کشورمان پس از تساوی بدون گل مقابل عربستان و پیروزی 4 بر صفر برابر ویتنام، مغولستان را هم 3 بر صفر برد تا به عنوان تیم اول گروه B بازی‌های آسیایی هانگژو، راهی مرحله بعد شود. در این شرایط، این سؤال در ذهن علاقه‌مندان به فوتبال به وجود آمده که شاگردان رضا عنایتی چرا نتوانستند حتی به مرحله نهایی مقدماتی المپیک 2024 پاریس صعود کنند. جلال چراغپور، کارشناس فوتبال کشورمان وضعیت تیم امید را در مرحله گروهی بازی‌های آسیایی این‌گونه ارزیابی کرد: «وقتی به گروه تیم امید نگاه می‌کنیم، تیم‌های حاضر در آن، با آدم حرف می‌زنند و نتایج تیم ملی در آن پیام دارد. به این ترتیب که می‌بینیم گروه برای صعود دو تیم تنظیم شده و در ادامه هم نرمال‌ترین اتفاق ممکن رخ داده است. یعنی دو تیمی که در سیدبندی بالا بودند (ایران و عربستان) با هم مساوی کرده‌اند و دو تیم دیگر را هم با یک گل بیشتر و یک گل کمتر برده‌اند و به عنوان تیم‌های اول و دوم صعود کرده‌اند. حالا هم باید چهارشنبه در مرحله بعد به مصاف تایلند برود.
اما این تیم تقریباً همان تیمی است که نتوانست طلسم صعود به المپیک را بشکند و همه را ناامید کرد. چراغپور درباره اینکه آیا صعود نکردن تیم امید حتی به مرحله نهایی مقدماتی المپیک قابل پیش‌بینی بود یا خیر، عنوان کرد: «وقتی یک اتفاق 50 سال، هر چهار سال یک بار می‌افتد، یعنی یک اشکال ساختاری وجود دارد. وقتی نزدیک به 20 مربی از پیر و جوان تا خارجی و ایرانی، مربی فوتبال بازی کرده یا نکرده با بازیکنان لیگ برتری و همه جور آدمی، این تیم را دست می‌گیرند و این معما حل نمی‌شود، نشان‌دهنده اشکالات مختلفی است. بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که عنایتی مقصر است یا بگوییم فوتبال الان مقصر است یا 20 سال پیش. حتی نمی‌توانیم بگوییم که فوتبال ما عقب افتاده، چون الان بهترین ترانسفرها را داریم و بازیکنان ما در پرتغال، هلند، ایتالیا و انگلیس بازی می‌کنند. در این بین، این سؤال به وجود می‌آید که چرا بازیکنان امیدمان، به فاصله کوتاهی همه فوتبالیست‌های خوبی می‌شوند ولی چرا یک سال قبلش، زورشان نمی‌رسد امیدهایی مثل خودشان را شکست دهند؟ در زمان سرمربیگری حمید استیلی در تیم امید، او بازیکنانی را در اختیار داشت که بیشترشان در لیگ برتر بازی می‌کردند تا جایی که مهدی قایدی بیرون بود و به او بازی نمی‌رسید.»
این کارشناس ادامه داد: «این شرایط نشان می‌دهد که بلوغ فکری بازیکنان تیم امید، یک تا دو سال دیر اتفاق می‌افتد. زمانی هم که حسن آقای حبیبی سرمربی بود و من هم جزو کادرشان بودم و تیم ما هم بالا نرفت، بلافاصله در مدت کوتاهی پس از آن، کریم باقری شد کریم باقری و مهدی پاشازاده شد مهدی پاشازاده. مهدی مهدوی‌کیا به آلمان رفت و ادموند بزیک بهترین گلزن پرسپولیس شد.»
جالب اینکه تیم‌های نوجوانان و جوانان ایران در رده‌های خود معمولاً در آسیا مدعی هستند و در بین چهار تیم برتر قرار می‌گیرند اما به رده امید که می‌رسند، ناکام می‌شوند. چراغپور به این موضوع چنین پاسخ داد: «این اتفاق از لحاظ علمی پاسخ دارد و آن این است که نوجوانان ما در این رده 70 درصد فوتبال طبیعی دوران کودکی خودشان را بازی می‌کنند و 30 درصد نیاز به سواد بازی دارند. وقتی به رده جوانان می‌رسند، این قضیه 50- 50 می‌شود و 50 درصد سواد و 50 درصد فوتبال مادرزادی می‌خواهد. اما وقتی به رده امید می‌رسند 80 درصد سواد فوتبالی می‌خواهد و 20 درصد خودشان هستند و این نشان می‌دهد وقتی شیپور دانش فوتبال زده می‌شود، بازیکنان ما کم می‌آورند. اما وقتی 30 تا بازی در لیگ برتر انجام می‌دهند، دارای تجربه می‌شوند و می‌فهمند مورب چیست، یارگیری چگونه است و کجا بایستند، پخته می‌شوند ولی دیگر امید نیستند.»
چراغپور در این بین پیشنهاد جالبی هم داد: «نیجریه یک دوره قهرمان فوتبال المپیک شد. کمیته المپیک این کشور یک تیم دسته یک لیگ کشورش را خرید و همه بازیکنان امیدش را در آن قرار داد که با تیم‌های باشگاهی‌شان بازی کنند. این اتفاق افتاد و آنها قهرمان جهان شدند. الان فدراسیون فوتبال هم اگر می‌خواهد تیم امید به المپیک برود، آنها را در قالب یک تیم مثلاً به نام المپیک در لیگ قرار دهد که با همه تیم‌ها بازی کند و امتیازهایش هم قبول باشد. حضور در این تیم می‌تواند جزو خدمت سربازی‌شان هم حساب شود و این طور اگر 30 بازی در لیگ انجام دهند، آیا باز هم به ازبکستان یک بر صفر می‌بازند؟ خیر، پس فدراسیون و کمیته ملی المپیک می‌توانند به این راه‌حل فکر کنند. »