مخاطب امروز به دنبال قهرمانانی است که با آنها همذات‌پنداری کند
حسین میرزامحمدی
کارگردان فیلم سینمایی «کت‌چرمی»
ساخت آثار اجتماعی در سینمای ایران طی یک دهه اخیر، روند پرشتاب و روبه رشدی را به خود گرفته است. این روند، عمدتاً با ساخت فیلم‌هایی همراه بود که تصویری تیره، مخدوش و مأیوس‌کننده از جامعه ایران و مناسبات حاکم بر آن به نمایش می‌گذاشتند. فیلم‌هایی که بسیاری از آنها با سودای حضور در جشنواره‌های خارجی و جلب تحسین این‌گونه جشنواره‌ها ساخته و پرداخته می‌شدند و سازندگان‌شان در این مسیر، ابایی از قلب واقعیت‌های اجتماعی یا بزرگنمایی آنها نداشتند. نکته دیگر، به شخصیت‌های حاضر در این فیلم‌ها بازمی‌گشت که عمدتاً منفعل، تسلیم، فاقد اراده و عاجز از تغییر شرایط موجود بودند. اکنون مخاطب سینمای ما به دنبال جنسی از قهرمان است که وقتی او را روی پرده سینما می‌بیند، بتواند با آن همذات‌پنداری کند و خود را جای آن قهرمان بگذارد. ما در سینمای‌مان نوع خاصی از قهرمان‌ها را داریم و داشته‌ایم؛ قهرمان‌هایی که شاید در زندگی عادی و روزمره شبیه شخصیت قیصر بودند.