مهری رنجبر
روزنامه‌نگار

محمد فتوحی، شمشیرباز ملی‌پوش سابر، معتقد است کمال‌گرایی زیاد، در قهرمانی جهان کار دست ایران داد؛ اشتباهی که به گفته او تنها استرس شمشیربازان ایران را زیاد کرد. به گفته ملی‌پوش سابر با اینکه حالا از مدال بازی‌های آسیایی هانگژو می‌گویند، اما فتوحی معتقد است دغدغه این روزهای شمشیربازان سابر، مدال المپیک است و بس.
‌انگار استرس در قهرمانی جهان بلای جان تیم شد تا به جمع 8 تیم اول نرسد.
ما بیشتر از حد کمال‌گرا شده‌ایم. همه رقابت می‌کنند، اما ما می‌خواستیم در همان چهار مسابقه، سهمیه تیمی المپیک را یکسره کنیم، در صورتی که 8 مسابقه وجود دارد و هنوز هم هیچ تیمی سهمیه ندارد، اما ما می‌خواستیم در میلان سهمیه را قطعی کنیم، به همین خاطر خیلی فشار آوردیم. شک نکنید ما سهمیه‌مان را قطعی می‌کنیم، اما این اشتباه استرس ما را زیادتر کرد، در حالی که باید بهتر کار می‌کردیم. ما می‌خواستیم کار را در میلان یکسره کنیم تا در ادامه سفر راحت‌تر باشیم. البته حالا هم اتفاق خاصی نیفتاده و 26 امتیاز با ژاپن و 28 امتیاز با چین اختلاف داریم. به هر حال هنوز هیچ تیم اول قاره‌ای این اختلاف را با بقیه تیم‌ها ندارد. شک نکنید ما در جام جهانی الجزایر از ژاپن جلو می‌زنیم.
‌از مسابقات قهرمانی جهان راضی برگشتید؟
مسابقات آنطور که می‌خواستیم، پیش نرفت. تمرکز ما روی مسابقه تیمی بود که با یک باخت و یک برد نهم تیمی شدیم. به‌جز بازی با ژاپن بقیه بازی‌ها خیلی خوب بود. در جدول اصلی، نهمی بین 16 تیم خیلی خوب بود. البته از شانس ما بازی که می‌خواستیم درنیامد.
‌حالا تیم در رنکینگ المپیک برای سهمیه تیمی حاشیه امنیت دارد؟
اصلاً خبری از حاشیه امنیت نیست. حالا ژاپن و چین به ما نزدیک‌تر شده‌اند، اما شانس ما بیشتر از آنهاست. به هر حال تیم قوی‌تر و بهتری داریم، اما دو حریف شرق آسیایی ما هم قوی هستند و بعید نیست خودشان را به ما نزدیک‌تر کنند. اگر چین، کره را می‌برد، نتیجه عجیبی رقم می‌خورد. کره با حضور در جمع 4 تیم اول دنیا حضورش در المپیک قطعی شده و ما هم باید کار را تمام کنیم.
‌از حالا به بعد تمرکز روی مدال بازی‌های آسیایی است؟
این دوماه ما روی بازی‌های آسیایی تمرکز می‌کنیم، اما دغدغه اصلی ما المپیک است. شاید چهار سال پیش مدال بازی‌های آسیایی مهم بود، اما حالا فرق می‌کند و حتی صحبت‌های ما هم فقط درباره مدال المپیک است و بس.
‌انگار جو خیلی هم رنگ و بوی بازی‌های آسیایی را ندارد، نه؟
با اینکه فرصت زیادی تا بازی‌های آسیایی نمانده، اما جو اصلاً جو بازی‌های آسیایی نیست. این روزها همه بیشتر درگیر سهمیه المپیک هستند. قبلاً مسئولان کمیته و وزارت به اردوها سرکشی می‌کردند و بنر می‌زدند، اما اصلاً این روزها خبری از این چیزها نیست. با این حال امیدوارم ما در بازی‌های آسیایی هانگژو مدال‌های خوبی بگیریم تا این فشار کم شود.
‌این مدت استراحت و ریکاوری داشتید و بعد هم قهرمانی کشور را دارید.
استراحت محض و بدون تمرین که نداشتیم. ما استراحت و ریکاوری فعال داریم، یعنی هر کدام از بچه‌ها در شهرهایشان تمرین بدنسازی و وزنه را طبق برنامه مربی بدنساز انجام می‌دهند. البته به صورت آنلاین هم با مربی بدنساز تیم در ارتباط هستیم.
‌حرف نگفته‌ای مانده؟
نکته خاصی نیست، قهرمانی جهان هم با همه سختی‌هایش تمام شد. امیدوارم در بازی‌های آسیایی مدال‌های قشنگی بگیریم تا از زیر این فشار بیرون بیاییم. ما اگر انتقاد کنیم آقایان ناراحت می‌شوند، اما اگر دوست داشتند ما را حمایت کنند. همه کادر فنی تیم ما به امین قربانی سرمربی تیم خلاصه می‌شود. او تک و تنها همه کارهای تیم را انجام می‌دهد. فدراسیون هم تا جایی که برایش مقدور است و بودجه امکان می‌دهد، کار می‌کند، اما به نظر می‌رسد وزارت و کمیته ملی المپیک هم باید بیشتر حمایت کنند. ما قول داده‌ایم و شک نکنید مدال بازی‌های آسیایی و سهمیه تیمی المپیک را می‌گیریم، اما همین حالا فدراسیون بودجه می‌خواهد؛ وقتی مدال و سهمیه گرفتیم، بودجه دیگر به چه دردی می‌خورد؟ اشتباه کردم در قهرمانی جهان از کادر تیم ژاپن فیلم نگرفتم. تیم چهار نفره ژاپن کادر 16 نفره دارد. البته یک شمشیرباز ذخیره هم کنار تیم هست. هر بازیکن یک مربی، ماساژور و فیزیوتراپ دارد. اما در تیم ما سرمربی مثل چهاردست می‌ماند و همه کار را یک‌تنه انجام می‌دهد. اصلاً ژاپنی‌ها وقتی شرایط ما و تیم مختصر و مفید ما را می‌بینند، مات می‌مانند. انگار برای آنها قابل قبول نیست و همیشه از ما درباره کادر می‌پرسند.