نگاهی کوتاه به آثار علی‌اکبر لطیفیان در عرصه شعر آیینی
شاعری که از هیأت برخاست و برای اهل بیت(ع) سرود
گروه فرهنگی/ در میان شاعرانی که در حوزه آیینی کار می‌کنند، آثار علی‌اکبر لطیفیان به لطف هیأتی‌ها بیش از دیگر شاعران مردمی شده است؛ شاعری که در دهه 80 از او به عنوان یکی از پدیده‌های این عرصه یاد می‌کردند و به آینده کاری‌اش امید بسته بودند. لطیفیان شاعری است که نوجوانی و جوانی‌اش در همین جمع‌های مذهبی و هیأت‌های عزاداری سپری شد و همین حضور بود که شوق شعر گفتن برای سیدالشهدا(ع) و اهل بیت را در او برانگیخت.
تلفیقی از شعر با آموزه‌های دینی و پژوهش‌های تاریخی
سال‌های ابتدایی دهه 80 با وقوع تحولی در شعر آیینی، بویژه سروده‌هایی همراه شد که از سوی مداحان و هیأتی‌ها در ایام عزاداری اهل بیت(ع) مورد استفاده قرار می‌گرفتند؛ دوره‌ای که فعالان این عرصه متوجه ضرورت پرداختن به قالب‌های شعری نوین در جذب نسل جوان به آموزه‌های دینی و سوگواره‌ها شدند. سروده‌های علی‌اکبر لطیفیان هم در چنین اوضاع و احوالی بود که بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت چراکه ضمن توجه به قالب‌های کلاسیک از نیاز روز نیز غفلت نکرده بود.
سال‌های نوجوانی و جوانی این شاعر کشورمان در هیأت‌ها و مراسم‌های مذهبی سپری شده، رفت‌وآمدهایی که در نهایت شوق شعر سراییدن برای اهل بیت(ع) را در او برانگیخت. بخشی از موفقیت لطیفیان را در جلب توجه مداحان و منتقدان ادبی به اشعارش، می‌توان در تحصیلات مذهبی‌اش نیز جست‌و‌جو کرد؛
رد پای آموزه‌های حوزوی وی را می‌توان در مضامین عمیقی که در اشعارش استفاده کرده است نیز دید چراکه تأثیر مطالعات و پژوهش‌های تاریخی-دینی لطیفیان در سروده‌هایی که در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌داد هم دیده می‌شود.
همان‌طور که اشاره شد لطیفیان را می‌توان از نسلی دانست که خواستار استفاده از زبانی نو در شعر هیأت بودند؛ شاعرانی که می‌دانستند برای جوانانی که شعر سپید و نیمایی خوانده‌اند نمی‌توان به بیانی قدیمی شعر گفت و نوحه خواند و آنان را جذب کرد. در این بین لطیفیان نه تنها موفق به کسب مقبولیت جامعه مذهبی شد بلکه میان جوان‌ترها و از سویی مداحان نیز به نامی شناخته شده تبدیل شد. شعر وی به دلایلی از جمله پرهیز از تکلفات آرایه‌ای زبانی ساده دارد، سلامت محتوای سروده‌های او را هم می‌توان نشأت گرفته از مطالعات دینی‌اش دانست که خیلی زود به کسب مقبولیت اجتماعی میان جامعه مذهبی و اهالی ادبیات انجامید.
انتشار چند مجموعه شعر برای علاقه‌مندان
این شاعر آیینی تا پایان دهه 80 موفق به انتشار دو مجموعه شعر به نام‌های «سه نقطه» و «تولیت آدم» شد که اولی سال 1386 و دومی نیز سال 1390 در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت. انتشار کتاب «سه نقطه» بود که توجه اهالی شعر و بویژه مداحان را به وی جلب کرد و به آینده او ابراز امیدواری کردند. تنوع اوزان و مضامین منبعث از آیات و روایات را نیز می‌توان از مهم‌ترین مؤلفه‌های اشعار کتاب دوم وی به شمار آورد. از آخرین آثار منتشر شده‌اش نیز می‌توان به کتاب «داریم با حسین حسین پیر می‌شویم» اشاره کرد که سال 1393 روانه بازار نشر شد.
«آفتاب قیامت» درباره امام حسین(ع)، «زهرای کربلا» درباره حضرت زینب(س)، «التماس آب‌ها» درباره حضرت عباس(ع)، «بوی چادر زهرا»درباره امام حسین(ع) و «خورشید کربلا» درباره حضرت علی‌اکبر(ع) عناوین برخی سروده‌های لطیفیان هستند و جواد حیدری هم از جمله مداحانی است که با صدای خود اشعار این شاعر اهل بیت(ع) را به هیأت‌ها برده و به ماندگاری‌شان در بین مردم کمک کرده است.