فکرش راهم نمی‌کردیم در فینال تیمی کاراته، نقره بگیریم
گلشادنژاد: این طلا تازه اول راه است
فائزه زمانی/وقتی رزیتا علیپور قهرمان با اخلاق و با تجربه وزن منفی 61 کیلوگرم تیم ملی کاراته، تاتامی را بوسید و کنار گذاشت، نگران جای خالی‌اش بودیم.اما آتوسا گلشادنژاد حالا با طلای مقتدرانه انفرادی و مبارزاتی حماسی و نقره کومیته تیمی مسابقات قهرمانی آسیا، هیچ جای نگرانی برایمان باقی نگذاشت.به نظر می‌رسد خورشید درخشان آتوسا بعد گذر از مسافتی سخت و طولانی، تازه سربرآورده است و با فعل خواستنی که صرف کرده است حالا حالاها خواهد تابید تا ماهم از گرمایش کیف کنیم.
او معتقد است در فینال کومیته تیمی می‌توانستند بهتر عمل کنند: «مسابقات تیمی را خیلی خوب شروع کردیم، بعد از برد تایلند و ازبکستان، دیدار حساس مقابل ژاپن را بردیم و با روحیه بالا راهی نیمه نهایی شدیم. در نیمه نهایی هم چین تایپه را شکست دادیم اما در فینال مقابل ویتنام کمی خسته بودیم.از نیمه نهایی تا فینال 2 ساعت طول کشید که همین باعث شد بدنمان کمی خالی کند، ما مهم‌ترین بازی مان را مقابل ژاپن بردیم، اما در فینال به ویتنامی که فکرش را هم نمی‌کردیم باختیم. در فینال می‌توانستیم بهتر بازی کنیم و باید برنده می‌شدیم. خیلی حالمان گرفته شد چون نمی‌خواستیم طلا را از دست بدهیم اما متأسفانه شرایط مطابق میل ما پیش نرفت.
جو سالن طوری بود که همه ایران را تشویق می‌کردند و با باخت ما کل سالن ناراحت شدند.»
پدیده نوظهور تیم ملی کاراته طلای انفرادی را تازه اول راه قهرمانی می‌داند: «در ذهنم به طلای انفرادی، فکر می‌کردم. سال قبل بدون مدال از مسابقات قهرمانی آسیا برگشتم و همین موضوع خیلی من را تحت تأثیر قرار داد.تلاشم را بیشتر کردم و می‌دانستم که امسال حداقل، یک مدال را می‌گیرم. مقابل رقبای قزاق و ژاپنی استرس داشتم اما در فنیال مقابل کاراته کا اماراتی مطمئن بودم که طلا مال من است.
این مدال تازه اول راه من است، طبق اعلام قبلی کادرفنی طلایی‌های قهرمانی آسیا جواز حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو را می‌گیرند، بنابراین حضورم در این مسابقات تقریباً قطعی است، حالا امیدوارم تاتامی هانگژو را هم با خوشرنگ‌ترین مدال ترک کنم. خوشحال هستم که مردم خوشحال‌اند و امیدوارم بتوانم این حال خوب را تکرار کنم.»
قهرمان آسیا حالا گلایه‌هایی داشته که انتظار شنیده شدنشان را دارد: «ما هیچ مسابقه تدارکاتی نداشتیم.فقط یک هفته‌ای تیم ملی روسیه در ایران اردو زد و تمرین با روس‌ها کمی کمکمان کرد.بدون مسابقات تدارکانی کار خیلی سخت است.
از طرفی دغدغه مالی هیچ وقت دست از سر ما ورزشکاران برنداشته است. پاداش‌ها ناچیز است و انتظار می‌رود پاداش‌های ما هم مثل رشته‌های گروهی، پروپیمان باشد.» گلشادنژاد حرف آخرش را خطاب به دختران ایرانی می‌گوید: «شجاع باشید و در زندگی از هیچ چیزی نترسید.
هرچیزی را باورکنید، روزی به آن خواهید رسید.»