برگزاری همزمان رقابت‌های وزنه‌برداری در اردبیل درست نبود
نصیری‌نیا: وزنه‌برداری تهران نیاز به حمایت دارد
پریسا غفاری/پرونده مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی ایران در اردبیل بسته شد. در رده بزرگسالان که بیشترین نگاه‌ها به آن است، قهرمانان ایران در سال ۱۴۰۲ مشخص شدند، اما اختلاف رکوردی آنها با نفرات ملی‌پوش کاملاً محسوس بود. اگر آخرین رکوردگیری تیم ملی را که پنجم تیر برگزار شد در نظر بگیریم رکوردهایی که در قهرمانی کشور به ثبت رسید با بهترین رکوردهای ثبت شده در رکوردگیری تیم ملی اختلاف قابل توجهی دارد و این مسأله نشان می‌دهد هنوز خیلی کار دارند تا قهرمانان ایران به ملی پوشان برسند.
مدد نصیری‌نیا، سرمربی اسبق تیم ملی وزنه‌برداری اما برگزاری همزمان رقابت‌های قهرمانی کشور در سه رده سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان را مورد نقد قرار می‌دهد:«برگزاری همزمان جز کاهش هزینه فدراسیون و هیأت‌های استان‌ها هیچ بازدهی دیگری ندارد. فدراسیون بدون توجه به امر گسترش این رشته ورزشی در استان‌ها با دادن میزبانی مسابقات، نسبت به برگزاری همزمان در اردبیل اقدام کرد که این امر کار درستی نبود. ضمناً برگزاری چنین مسابقات فرسایشی تأثیر منفی بر قضاوت داوران خواهد داشت. به جز دسته فوق سنگین بزرگسالان که شاهد حدنصاب‌های خوبی از سوی وزنه برداران شرکت کننده بودیم در دیگر اوزان، رکوردهای ثبت شده مطلوب نبود که این امر نشان می‌دهد وزنه‌برداری از نظر شمار وزنه برداران و حدنصاب‌های کسب شده افت کرده است و باید چاره‌ای اندیشید.»
او در ادامه می‌گوید: «ساختن وزنه بردار و تحویل آن به تیم ملی زمان‌بر است و به نظر من حداقل سه سال زمان نیاز است تا یک وزنه بردار به دوران اوج خود برسد. به‌عنوان مثال زمانی که یوردان گئورگی ایوانف بلغاری هدایت تیم ملی را برعهده گرفت، عنوان کرد که دو تا سه سال زمان نیاز دارد تا از تیم ایران تیمی قدرتمند در جهان بسازد که این چنین نیز شد.»
نصیری‌نیا ولی از وضعیت اسفبار وزنه‌برداری تهران، پایتخت ایران، صحبت می‌کند: «در زمان‌های نه‌چندان دور بخش اعظم ملی پوشان را وزنه برداران تهرانی تشکیل می‌دادند ولی اکنون این چنین نیست. حتی رقابت‌های قهرمانی کشور نشان داد که تیم تهران هیچ جایگاهی در میان تیم‌های برتر این مسابقات در رده‌های گوناگون سنی ندارد. با چنین وضعیتی آیا می‌توان به وزنه‌برداری استان تهران دل بست. زمانی ۲۰ باشگاه ورزشی در تهران آموزش وزنه‌برداری داشت ولی اکنون تعداد آن به اندازه انگشتان یک دست نیز نیست. وزنه‌برداری تهران نیاز به حمایت‌های مالی و معنوی دارد و تا زمانی که این حمایت‌ها صورت نگیرد هیچ انتظاری از وزنه‌برداری پایتخت ایران نباید داشت.»