مهری رنجبر
روزنامه‌نگار

مرغ آمین، موقع دادن قول روی شانه‌اش نشسته بود که این قدر زود برآورده شد. عرشیا به‌نژاد گفته بود یک روز بهترین پاسوردنیا می‌شود، اما فکرش را نمی‌کرد در بحرین و همراه جوانان والیبال جهان رؤیایش رنگ واقعیت بگیرد؛ اما گرفت. او که الگویش سعید معروف است، حالا آرزو دارد در تیم ملی بازی کند و بهترین پاسور المپیک شود. بهترین پاسور تیم والیبال جوانان، هنوز خستگی از تنش بیرون نرفته. او و هم‌تیمی‌هایش آن قدر خسته بودند که یک روز بعد از قهرمانی خواب را ترجیح دادند و هیچ تلفنی را جواب ندادند تا دیروز.
به پدر و مادرت قول داده بودی بهترین پاسور دنیا شوی، فکرش را می‌کردی در بحرین و جوانان جهان این اتفاق بیفتد؟
من قول داده بودم، اما نه برای این مسابقات. گفته بودم یک روزی این اتفاق می‌افتد، چه بهتر که در بحرین بهترین پاسور دنیا شدم.
فکرش را می‌کردی این قدر زود به قولت عمل کنی؟
نه. من خودم شوکه شدم. وقتی اسمم را خواندند فکر می‌کردم خواب می‌بینم، به بچه‌ها می‌گفتم به من سیلی بزنید ببینم واقعیت دارد. امیدوارم یک روز در المپیک بهترین پاسور شوم.
ازحالا به المپیک فکر می‌کنی؟
بازی در المپیک بزرگترین آرزویم است. البته نه فقط برای من که آرزوی هر ورزشکاری است. چرا که بالاترین سطح بازی در دنیاست و امیدوارم این آرزویم هم برآورده شود.
پس با این حساب خلأ سعید معروف را هم پر می‌کنی؟
آقای معروف اسطوره والیبال است. همه دنیا او را می‌شناسند و الگوی من است. امیدوارم یک روز بتوانم کوچکترین کارهای او را در تیم اجرا کنم. نه فقط من که همه دنیا دوست دارند مثل سعید معروف باشند. من بین پاسورها عاشق سبک بازی و سلیقه پاس دادن سعید معروف و دچه کو- پاسور آرژانتینی - هستم.
مسابقات چطور بود؟
مسابقت سخت بود. به هر حال قهرمانی جهان بود  و همه قدرت‌های دنیا هم بودند، مثل قهرمانی آسیا نبود که ته آن تیم‌های کره، ژاپن و چین باشند، از جمع 16 تیم، 10 تیم قدرتمند دنیا بودند. درست است که بازی‌های دور مقدماتی آسان بود و داشتیم دست کم می‌گرفتیم که به چالش خوردیم و البته این چالش تلنگری برای ما بود. چرا که ما برای قهرمانی رفته بودیم و به رقابت با تیم‌های بزرگ مثل لهستان، امریکا و برزیل فکر کرده بودیم و تایلند و تونس و بحرین را به حساب نمی‌آوردیم، اما چالش ما از بازی آخر دور مقدماتی، با بحرین شروع شد. متوجه شدیم نباید هیچ تیمی را دست کم بگیریم. در نهایت، بدون باخت قهرمان جهان شدیم؛ رکوردی که بی‌نظیر بود.
شما این رکورد را در رقابت با رقبای راحت هم به دست نیاوردید.
دقیقاً. ما قرعه‌های سختی داشتیم، اما بازی نیمه نهایی با آرژانتین سخت‌ترین بازی ما بود. بازی‌ای که جایزه برنده‌اش فینال جهانی بود. بازی خیلی نزدیکی داشتیم و پوئن به پوئن پیش رفتیم، اما از امتیاز 20 به بعد کار دست ما بود. در حالی که بقیه بازی‌ها را ما معمولاً با اختلاف 4-5 امتیاز جلوتربودیم. به هر حال بازی نیمه نهایی استرس خاص خودش را دارد.
برگ برنده تیم ما در بازی ها چه بود؟
قدرت تیم ما خیلی خیلی بالا بود و هیچ تیمی توانایی مقابله با ما را نداشت. سرویس اولین برگ برنده تیم ما بود. بچه‌ها خیلی خوب سرویس می‌زدند.قدرت دوم تیم خط حمله بود، طوری که تیم‌ها نهایت 4-5 بار ما را دفاع کردند و توانایی دفاع حملات ما را نداشتند.
 بقیه تیم‌ها چه واکنشی به قهرمانی تیم ایران داشتند؟
همه تیم‌ها بعد از اینکه آرژانتین را درنیمه نهایی بردیم، جور دیگری به ما نگاه می‌کردند، انگار شخصیت قهرمانی را در ما می‌دیدند. حتی بازیکنان و کادر تیم‌های بزرگی مثل برزیل، امریکا و لهستان. بازیکنان پرآوازه تیم‌های بزرگ به ما پیشنهاد عوض کردن لباس می‌دادند، حتی عکس می‌گرفتند. کل سالن بعد از قهرمانی با ما عکس یادگاری می‌انداختند. تیم ما شخصیت قهرمانی داشت و این واکنش‌ها خیلی به ما حال می‌داد.
شما مثل دوره قبل با شکست 3-2 ایتالیا، قهرمانی جهان را تکرار کردید. این اتفاق لذتبخش بود؟
من بعد از پیروزی در نیمه نهایی، با بحرینی‌ها مصاحبه کردم و آنها گفتند سال 2019 هم فینال بین ایران و ایتالیا بود و سال 2023 هم این فینال تکرار شد. به هر حال فینال با همه بازی‌ها فرق دارد. ما در بازی فینال با سرویس‌های خوب بردیم ودر بعضی ست‌ها به چالش کشیده شدیم و حتی ست سوم که باختیم هم با اختلاف 25-23 به اشتباه خودمان باختیم. اما ست پنجم را 15-9 بردیم. آن هم تیم خیلی خوبی که ولاسکو مدیر فنی‌اش بود. کادر فنی ما هم از نظر فنی، سطح خیلی بالایی داشت. خدا را شکر که برنده شدیم. من بعد از شکست ایتالیا، بابت فشاری که تحمل کرده بودم، داد می‌زدم. انگار بعد از قهرمانی 200 کیلو بار از روی دوش ما برداشته شد. فشار زیادی را تحمل کرده بودیم، از بین قدرت‌های دنیا ما فقط با برزیل بازی نکردیم، چون به جمع 4 تیم نیامد.
این قهرمانی، تقابل والیبال ایران با تفکرات ولاسکو بود؟
ولاسکو به خاطر اینکه چند سالی در ایران زندگی می‌کرد، نه تنها سبک بازی ما را می‌داند که حتی همه جوره می‌داند ایرانی‌ها چه خلق و خویی دارند، چطور شاد می‌شوند و ناراحت یا حتی استرس آنها چطور است. اما برای ما مهم نبود چه تیمی جلوی ماست، چرا که می‌خواستیم ببریم و قهرمان شویم. ما سختی و زحمت زیادی کشیده بودیم. ولاسکو مربی خیلی خوبی است، اما خدا را شکر ما ولاسکو و تفکراتش را هم بردیم.
نکته جالب این دوره، تشویق یکصدای: «ایران ایران» بحرینی‌ها در سالن موقع بازی فینال بود. در حالی که دوره قبل هیچ کسی جرأت نداشت ایران را تشویق کند. این مسأله تعجب آور نبود؟
ما به حدی والیبال را قشنگ بازی می‌کردیم که در بازی فینال کل سالن فقط ما را تشویق می‌کردند. بازی تماشاگر پسند ما و هر پوئنی که می‌گرفتیم، همه را هیجان زده می‌کرد. تماشاگران برای ما سنگ تمام گذاشتند، انگار نه انگار که ایران نیستیم و از ست چهارم با حمایت آنها ما کام بک زدیم. ست پنجم که دیگر هیچ، احساس خستگی نمی‌کردیم، از بس که به ما انرژی دادند.
تودوست‌داری به اردوی تیم ملی دعوت شوی، برای دعوت چه کار می‌کنی؟
اگر پایم به تیم ملی والیبال باز شود، بهتر از تیم جوانان بازی می‌کنم. از جان مایه می‌گذارم تا بهترین پاسور هر تورنمنت شوم فرقی نمی‌کندآسیا باشد، جهانی یا المپیک. می‌خواهم دوباره دل همه مردم را شاد کنم.
پیام تشکر رهبر از شما و معافیت از سربازی بهترین پاداش بود؟
پیام تشکر رهبر خیلی خوب بود. البته معافیت از سربازی مهم‌ترین خبری بود که به ما رسید. ما با این قضیه دو سال در زندگی جلو افتادیم، بعداز قهرمانی شاید تنها خبری که می‌توانست ما را شاد کند، معافیت از سربازی بود. البته ما سربازی وطن را در زمین بازی نشان دادیم.

ولاسکو:ایران قدرتمند‌ترین تیم بود

خولیو ولاسکو، سرمربی اسبق تیم‌ملی والیبال که مدیر فنی تیم جوانان ایتالیاست، تیم‌ جوانان ایران در قهرمانی جهان را قدرتمند‌ترین تیم دانست: «تیم والیبال جوانان ایران قدرتمندترین تیم حاضر در مسابقات بود، البته هر بازی شرایط خاص خود را داشت. حالا هم می‌بینم بازیکنان ایرانی خیلی بهتر شده‌اند و یقین دارم به این پیشرفت ادامه می‌دهند به شرطی که بازیکنان متواضعی باشند. در سن جوانی (که خیلی مهم است) درست است که بگوییم من بردم و قهرمان شدم، اما هنوزهم نیاز به پیشرفت داریم. به این دلیل که سطح والیبال بزرگسالان خیلی بالاتر از جوانان است و بازی در این سطح خیلی دشوارتر است. حتی اگر ستاره هم شدند بدانند که اسم‌شان بزرگ شده، ولی خودشان نیاز به پیشرفت دارند.» او از سرمربی تیم والیبال جوانان ایران هم تمجید می‌کند: «قبلاً با مؤمنی مقدم در تیم ملی والیبال ایران کار کردم. به‌نظرم او و بقیه مربیان ایرانی که می‌شناسم، مربیان خوبی هستندامابه دریافت اطلاعات از دیگران ادامه دهند.»