در حافظه موقت ذخیره شد...
یاد و خاطره یک استاد گرامی
شنیده بودم و می‌دانستم که استاد چند سالی است با بیماری جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که دریغا و دردا در آخرین روزهای بهار سال 1402، آخرین برگ زندگی ایشان ورق خورد.
آشنایی من با استاد نصرالله ناصح‌پور برمی‌گردد به سال 1359 در کانون فرهنگی و هنری چاووش. البته آشنایی من با چاووش و چاووشیان برمی‌گردد به سال‌های قبل از انقلاب. من با اکثر اعضای این کانون آشنایی و رفاقت داشته و دارم.آن دوران آقایان ناصح‌پور و شجریان و ناظری در کانون تازه‌تأسیس شده فرهنگی و هنری چاووش مدرسین آواز بودند. در ابتدای ورود به کانون در کلاس آقای شجریان برای مدت زمان کوتاهی شرکت کردم اما بعد از مدتی به دلیل رفتن و کناره‌گیری آقای شجریان از این کانون، به پیشنهاد آقای محمدرضا لطفی در کلاس‌های آقای ناصح‌پور شرکت کردم. حضور در کلاس‌های آقای ناصح‌پور به مدت 5 سال تا زمان تعطیلی و پلمب شدن کانون چاووش استمرار پیدا کرد. یعنی در حقیقت از سال‌های 1359 تا 1364. آلبوم «به یاد طاهرزاده» به سرپرستی محمدرضا لطفی هم حاصل همین دوران است.آقای ناصح‌پور یکی از شاگردان آقای دوامی بودند که ردیف‌های آن استاد را تدریس می‌کردند. یاد و خاطره‌شان برای من بسیار گرامی است. فقدان این استاد ارجمند را به جامعه موسیقی و خانواده محترمشان تسلیت می‌گویم.
