وقتی پدر پرتابگر چکش طلایی آسیا شاکی می‌شود

هفت چشمه: دست پسرم را می‌گیرم و می‌برم!

مهری رنجبر
روزنامه نگار

 

مهدی هفت‌چشمه، پرتابگر چکش 40 روز بعد از مدال طلای نوجوانان آسیا، نقره جوانان را هم گرفته، اما پدر او از بی‌توجهی‌ها نسبت به فرزندش دلخور است. تا حدی که تهدید به رفتن پسرش می‌کند: «پسر من در این 9 ماه دو مدال طلای پرتاب چکش نوجوانان آسیا و یک نقره جوانان آسیا را گرفته است. نتیجه‌ای که اصلاً به چشم مسئولان ورزش و فدراسیون نیامده. هیچ ایرادی ندارد، آنها نبینند. اگر ببینند که سودش را خودشان می‌برند و نبینند هم من دست پسرم را می‌گیرم و
می‌برم.»
حمید هفت چشمه قبل از اینکه پدر باشد، برای پرتابگر قهرمان آسیا، مربی است و اصلاً از نقره پسرش در قهرمانی آسیای جوانان آسیا راضی نیست: «من مربی پسرم هستم، اما همراهش برای قهرمانی آسیا به کره نبردند. شک نکنید من همراهش بودم، مهدی در کره هم طلا می‌گرفت. چرا که نفر اول، با همان رکورد 64 متر و 87 سانتیمتری که مهدی در تمرین ارومیه انداخته بود طلا گرفت. اگر مهدی در تمرین چکش را اینقدر پرتاب نکرده بود، مشکلی نداشت. چرا یک ورزشکار باید بدون مربی‌اش به مسابقه برود؟ تازه نایب قهرمان جوانان هم شد. من نمی‌گویم مرا می‌بردند، می‌گویم اگر یک مربی پرتاب کنار مهدی بود حتماً به او ایرادش را می‌گفت تا در پرتاب بعدی اصلاح کند. من فیلم پرتاب پسرم را دیدم او تنها 80 سانتیمتر از قهرمان آسیا کمتر انداخت. در حالی که قبلاً رکورد نفر اول را در تمرین زیر نظر خودم پرتاب کرده بود.»
پدر نایب قهرمان پرتاب چکش جوانان آسیا، از ندادن پاداش به پسرش گلایه دارد: «مهدی دو مدال طلای آسیا را گرفت اما نه بابت طلای سال قبل پاداش گرفت و نه هزینه‌ای برایش شده است. مگر خانواده چقدر باید هزینه کند؟ فردا می‌گویند به قهرمانی آسیا، بازی‌های آسیایی و المپیک بیاید. ورزشکار این طوری ساخته نمی‌شود، باید حمایت شود، نه از طرف فدراسیون که مسئولان ورزش. من سال قبل برای کویت 100 میلیون تومان برای مهدی هزینه کردم. حتی اجازه ندادم یک‌سال مدرسه برود و فقط تمرین می‌کرد. حتی مهدی قبل از کره می‌گفت من نمی‌روم و پرتاب را کنار می‌گذارم.»
حمید هفت چشمه که دبیر هیات دوومیدانی استان آذربایجان غربی هم بود، در اعتراض به بی توجهی‌ها حتی دبیری را هم بوسید و کنار رفت.

صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و دویست و هشت
 - شماره هشت هزار و دویست و هشت - ۲۵ خرداد ۱۴۰۲