برای فوتبالیست شدن باید آن لازم را داشت
گیرم پدر تو بود فاضل!
حامد جیرودی
روزنامه‌نگار
فوتبالیست باید حرفش را در زمین بزند. این صحبتی است که همه قدیمی‌های فوتبال درباره کیفیت یک بازیکن بر زبان می‌رانند اما بعضی‌ها می‌خواهند هر طور که شده نام خود را در بین ستاره‌های یک تیم جا بزنند! مثل حالا که دعوت شدن یک بازیکن به اردوی تیم امید شائبه برانگیز شده است. سه‌شنبه در شرایطی اسامی ۳۵ بازیکن دعوت شده از سوی رضا عنایتی روی خروجی سایت‌ها قرار گرفت که جنجالی‌ترین نام دیده شده در فهرست تیم امید، علی مقدم بود. بازیکنی که نام کاملش «علی اسدی‌مقدم» است. این هافبک که به عنوان عضوی از تیم هوادار به تیم امید دعوت شده، پسر رئیس کمیته اخلاق است! اسدی‌مقدم فصل گذشته یکی از بازیکنان نساجی بود که همراه این تیم، قهرمانی جام حذفی را هم به‌دست آورد؛ آن‌هم در شرایطی که حتی یک دقیقه هم برای تیم مازنی بازی نکرد اما برای این فصل، حمید مطهری نام این بازیکن را در فهرست مازاد قرار داد و اسدی‌مقدم به هوادار پیوست تا بار دیگر شاگرد ساکت الهامی شود اما بازهم فرصت بازی پیدا نکرد تا بدون انجام بازی در طول دو فصل گذشته، عضوی از تیم امید شود! البته ساعاتی پس از اعلام اسامی تیم امید، اعلام شد که این فهرست لیستی بوده که پیش از این در اتوماسیون فدراسیون قرار داشته و عنایتی در آن تغییراتی ایجاد خواهد کرد تا فهرست قطعی و نهایی تیم امید را پنجشنبه اعلام کند. این واکنش که شاید بتوان آن را نوعی عقب‌نشینی نامید، در شرایطی اعلام شد که عنایتی باید مجموعه‌ای از بازیکنان مستعد و آینده‌دار را گرد هم آورد تا برای شکستن طلسم صعود به المپیک تلاش کنند. اسدی‌مقدم هم شاید جزو این دسته از بازیکنان مستعد باشد اما بازی نکردن او برای نساجی و هوادار، این ضرب‌المثل را در اذهان تداعی می‌کند که «گیرم پدر تو بود فاضل، از فضل پدر تو را چه حاصل» البته شاید بتوان در شغلی یا مجموعه‌ای، با آشنا یا به اصطلاح پارتی کار را پیش برد اما در ورزش بخصوص فوتبال این طور نیست. شما آتیلا حجازی یا محمد پروین هم باشی، شاید در رده باشگاهی تا رسیدن به استقلال و پرسپولیس بتوانی پیش بروی اما اگر استعداد ذاتی را نداشته باشی، حضورت در همین تیم‌ها هم حاشیه‌ساز می‌شود. مثل حسین علوی که قرار دادن نامش در لیست استقلال به واسطه سفارش نمایندگان مجلس، سر و صدای زیادی به پا کرد. بازیکن اگر امیر عابدزاده هم باشد، برای رسیدن به دروازه تیم ملی و حضور در جام جهانی، باید حرفی برای گفتن داشته باشد وگرنه اگر پسر پله هم باشی، دروازه‌بان خوبی نمی‌شود اما اگر آن لازم را داشته باشی می‌شوی مارکوس تورام که مانند پدرش لیلیان تورام که در فینال جام جهانی 1998 بازی کرد، در فینال جام جهانی 2022 به میدان رفت.