فائزه زمانی
روزنامه نگار

تقریباً همین 2 ماه پیش بود که تیم ملی واترپلو در آب‌های سنگاپور دست به کار تاریخی زد؛ ملی‌پوشان بعد از 28 سال نایب قهرمان آسیا شدند تا بعد از برنز تاریخی در جاکارتا، سحری دیگر را باطل کنند. حالا 2 ماه بعد از این نقره تاریخی، به یکباره آب اردوی واترپلو را برداشته است و 8 بازیکن در اعتراض به سیاست‌های رئیس فدراسیون، از حضور در بازی‌های آسیایی ‌هانگژو انصراف دادند.
حامد ملک خانبانان یکی از همین 8 بازیکن معترض، دلیل اصلی انصراف از تیم ملی را بی برنامگی فدراسیون و عدم مدیریت صحیح عنوان کرد: «اول از همه می‌خواهم بگویم متنی که از طرف ما منتشر شد، بیانیه نبود فقط  یک سری توضیحات درباره اتفاقات اخیر بود تا جامعه واترپلو در جریان قرار بگیرند.
حدوداً 15 سال سابقه عضویت در تیم ملی را دارم، باقی ملی‌پوشان هم دست‌کم 8 - 7 سال ملی‌پوش بوده‌اند، در تمام این سال‌ها آسته رفته‌ایم و آسته آمده‌ایم تا حاشیه‌ای ایجاد نشود. اما الان بانی تمام این حواشی، شخص رضوانی رئیس فدراسیون است!»
ما در آستانه بازی‌های آسیایی قرار داریم اما با رفتن چیریچ هیچ برنامه‌ای برای حضور موفق در‌ هانگژو نداریم، این درحالی است که برای حضور در بازی‌های آسیایی جاکارتا از 4 ماه قبل برنامه‌ریزی دقیقی انجام داده بودیم، حتی از یک و سال نیم قبلش هم در اردوهای مداوم حضور داشتیم اما الان با رفتن چیریچ فدراسیون هیچ برنامه‌ای ندارد، رضوانی تازه می‌خواهد 2 ماه مانده به بازی‌های آسیایی‌ هانگژو، سرمربی خارجی بیاورد که عملاً دیر است و نمی‌توانیم هیچ کاری از پیش ببریم.»
او درباره کنار رفتن چیریچ، مربی باسابقه تیم ملی گفت: «چیریچ به خاطر یک سری مسائل شخصی از تیم ملی رفت، او با باشگاه المپیاکوس قرارداد بست و در حالی که می‌توانست همزمان در تیم ملی هم فعالیت کند، فدراسیون با او به توافق نرسید. رضوانی در جریان رفتن او بود اما هیچ تصمیمی برای جایگزینی و استخدام مربی خارجی دیگر نگرفت و فقط فرصت را از دست داد.»
درحالی که بعد از نایب قهرمانی تاریخی تیم ملی انتظار می‌رفت همه چیز بهتر شود، به نظر می‌رسد همه چیز بدتر شده است؛ خانبانان هم با تأیید این موضوع، نگران نابودی نسل طلایی فعلی واترپلو است: «این تیم تازه جان گرفته است، ما بعد از 44 سال توانستیم در بازی‌های آسیایی  و بعد از 28 سال در قهرمانی آسیا مدال تاریخی بگیریم، هیچ موقع با اختلاف یک یا 2 امتیاز به چین نمی‌باختیم و اینقدر پایاپای با آنها بازی نمی‌کردیم. این تیم تازه جا افتاده است و با میانگین سنی 24 سال، یک نسل طلایی است. ما اصلاً نمی‌گوییم که مهدی پنام تاش سرمربی فعلی بد است، اما ایشان باید زودتر انتخاب می‌شد تا بتواند برنامه‌هایش را در تیم ملی پیاده کند. نه اینکه با 4 ماه فرصت از او توقع مدال بازی‌های آسیایی داشته باشند.
رضوانی در این برهه نتوانست مدیریت کند و حالا این می‌تواند باعث نابودی این نسل طلایی واترپلو شود. در کل فدراسیون شنا، فقط واترپلو موفق بود که آن هم الان رو به نزول است. ما اصلاً بحث‌مان شخصی نیست و حتی با کادر فنی فعلی هم هیچ مشکلی نداریم و برای آنها احترام قائلیم، بحث‌مان فقط سیاست‌های شخص رئیس فدراسیون است.»
ملی‌پوش واترپلو معضلات مالی را هم در این کناره‌گیری بی تأثیر ندانست: «از طرفی یک سری مسائل مالی وجود دارد که به معضلی جدی تبدیل شده است. فدراسیون تا به الان قول‌های زیادی برای مسائل مالی به ما داده است که به هیچ کدام پایبند نبوده است، بعد از طلسم‌شکنی و مدال تاریخی در قهرمانی آسیا، فدراسیون حتی یک جشن هم برای ما نگرفت، آن هم از وزارت ورزش که به جای سکه، پاداش تومانی به ما داد. همچنین بعد از نایب قهرمانی در سنگاپور، فدراسیون فقط 50 دلار به ما داد که در عجب هستم چجوری رویشان شد! این بچه‌ها هم یک ظرفیتی دارند، سال‌ها صدایمان درنیامده است اما دیگر کاسه صبرمان لبریز شده است.»
او در ادامه از تهدید ملی‌پوشان برای حذف از تیم ملی و ممنوع‌الخروجی پرده برداشت: «فدراسیون به ما اعلام کرد که شما دست به یکی کرده‌اید، ما را تهدید کرده‌اند که از مسابقات لیگ و تیم ملی کنار گذاشته می‌شویم، از حضور در استخرها منع شده، ممنوع‌الکار و حتی ممنوع‌الخروج می‌شویم، من مانده‌ام کجای دنیا وقتی ورزشکاری به هر دلیلی از تیم ملی می‌رود، تهدید به ممنوع‌الخروجی می‌شود. ما دلسوز تیم ملی هستیم که چنین تصمیمی گرفته‌ایم، خود من در مسابقات سنگاپور باوجود مصدومیت کتف‌ام، به خاطر عدم حضور لژیونرها پیشنهاد کادر فنی را رد نکردم و با آسیب‌دیدگی در مسابقات شرکت کردم.»
ملک خانبانان حل مشکلات را شرط بازگشت این هشت نفر به تیم ملی دانست: «باید جلسه‌ای گذاشته شود و رضوانی مشکلات را حل کند. ما دیگر بچه‌های 18 - 17 ساله نیستیم که قول‌های الکی بدهند، باید بالاخره مشکلات در یک نقطه‌ای حل شود. اگر دوست دارند در بازی‌های آسیایی ‌هانگژو هم مثل جاکارتا و ادوار قبل بدرخشیم، باید به مشکلات رسیدگی کنند، در غیر این صورت واترپلو نابود شده و 6 - 5 سال طول می‌کشد تا یک نسل طلایی دیگر مثل ما ساخته شود.»
از طرفی هم محسن رضوانی، رئیس فدراسیون واترپلو تصمیم بازیکنان را احساسی خواند و اعلام کرد که فدراسیون با قدرت کار خود را ادامه می‌دهد. او  همچنین معتقد است کسی که به تیم ملی نه بگوید، سرباز تیم ملی نیست: «تصمیم اتخاذ شده احساسی و قرار است یک مربی خارجی به کادر فنی تیم‌ ملی اضافه شود. زمانی که توقعات بیش از حد باشد و امکان انجام آن وجود نداشته باشد، صراحتاً اعلام می‌کنم که شدنی نیست و فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو بدون توجه به حواشی که به صورت احساسی توسط تعدادی از ورزشکاران به وجود آمده است، با قدرت کار خود را پیش خواهد برد. بنده و مجموعه فدراسیون شنا، هیچ یک از این مسائل و حرف‌های مطرح شده از سوی بازیکنان را به دل نمی‌گیریم اما باید بگویم فدراسیون شنا بشدت از تصمیم کمیته فنی، کادر فنی و مسیری که در پیش گرفته است، حمایت می‌کند. تصمیم گیرنده کادر فنی، کمیته فنی و فدراسیون شنا هستند و اگر کادر فنی اعلام کند که زمان تعیین شده برای حضور ملی‌پوشان در اردو به اتمام رسیده است، پیگیری اتفاقات رخ داده از سوی فدراسیون انجام می‌شود. اگر هم کسی تصمیم بگیرد که تیم ‌ملی را همراهی نکند، تکلیف مشخص است؛ موارد اعلام شده تهدید نیست و واقعیتی است که با آن مواجه هستیم و هر کسی باید پاسخگوی تصمیمات اتخاذ شده باشد چراکه بازیکن‌سالاری به هیچ‌ وجه مورد تأیید نیست و هیچ فدراسیونی در دنیا آن‌ را نمی‌پذیرد.»

بــــرش

مرور یک اتفاق عجیب
انصراف ملی پوشان واترپلو  ناخودآگاه  خاطره کناره گیری دسته جمعی ملی پوشان فوتبال در سال 1365 را برای‌مان زنده کرد. تیم ملی با هدایت پرویز دهداری، بدون دستاوردی  از بازی‌های آسیایی سئول برگشت. ملی پوشان اعتراض کردند اما فدراسیون توجهی نکرد تا 14 بازیکن از حضور در اردوی تیم ملی برای اعزام به جام ملت‌های  آسیا 1988 انصراف دهند. از این تیم تنها 6 بازیکن برای دهداری باقی ماند، اما برخلاف تصور همگان فدراسیون از دهداری حمایت کرد و بازیکنان مستعفی را تهدید به محرومیت کرد. دهداری از این جمع 14 نفره، فقط اصرار به بازگرداندن محمدخانی، پیوس، یکه و ابطحی داشت و در ادامه هم این 4 بازیکن با عذرخواهی به جمع ملی پوشان برگشتند، اما 10 بازیکن دیگر که در زمان دهداری دیگر جایی در تیم ملی نداشتند ، اکثراً برای ادامه فوتبال خود راهی کشورهای حوزه خلیج فارس شدند.