رئیس جمهور کشورمان به دعوت رسمی جوکو ویدودو، همتای اندونزیایی خود و در راستای گسترش و تعمیق تعاملات اقتصادی و سیاسی با کشورهای آسیایی روز گذشته به اندونزی رفت. این سفر برای فعالان اقتصادی، تجار و تولیدکنندگان اهمیت بسزایی دارد چرا که هر کشوری که رئیس جمهور کشورمان به آن رفته، گشایش‌های اقتصادی قابل توجهی داشته است. در این میان با امضای ۱۱ سند همکاری میان ایران و اندونزی که بخشی از آن مربوط به حوزه‌های اقتصادی است، می‌توان تأکید کرد که فصل جدیدی از روابط دو کشور آغاز می‌شود. فعالان بخش خصوصی نیز، به آینده همکاری با اندونزی بسیار امیدوار هستند و معتقدند اگر مراکز تجاری ایران در این کشور راه‌اندازی شود و مبنای تجارت، پول ملی دو کشور باشد، سطح مبادلات تجاری ایران و اندونزی در کمتر از دو سال از عدد 20 میلیارد دلار فراتر خواهد رفت. با شرایط جدیدی که در روابط تجاری دو کشور پیش آمده فعالان اقتصادی قصد دارند در این بازار جذاب اتراق کنند. بر این اساس ایران و اندونزی علاوه بر همکاری‌های تجاری و اقتصادی دو جانبه باید در زمینه همگرایی‌های منطقه‌ای و صادرات به خصوص به کشورهای عضو آسه‌آن و اکو همکاری و همراهی بیشتری داشته باشند.

افزایش حضور در کشورهای هدف
رضا کامی، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی درباره تجارت ایران و اندونزی، به «ایران» گفت: برای آنکه از اقتصاد تک محصولی فاصله بگیریم و به سمت صادرات غیرنفتی برویم، باید بازارهای هدف صادراتی خود را گسترش دهیم و همچنین سراغ بازارهایی برویم که خیلی از کشورها وارد آن نشده‌اند.
او با بیان اینکه گسترش و تنوع بازارهای صادراتی، مقوله‌ای است که سیاست‌گذاران در حال پیگیری هستند، تصریح کرد: با حضور تجار در کشورهای مختلف و به خصوص جدید و همچنین تجارت با پول ملی دو کشور می‌توان در صادرات غیرنفتی به دستاوردهای خوبی رسید.
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ادامه داد: در سفرهایی که رئیس جمهور به کشورهای مختلف دارند، تجار کشورها به آینده همکاری‌های اقتصادی مشترک خوش‌بین می‌شوند و این مهم کمک قابل توجهی برای حضور پررنگ‌تر تجار ایرانی در کشورهای هدف صادراتی خواهد کرد. این فعال اقتصادی یادآور شد: بازار برخی از کشورها از سوی رقبای ایران گرفته شده است و از همین رو نمی‌تواند حجم صادرات را به این‌ گونه کشورها افزایش داد، اما اگر تجار توان و پتانسیل خود را بر بازارهای جدید و بازارهایی که سایر کشورها هنوز در آن رسوخ نکردند، بگذارند به طور قطع می‌توان بر حجم صادرات غیرنفتی کشور افزود. او گفت: یکی از اقداماتی که سیاست‌گذاران بایستی در تجارت با کشورهایی چون اندونزی دنبال کنند، مبادلات مالی با پول ملی است. سیاست‌ها باید به گونه‌ای باشد که دلارزدایی واقعی اتفاق بیفتد و بعضاً شاهد آن هستیم که خیلی از کشورها تمایل دارند که تجارت با دلار نداشته باشند. از همین رو از طریق تهاتر و پول‌های ملی می‌توان همکاری‌های مشترک را دنبال کرد. عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تصریح کرد: ایران و اندونزی دو کشور بزرگ مسلمان هستند و می‌توانند در حوزه‌های مختلف به خصوص خدمات فنی و مهندسی با یکدیگر همکاری کنند. از همین رو امیدوارم که دو کشور ایران و اندونزی در خصوص تعرفه‌های گمرکی، چگونگی صادرات و مسائل پولی و مالی به تفاهم‌های خوبی برسند.

ضرورت فعال‌سازی اتاق مشترک
محمد حسین‌نژاد، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی نیز درباره همکاری اقتصادی ایران و اندونزی و سفر رئیس جمهور به این کشور به «ایران» گفت: دولت سیزدهم از ابتدای فعالیت خود به دنبال توسعه روابط با کشورها و احیای روابط اقتصادی با کشورهایی است که در دولت‌های گذشته بنا به دلایل مختلف دچار مشکل شدند. به عنوان مثال روابط ایران و عربستان بیش از 7 سال قطع شد و در دولت سیزدهم گفتمان‌ها شروع شد و اکنون دیدیم که سفیر ایران در عربستان هم مشخص شد. او افزود: اندونزی یکی از کشورهایی است که تجار ایرانی به خوبی می‌توانند به آن صادرات داشته باشند و برخلاف اینکه گفته می‌شود که تجارت دو کشور قابلیت ارتقا تا 20 میلیارد دلار را دارد، من می‌گویم این عدد می‌تواند به 30 میلیارد دلار هم برسد.
این فعال اقتصادی خاطرنشان کرد: برای آنکه تجارت دو کشور جهشی شود ایجاد مرکز تجاری و فعال‌سازی اتاق مشترک بسیار اثرگذار است. او افزود: طی سال‌های گذشته تجارت ایران و اندونزی افزایشی بوده است، البته در دوران تحریم تا حدودی صادرات ایران به این کشور کاهش پیدا کرد اما بعد از مدت‌ها و به خصوص طی سال‌های 1400 و 1401 صادرات ایران افزایش حداقل 20 درصدی پیدا کرد.
حسین‌نژاد گفت: بخش خصوصی نسبت به آینده بسیار خوش‌بین شده است به همین جهت امیدواریم که در قالب تهاتر، تبادل کالا با پول ملی، کاهش تعرفه گمرکی با کشورها بتوان صادرات غیرنفتی را افزایش داد.
او تأکید کرد: دولت سیزدهم در اصلاح روابط با کشورهای مختلف و به خصوص همسایگان، گل کاشته است. این در حالی است که سال‌های گذشته بشدت در این زمینه ضعیف بودیم و اغلب مواقع توجه و نگاه‌ها به کشورهای اروپایی بود اما اکنون کشورهای همسایه، کشورهای آسیایی و عرب بشدت مورد توجه قرار گرفته‌اند و عملاً شاهد ائتلافی برای دلارزایی از اقتصاد کشورهای دوست هستیم.