جوزپ بورل در موضعی مداخله جویانه مجازات سرکرده یک گروه تروریستی را محکوم کرد!
اروپا، ترحم‌برانگیز‌تر از همیشه
تماس تلفنی روز گذشته «جوزپ بورل»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با حسین امیرعبداللهیان به جای تمرکز بر موضوع مذاکرات رفع تحریم‌ها به محملی برای تکرار شعارهای نخ نمای اروپا پیرامون موضوع حقوق بشر تبدیل شد. «بورل» اعدام «حبیب اسیود» طراح اصلی حمله تروریستی به رژه نیرو‌های مسلح در سال ۱۳۹۷ را بهانه‌ای برای طرح مواضع ادعایی در دفاع از حقوق بشر قرار داد و همچنین در موضع مداخله جویانه خود از ایران خواست «جمشید شارمهد» تروریست و سرکرده گروهک تروریستی تندر را اعدام نکند.
حبیب فرج‌الله چعب ملقب به «حبیب اسیود»، سرکرده گروهک تروریستی و تجزیه‌طلب «حرکةالنضال» چندین عملیات تروریستی را در ایران طراحی و اجرا کرد و از این طریق شمار زیادی از افراد بیگناه از جمله زنان و کودکان ایرانی را به قربانگاه کشاند. بیشترین تمرکز و فعالیت‌های اسیود و گروهک تروریستی حرکةالنضال روی عملیات‌های تخریبی، ترور و بمب‌گذاری در منطقه جنوب غرب ایران بخصوص استان خوزستان، تلاش برای ناامن‌سازی این استان و در نهایت، ترغیب برای جداسازی آن از ایران بوده است. او در حالی 3 روز پیش به دار مکافات آویخته شد که انتظار می‌رفت مقام‌های اروپایی فارغ از توجه به جنایات او و در ادامه رویکرد متناقض خود در قبال جمهوری اسلامی، ژست انسانی به خود بگیرند و به تقبیح سرکرده تروریسم برخیزند؛ از یک سو این تناقضی در قرار دادن امکان و فرصت‌های بیشمار به جریان‌های حامی تروریسم بروز یافته و سبب شده بسیاری از طراحان عملیات‌های تروریستی در کشورهای اروپایی اقامت گزیده و با آسودگی خیال به برنامه‌ریزی اقدامات مرگبار خود علیه مردم بیگناه ایران اقدام نمایند. از سوی دیگر بازی دوگانه کشورهای اروپایی در رفتاری پدیدار شده است که آنها در قبال خاطیان امنیت ملی خود در پیش گرفته‌اند. چه آنکه روند رویدادهای مشابه تروریستی و حتی اعتراضی در کشورهای اروپایی نشان داده آنها در واکنش به بروز ناامنی و اقدامات تروریستی مشابه در عرصه داخلی خود، حق استفاده از انواع روش‌های خشونت بار و امنیتی را جهت سرکوب مقصران قائل هستند اما در مواجهه با یک رویداد مشابه در ایران در قامت یک مدعی دست به اعتراض می‌زنند و فراتر از آن به رویکرد تحریم و حمایت صریح از تروریست‌ها می‌پردازند.
اینها در حالی است که پیداست اروپایی‌ها شعارهای پوسیده خود در دفاع از حقوق بشر را سهل‌ترین و کم هزینه‌ترین راه برای رسیدن به خواسته‌های خود در زمین سیاسی جست‌و‌جو می‌کنند؛ جایی که به کارگیری همه توش و توان اندک برای حل و فصل مذاکرات هسته‌ای حاصلی جز ناکامی نداشته و اروپایی‌ها را به پیروی بی‌چون و چرا از عملیات روانی امریکا علیه جمهوری اسلامی ترغیب کرده است. برای به اجرا درآوردن این نقش، چه راهی بهتر از طرح مواضع پوشالی و به ظاهر انسانی در دفاع از تروریست‌ها؟
