امیدهای پرسپولیس برای قهرمانی زنده شد
صدر در «صد»
پرسپولیس و استقلال در حالی دربی شماره صد را برابر هم برگزار کردند که پیروزی در این مسابقه با توجه به شرایط حساس جدولی از اهمیت زیادی برخوردار بود. این بازی، با میانداری استقلالی‌ها آغاز شد و شاگردان ریکاردو ساپینتو در دقیقه پنج، اولین حمله جدی خود را با حرکت مهدی قایدی شکل دادند که ضربه او در محوطه با تکل گولسیانی دفع شد ولی استقلالی‌ها اعتقاد به خطای هند داشتند اما داور چنین نظری داشت. درباره این صحنه تورج حق وردی و حیدر سلیمانی معتقدند خطای پنالتی رخ نداده ولی غلامرضا جباری و نوذر رودنیل اعتقاد به پنالتی داشتند. دقیقه هفت شوت محکم پیمان بابایی در چهارچوب قرار نگرفت و از بالای دروازه به بیرون رفت. دقیقه هشت هم، قایدی از پشت محوطه شروع به دریبل زدن کرد و دفاع پرسپولیس را به طور کلی به هم ریخت اما نتوانست ضربه نهایی را بزند. پس از این دقایق، پرسپولیس هم توانست خود را پیدا کند و سرخ‌ها با پرس‌های خوبی که داشتند، توانستند بازی را در دست بگیرند. دقیقه ۱۳ سانتر امیری از سمت چپ توسط حسینی با مشت دفع شد. دقیقه ۲۱هم موقعیت گلزنی برای پرسپولیس که مدافعان استقلال پاس کات بک ترابی را پیش از رسیدن به مهاجم پرسپولیس دفع کردند. عارف غلامی در دقیقه 19 اولین کارت زرد بازی را دریافت کرد و میلاد سرلک با خطایی که در دقیقه 29 روی قایدی انجام داد، از داور کارت زرد گرفت و با چهار کارته شدن، بازی بعد پرسپولیس برابر گل گهر را از دست داد. دقیقه 39 سعید صادقی نفوذ خوبی از سمت راست داشت اما ضربه او درست جایی زده شد که حسینی حضور داشت و توپ دفع شد. دقیقه 40 برخورد مشکوک در محوطه جریمه استقلال بین عبدی و یامگا به وجود آمد که داور اعتقادی به اعلام پنالتی به سود پرسپولیس نداشت اما سلیمانی کارشناس داوری معتقد بود باید داور پنالتی اعلام می کرد. یامگا در این صحنه مصدوم و از زمین بیرون برده شد و بعد هم تعویض شد و جای خود را به صالح حردانی داد. نیمه اول با تساوی بدون گل به پایان رسید.
پرسپولیس نیمه دوم را با یک تغییر آغاز کرد و یحیی گل محمدی، عیسی آل کثیر را به جای عبدی به میدان فرستاد. تغییری که خیلی زود جواب داد و دقیقه ۵۰ پاس در عمق عالی ترابی در محوطه به عیسی رسید و آل‌کثیر با خونسردی بالا سر توپ زد و عارف غلامی جا ماند و ضربه این مهاجم پس از برخورد به حردانی و تیر عمودی وارد دروازه استقلال شد تا پرسپولیسی‌ها پیش بیفتند. در این شرایط، ساپینتو هم دست به تغییر دیگری زد و مطهری را به میدان فرستاد تا بتواند آب رفته را به جوی بازگرداند. دقیقه ۶۹ پاس اشتباه وحید امیری منجر به شوت مهدی قایدی از پشت محوطه شد اما توسط بیرو مهار شد. در ادامه هم محمد عمری برای پرسپولیس و رضا میرزایی و آرمان رمضانی به میدان آمدند تا نیروی تهاجمی استقلال را بیشتر کنند. دقیقه ۷۴ شوت عمری روی پاس صادقی در چهارچوب قرار نگرفت و از بالای دروازه به بیرون رفت. دقیقه ۷۵ هم فرصت برای استقلال روی سانتر از ضربه ایستگاهی به دست آمد اما ضربه سر عارف غلامی در چهارچوب نبود. دقیقه ۷۹ سعید مهری در آستانه شوتزنی از پشت محوطه بود که تکل بلند پورعلی گنجی یک ضربه ایستگاهی عالی به آبی‌ها داد که ضربه قایدی با برخورد به مدافعان پرسپولیس به کرنر رفت. در ادامه بازی حملات استقلال بیشتر و بیشتر شد اما بازیکنان این تیم، نتوانستند راهی به سوی دروازه پرسپولیس پیدا کنند و این بازی حساس در نهایت با برتری 1-0 سرخپوشان پایتخت به پایان رسید تا این تیم در جدول 57 امتیازی شود و با یک بازی بیشتر نسبت به سپاهان به صدر جدول برود.
گل‌محمدی: وظیفه ما برد در 3 بازی آینده است
یحیی گل‌محمدی سرمربی تیم پرسپولیس بعد از برد تیمش مقابل استقلال گفت: «قبل از اینکه بخواهم درباره دربی صحبت کنم، ابتدا از همه هواداران‌مان تشکر می‌کنم، چون جو خیلی خوب و انرژی مثبتی برای ما به وجود آوردند و فکر می‌کنم هواداران هر دو تیم شور و اشتیاق زیادی به بازیکنان دادند تا بازی خوبی انجام شود. از همه هواداران داخل استادیوم تشکر می‌کنم.»
او معتقد است شاگردانش تسلط بیشتری روی توپ داشتند: «بازی سختی برای هر دو تیم بود، اما ما کار را خیلی خوب شروع کردیم. هوای گرم امروز هم روی کیفیت هر دو تیم تأثیر منفی گذاشته بود. چمن ورزشگاه خشک بود و توپ حرکت نمی‌کرد. بازی پایاپایی بود، ولی فکر می‌کنم ما تسلط بیشتری روی توپ داشتیم و البته گردش توپ‌مان بیشتر بود. در شروع نیمه دوم هم چیزی که برای ما مهم بود گرفتن سه امتیاز بود و در رختکن بچه‌ها این اراده را داشتند که از بازی با برد بیرون بیایند و خودشان را با ذهنیت خیلی خوبی آماده کرده بودند. بازیکنانم با ذهنیت خوبی در نیمه دوم وارد زمین شدند و خوشبختانه به گل هم رسیدیم. بعد از گل حریف فشار بیشتری آورد، ولی بازیکنان ما در خط دفاع و دروازه اکثر توپ‌ها را دفع کردند و خدا را شکر توانستیم سه امتیاز بازی را کسب کنیم.»
گل‌محمدی درباره کورس قهرمانی بین پرسپولیس و سپاهان گفت: «تنها چیزی که به آن فکر می‌کنیم این است که سه بازی آینده را ببریم، این وظیفه اصلی ماست. اصلاً تمرکزمان روی همین سه بازی است و باید کار خودمان را انجام دهیم. در هر صورت باید امیدوار باشیم تا سپاهان هم امتیاز از دست بدهد، اما اولین کاری که وظیفه داریم انجام دهیم، برد در سه بازی آینده است. فکر می‌کنم اتفاقات فوتبالی هم باعث می‌شود در نهایت قهرمان شویم. به بازیکنان این مسأله را گفتیم و تنها چیز مهم برای ما، بازی بعدی در جام حذفی با گل‌گهر است، بعد از آن هم بازی به بازی و امیدوارانه پیش می‌رویم.»
ساپینتو: رسیدن به قهرمانی سخت شد
ریکاردو ساپینتو سرمربی استقلال بعد باخت در دربی گفت: «بازی متعادلی بود و پرسپولیس چند موقعیت خطرناک داشت؛ اما ما موقعیت‌ها و فرصت‌های خطرناک بیشتری داشتیم و اگر پاس بهتری می‌دادیم، می‌توانستیم گل بزنیم.»
او همچنین درباره تک گل پرسپولیس گفت: «در نیمه دوم، پرسپولیس گلی زودهنگام زد، لحظه‌ای که خیلی خوش‌شانس نبودیم و توپ به پشت صالح حردانی و سپس تیر دروازه خورد. یک موقعیت و یک گل، دربی همین است و برای ما این اتفاق افتاد. ما سه امتیاز را می‌خواستیم و حتی مساوی برای ما خوب نبود.پرسپولیس بعد از گل، از هر راهی که می‌توانست به دفاع کردن پرداخت. ما سعی کردیم موقعیت‌سازی کنیم، ولی شانسی برای استفاده از کامبک نداشتیم.»
او معتقد است تمام خطاهای بازی علیه تیمش بوده است:« پیام حیدری داور خوبی است و از او خوشم می‌آید، ولی همه خطاها علیه ما بود. در دربی همه چیز متفاوت است و باید از شانس‌هایتان استفاده کنید. آنها یک موقعیت داشتند و یک گل زدند. برای ما رسیدن به قهرمانی سخت شد. با این حال باور داریم و تا پایان می‌جنگیم.» او بعد از صحبت‌های ابتدایی‌اش، حاضر به پاسخگویی سؤالات خبرنگاران نشد و نشست خبری را ترک کرد.
دورهمی بی قواره و زشت به اسم دربی
فاجعه تر از فاجعه!
سعید زاهدیان
روزنامه نگار- ورزشگاه آزادی
نمی‌دانم از کجا بنویسم؛ از لحظات سوت و کور ورود به ورزشگاه که انگار نه انگار دربی در راه است یا درمورد خود بازی صحبت کنم؟ از لحظه غم‌انگیز ورود به استادیوم فرسوده آزادی باید نوشت یا از دفاع جانانه گولسیانی که بی‌شک بهترین بازیکن زمین بود؟ از سکوهای تخریب شده، از در و دیوار ترک خورده، از داربست‌ها که آزادی باشکوه را به کارگاه ساختمانی تبدیل کرده یا پرتاب بطری آب به سمت بازیکنان؛ درمورد همه اینها می‌شود هزار چیز نوشت.
اما برای من که پس از جام‌جهانی لاکچری قطر بعد از مدت‌ها دوباره پایم به ورزشگاه باز شد، نه نتیجه و صدرنشینی پرسپولیس مهم است و نه شکست استقلال بی‌برنامه که بیش از ۲۰دقیقه بی‌هدف روی دروازه پرسپولیس توپ ریخت. دلهره و نگرانی من برای ورزشگاه بزرگ پایتخت است که این روزها حال آدم را بد می‌کند تا با خودم بگویم کرونا و ندادن میزبانی به تیم‌های ایرانی را باید به فال نیک گرفت. با این وضع آشفته مگر می‌شود در لیگ قهرمانان جلوی نمایندگان قطر، عربستان، امارات و حتی ژاپن و کره میزبانی آبرومند داشت؟
در این سال‌ها که بازی‌ها اغلب بی‌تماشاگر بود، چه بر سر مجموعه آزادی آمده؟ این وضعیت ما را نگران یک فاجعه می‌کند. آیا ورزشگاه آزادی -جایی که به کارگاه ساختمانی بیشتر شبیه است تا ورزشگاه- روزی فاجعه‌ای بزرگ نمی‌سازد و روی سر همین هوادار استقلال و پرسپولیس آوار نمی‌شود؟ چرا تهران با جمعیتی که هر روز بر تعدادش افزوده می‌شود، به جز آزادی جایی برای برگزاری مسابقاتی بزرگ در قواره ملی یا دربی ندارد؟
قرار بود بازی با ۱۵ هزار نفر آغاز شود. علت مخالفت با حضور تماشاگران، سکوهای در حال ترمیم ورزشگاه و نگرانی بابت سلامتی جانی مردم عنوان شد اما در همین شرایط به یکباره بیش از سه یا چهار برابر ظرفیت اعلام شده، تماشاگر به سوی طبقه اول و دوم سرازیر شد. اگر واقعاً آزادی با مشکل ایمنی مواجه است، چه کسی مجوز ورود به جمعیتی که بلیت ندارد، می‌دهد؟ آیا کسی به تبعات و احتمال بروز اتفاقات احتمالی فکر نمی‌کند؟
اگر واقعاً آزادی می‌توانست پذیرای چنین جمعیتی باشد، چرا استقلال و پرسپولیس از بلیت فروشی محروم شدند و تماشاگرانی که پشت در مانده بودند، بی‌آنکه ریالی گیر استقلال و پرسپولیس بیاید سر از سکوها درآوردند؟
دیروز گروهی شاد و خندان به خانه رفتند و گروه دیگری مغموم و ناراحت؛ اما برای من بازی ذره‌ای اهمیت نداشت. نه شاهد نمایش فوق‌العاده‌ای بودم و نه فوتبالیست ممتازی دیدم.
بازی بی‌کیفیت، ورزشگاه فرسوده، میزبانی فاجعه‌بار زباله‌های زیر پا، خبرنگارانی که برای عکس یادگاری در اینستاگرام به استادیوم آمده بودند، تبلیغات بی‌سلیقه و الی آخر.
اگر جام‌جهانی ۲۰۲۲ انعکاسی ازفوتبال بود، نمایش دیروز هرچه بود، فوتبال نبود. یک دورهمی سرگرم کننده که ما در ایران خیال می‌کنیم اسمش فوتبال است.