جوایز حاشیه‌اند، متن را دریابیم
فروغ زال
نویسنده و برگزیده بخش روایت جایزه جلال
جایزه جلال در میان جوایز سالانه عرصه کتاب و ادبیات اسم بزرگ و دهان پرکنی دارد. هر چه باشد بزرگ‌ترین رویداد ادبی کشور است اما انگار فقط برای همان یک ساعت شکوه و تجلیل روی سن و اعلام برگزیدگان است! در حالی که از بزرگ‌ترین رویداد ادبی کشور انتظار می‌رود به جای تمرکز بر تشویق، به فکر رشد باشد. تشویقی که در آن سکون باشد و تصحیح و تکمیلی صورت نگیرد بی‌فایده است. نزدیک به 3 هزار اثر مورد داوری قرار می‌گیرد بی‌آنکه صاحبان آن آثار از نظرات کارشناسانه بر کتاب‌شان باخبر شوند و یاد بگیرند یا آن را اصلاح کنند. چندین اثر برگزیده می‌شود بی‌آنکه نقاط قوت آنها اعلام شود تا الگو و آموزشی برای دیگران شود. آثاری برگزیده می‌شود و نقد، نظر و تبلیغی برایشان انجام نمی‌شود و این طور است که کار ابتر می‌ماند.
تجربه برگزیده شدن کتاب «جهاد در قرنطینه» برای من که تازه اول راه نویسندگی‌ام و این اولین کتابم بود، حاکی از آن است که جایزه جلال، فقط تا چند روز این کتاب را با مصاحبه و گزارش‌های مطبوعاتی به روی ویترین خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها برد، اما کسی به نقد و نظری بر این کتاب و نویسنده‌اش نپرداخت و رهایش کرد. هیچ اثری بدون نقص نیست و هیچ نویسنده‌ای نمی‌تواند ادعا کند قلمش به قله رسیده است. عمده جوایز ادبی و این رویداد رقابتی اما انگار می‌خواهد این را القا کند که باید فکری به حالش کرد! بزرگ‌ترین رویداد ادبی کشور ظرفیت‌هایی دارد که اگر از آن غافل باشیم خسارت است؛ ظرفیت آموزش، پرورش، تربیت، تبلیغ و توسعه. تربیت نویسنده متعهد که در جنگ کلمه و روایت، نیاز ضروری ما است. نویسنده‌‌های متعهد و با اخلاق که باید کشف شوند و رشد کنند و بعد با تبلیغ بیشتر، بتوانند اثرگذارتر باشند.
کتاب «جهاد در قرنطینه»؛ به نویسندگی فروغ زال، روایتی از فعالیت‌های کارگاه جهادی شهید ابراهیم‌زاده در جهاد مقابله با شیوع کروناست که به همت انتشارات راه‌یار منتشر شده است. این کتاب در بخش ویژه روایت کرونا پانزدهمین جایزه ادبی جلال آل‌احمد، به عنوان برگزیده معرفی و از آن تقدیر شد.
