در حافظه موقت ذخیره شد...
نحوه دریافت مستمری از تأمین اجتماعی با 10 سال سابقه بیمه
سازمان تأمین اجتماعی اکنون ۴۵ میلیون و ۶۳ هزار و ۲۸۳ نفر از جمعیت کل کشور (یعنی بیش از ۵۳ درصد) را تحت پوشش حمایت‌های بیمه‌ای و درمانی قرار داده است.
اصلی‌ترین سازمان بیمه‌گر در ایران مطابق با آخرین آمارها ۴ میلیون و ۷۶ هزار و ۷۰۰ نفر را به‌عنوان مستمری‌بگیر اصلی و سه میلیون و ۱۲۳ هزار و ۷۴۹ نفر را در قالب مستمری‌بگیر تبعی تحت حمایت داشته و در مجموع هفت میلیون و ۲۰۰ هزار و ۴۴۹ نفر جزو مستمری‌بگیران خانواده بزرگ تأمین اجتماعی محسوب می‌شوند. جمعیتی که با پرداخت حق‌بیمه در دوران اشتغال، کسب سابقه لازم و سن مقرر در قوانین مربوطه می‌توانند در دوران بازنشستگی هم از مزایای معین در قانون این سازمان برخوردار شده و مستمری دریافت کنند.
طبق مقررات ماده ٧٦ قانون تأمین اجتماعی، مستمری‌بگیران مرد، با ٦٠ سال سن و ٢٠ سال سابقه پرداخت حق بیمه، ٥٠ سال سن و ٣٠ سال سابقه پرداخت حق بیمه و نیز ٣٥ سال سابقه پرداخت حق بیمه (بدون شرط سنی) می‌توانند از سازمان تأمین اجتماعی درخواست بازنشستگی کنند.
زنان بیمه‌شده نیز با ۳۰ سال سابقه و پرداخت (۳۰سال) حق بیمه و ۴۵ سال سن می‌توانند از این قانون استفاده کنند. ٤٢ سال سن و ٢٠ سال سابقه اشتغال و پرداخت حق بیمه هم برای «زنان کارگر مشمول قانون کار» لحاظ شده است.
تبصره ٢ ماده ٧٦ این قانون نیز ٢٠ سال سابقه متوالی یا ٢٥ سال سابقه متناوب در کارهای سخت و زیان‌آور بدون شرط سنی (برای زنان و مردان) را شرایط استفاده از مزیت‌های قانون بازنشستگی عنوان می‌کند. اما شرایط برخورداری از مستمری با حداقل ١٠ سال سابقه چیست؟
براساس گزارش خبرگزاری ایرنا، طبق گفته رضا دهقان‌زاده، برخورداری از مستمری با حداقل ١٠ سال سابقه بیمه، برای مردان (بیمه‌شدگان) دارای حداقل ٦٠ سال تمام سن و زنان 55 سال تمام سن امکان‌پذیر است.
دهقان‌زاده همچنین اظهار کرد: این امکان برای بیمه‌شدگان دارای حداقل ۳۵ سال سابقه فعالیت و پرداخت حق‌بیمه بدون شرط سنی فراهم شده است. وی تصریح کرد: در اجرای مقررات جاری، برخی بیمه‌شدگان که «طبق آرای کمیسیون‌های پزشکی موضوع ماده ٩١ قانون تأمین اجتماعی ازکارافتاده کلی شناخته شوند اما حائز شرایط دریافت مستمری نشده و کمتر از ٦٠ سال (مردان) و کمتر از 55 سال (زنان) باشند» نیز می‌توانند از این مستمری بهره‌مند شوند.
میزان مستمری بازنشستگی هم عبارت است از «یک سی‌ام متوسط مزد یا حقوق بیمه‌شده ضرب در سنوات پرداخت حق‌بیمه؛ مشروط بر اینکه از سی و پنج سی‌ام متوسط مزد یا حقوق تجاوز نکند.»